Όσο δε μεγαλύτερο και ενδοξότερο είναι ένα σωματείο, τόσο μεγαλύτερα και τα «ερασιτεχνικά» του έξοδα προκειμένου ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των οπαδών του. Έτσι κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι «Διοικητικοί Ηγέτες» των σωματείων, οι οποίοι τις περισσότερες φορές είναι και οι κύριοι χρηματοδότες τους, εκτός από τις σπανιότατες περιπτώσεις που οι Διοικήσεις τους μπορούν να υπολογίζουν και σε επαρκή χρηματοδότηση τους από τα Επαγγελματικά τμήματα του σωματείου τα οποία διαθέτουν και πολύ μεγαλύτερα έσοδα.
Στην Ερασιτεχνική Α.Ε.Κ. τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια γενικευμένη δυστοκία στην εύρεση ενός «Διοικητικού Ηγέτη» ο οποίος αναλαμβάνοντας τον ρόλο του χρηματοδότη ν’ αποκαταστήσει το Σωματείο στην προηγούμενη αίγλη του. Η προσπάθεια δυσκολεύει από τη στιγμή που ο νυν (αλλά και πρώην) Πρόεδρος του Σωματείου μας επιθυμεί να είναι μόνο αυτός στη θέση του Προέδρου (μέχρι να τον «αξιοποιήσουν» σ’ άλλη θέση) και να συντονίζει/διοικεί παρά το γεγονός ότι δεν έχει δικά του λεφτά να βάλει (αφού όπως έχει παραδεχτεί στο παρελθόν ο ίδιος το εισόδημα του είναι κάτι παραπάνω από 1.000 Ευρώ το μήνα).
Έχουμε γράψει στο παρελθόν ότι ο Χάρης Κουτάς πρότεινε στον Αλεξίου (πριν τις εκλογές του περασμένου Απριλίου) να βάλει λεφτά στο Σωματείο με τον όρο την θέση του Προέδρου να την αναλάβει είτε ο ίδιος είτε άνθρωπος της εμπιστοσύνης του. Δεδομένου ότι ποτέ δεν του έκανε ο Αλεξίου την τιμή να του απαντήσει ο Κουτάς ανακοίνωσε την αποχώρηση του από το Γυναικείο Βόλεϊ αφήνοντας σύμφωνα με τις πληροφορίες μας χρέη γύρω στις 150 χιλ. Ευρώ (από τα οποίο 15-20.000 πλήρωσε ο Αρχοντής από την τσέπη του.
Δεδομένου ότι από το Δ.Σ. που προέκυψε από τις εκλογές του Απρίλη έχουν λακίσει όλα τα «βαριά πορτοφόλια» του (τελευταίος παραιτήθηκε ο κος Χρήστου) γίνεται εμφανές πως αναζητείται νέος «επενδυτής» για την Ερασιτεχνική. Πριν οι παραιτήσεις/αποχωρήσεις (για τις οποίες σας έχουμε ήδη ενημερώσει) λάβουν μορφή χιονοστιβάδας (4 παραιτήσεις σε 4 μήνες μετά τις εκλογές δεν είναι καλό σημάδι) είχε ακουστεί ότι ο πολυμήχανος Αλέξης έψαχνε τρόπο να βάλει στην θέση του Προέδρου (άρα και του χρηματοδότη) τον Χάρη Κουτά.
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πόσο έγκυρη είναι η παραπάνω πληροφορία. Ωστόσο δεδομένης της οικονομικής κατάστασης της Ερασιτεχνικής θεωρούμε κάτι παραπάνω από πιθανό να έχουν περάσει τέτοιες ιδέες από το μυαλό του «τοποτηρητή του Διοικητικού Ηγέτη». Το γεγονός ότι η είδηση αυτή κυκλοφόρησε σχεδόν δυό μήνες μετά την εκλογή του παρόντος Δ.Σ. -όταν και είχαν αρχίσει ήδη οι αποχωρήσεις κάποιων απ’ αυτούς στους οποίους υπολόγιζε ο Αλεξίου για χρηματοδότηση και κάποιοι άλλοι είχαν αρχίσει να το σκέφτονται- κάνει την συγκεκριμένη είδηση πολύ πιθανή. Βέβαια δεν γνωρίζουμε αν από την πλευρά του Κουτά υπήρχε όντως η διάθεση να εμπλακεί στα διοικητικά του Σωματείου και να το χρηματοδοτεί κιόλας. Άλλωστε ο Κουτάς κωλύεται αφού είναι μέτοχος στην Κ.Α.Ε.
Ωστόσο ακόμη και ο Αλεξίου (ο οποίος φαίνεται να μην τα πηγαίνει καλά με τα Νομικά) γρήγορα κατάλαβε ότι ΔΕΝ υπάρχει άλλος τρόπος ν’ αναδειχθεί κάποιος Πρόεδρος του Δ.Σ. από το να τον ψηφίσουν για την θέση τα υπόλοιπα μέλη του. Πρέπει δηλαδή να είναι ήδη μέλος του. Και υπάρχουν μόνο δύο τρόποι να γίνει κανείς μέλος του Δ.Σ.:
- Είτε να τον αναδείξει προσωρινά το Πρωτοδικείο.
- Είτε να εκλεγεί σ’ αυτό.
Καθώς όμως τόσο ο Κουτάς (ο οποίος ακόμη και αν δεν είχε το κώλυμα δεν ήθελε να είναι ξανά υποψήφιος) όσο και άλλοι τους οποίους εσχάτως έχουν προσεγγίσει για την θέση του Προέδρου δεν είναι ήδη μέλη γεννάται η ανάγκη για νέα εκλογική διαδικασία. Κάτι τέτοιο όμως θα γελοιοποιούσε όλους όσους επέβαλλαν τη μη συμμετοχή στις τελευταίες εκλογές ανθρώπων με προσφορά και εμπειρία στην Ερασιτεχνική όπως π.χ. ο Ανδρέας Ανατολιωτάκης.
Η «παρούσα κατάσταση» στην Α.Ε.Κ. στην προσπάθεια της να ελέγξει πλήρως την Διοίκηση της Ερασιτεχνικής (προκειμένου να μην έχει προβλήματα) υπέπεσε στο ίδιο λάθος με τους σημερινούς αγρότες. Οι σημερινοί αγρότες καλλιεργούν μόνο μια ποικιλία πατάτας, αυτή που υποτίθεται ότι έχει την μεγαλύτερη απόδοση. Έτσι όμως μειώνεται η βιοποικιλότητα μειώνοντας παράλληλα και τις αντοχές της ποικιλίας με την μεγαλύτερη διάδοση. Αρκεί η εμφάνιση μιας και μόνο αρρώστιας στην οποία η ποικιλία δεν έχει αναπτύξει άμυνα και όλη η παγκόσμια παραγωγή θα εξαφανιστεί σε 2-3 χρόνια. Έτσι και με την Ερασιτεχνική.
Δόθηκε μεγάλος και άνισος αγώνας (αν σκεφτούμε τα μέσα που διαθέτει η «παρούσα κατάσταση» στην Α.Ε.Κ.) για να υπάρχει απόλυτη ομοιομορφία στο Δ.Σ. Βέβαια η απόλυτη ομοιομορφία δεν ήταν εξ’ αρχής το ζητούμενο, αφού το πρώτο διάστημα υπήρχε η αισιοδοξία ότι με την επανεμπλοκή Μελισσανίδη όλα θα πήγαιναν καλύτερα. Έτσι το 2013 η μόνη απαίτηση ήταν η εκρίζωση των «ζιζανίων».
Όταν όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως αναμενόταν και άρχισαν ν’ ακούγονται «φάλτσες» φωνές που τραυμάτιζαν την επιφανειακή ομοιομορφία, τότε άλλαξε και ο στόχος. Από την εκρίζωση μόνο των «ζιζανίων» περάσαμε στην απαίτηση της καλλιέργειας μόνο μιας ποικιλίας, η οποία δυστυχώς γι’ αυτούς προσβλήθηκε από τις δύο ασθένειες στις οποίες δεν είχε αναπτύξει άμυνα:
- Την αφραγκιά (κατά το οστρακιά) &
- την εκπτωτικότητα (όταν στο Δ.Σ. μετέχει ένας έκπτωτος, τότε όλο το Δ.Σ. καθίσταται έκπτωτο˙ εκτός αν τον πετάξουν εγκαίρως «σαν την τρίχα απ’ το ζυμάρι»).
Είναι ειρωνικό αλλά η Ερασιτεχνική Α.Ε.Κ. αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο ίδιο σημείο μ’ αυτό που βρισκόταν στις 8 Μάρτη 2016 όταν ο Αλεξίου κατέθετε στο Πρωτοδικείο Αθηνών την Αίτηση Διορισμού Προσωρινής Διοίκησης. Οτιδήποτε έχει γίνει από τότε ως σήμερα είναι σαν να μην έχει συμβεί ποτέ. Η διαπίστωση αυτή ισχύει πολύ περισσότερο από νομικής πλευράς. Ακόμη όμως και αν από νομικής πλευράς το τελευταίο 4μηνο είναι σαν να μην έχει συμβεί ποτέ, η ζημιά που έχουν προκαλέσει οι δύο τελευταίες Γ.Σ. και οι τραμπουκισμοί που τις συνόδεψαν παραμένει καθιστώντας αδύνατη τη συνεννόηση μεταξύ μελών που θεωρητικά ανήκουν στο ίδιο Σωματείο.
Έτσι τα περιθώρια ελιγμών μειώνονται δραματικά οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια για άλλη μια φορά στην (αυτο)γελοιοποίηση της «παρούσας κατάστασης» αφού το Σωματείο θα πρέπει εκ νέου να συρθεί σε μια νέα εκλογική διαδικασία (με ή χωρίς τη προσφυγή στο Πρωτοδικείο). Η (αυτό)γελοιοποίηση προστιθέμενη σ’ αυτήν που προκλήθηκε από τους εκτός νομιμότητας χειρισμούς του Αλεξίου από τον περασμένο Μάρτη και μετά αποδεικνύει την ανικανότητα της «παρούσας κατάστασης» να χειριστεί σωστά τα διοικητικά του Σωματείου.
Τα παραπάνω όμως ισχύουν μόνο στην περίπτωση που αυτοί που κάνουν κουμάντο στο Σωματείο διέθεταν λίγη «τσίπα». Μόνον τότε θα ήταν ικανοί να βιώσουν τον εξευτελισμό και την γελιοποίηση που βιώνουν καθημερινά όσοι ενδιαφέρονται για το Σωματείο. Όσο όμως παραμένουν στοχοπροσηλωμένοι στα θέλω του «Αρχηγού» τους, δεν είναι ικανοί να βιώσουν οτιδήποτε άλλο εκτός της αγωνίας για την προσωπική τους τύχη όταν ο «Αρχηγός» αποφασίσει ότι δεν έχουν τίποτα άλλο να του προσφέρουν.
Φυσικά ακόμη και όταν τα πράγματα φαίνεται να έχουν οδηγηθεί σ’ αδιέξοδο, πάντα υπάρχει μια λύση (ακόμη και αν σε κάποιους φαίνεται επαχθής, άρα ως «μη λύση»). Στην περίπτωση μας η λύση θα ήταν να «ξηλωθεί» ο «Διοικητικός Ηγέτης» και να χρηματοδοτήσει τη λειτουργιά της Ερασιτεχνικής. Τώρα ο τρόπος με τον οποίο θα το εμφανίσει προς τα έξω είναι δικό του θέμα. Θα μπορούσε για παράδειγμα να το εμφανίσει ως δωρεά του ή θα μπορούσε να τα δώσει μέσω της Ε.Φ.ΑΕΚ (η οποία για μια ακόμη χρονιά μαζεύει «δωρεές» απ’ όσους αγοράζουν διαρκείας) ή ακόμα να βρεί κάποιες «χορηγίες» για την Ερασιτεχνική. Το μόνο που δεν μπορεί να κάνει είναι αυτό που κάνει ως τώρα. Δηλαδή να κάθεται και να κοιτάζει αφήνοντας κάποιους στενούς του συνεργάτες να «βγάλουν τα κάστανα (χωρίς τσιμπίδα) από τη φωτιά».
18 Αυγούστου 2016
παρατηρητήριο.
