Πρώτη του δουλειά ήταν να ετοιμάσει την Πρόσκληση της Γ.Σ. γράφοντας αυτά που έπρεπε άσχετα αν κάποια απ’ αυτά δεν ίσχυαν. Για παράδειγμα έπρεπε στην Πρόσκληση ν’ αναφέρονται οι Απολογισμοί; Κανένα πρόβλημα. Έπρεπε να υπάρχει και Έκθεση της Εξελεγκτικής Επιτροπής; Και; Επειδή στις προηγούμενες εκλογές ΔΕΝ υπήρξαν υποψηφιότητες για Εξελεγκτική Επιτροπή υπάρχει θέμα;
Η επόμενη δουλειά του ήταν να εξασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει άλλο ψηφοδέλτιο. Στο σημείο αυτό είχε «σύμμαχο» του και τις τροποποιήσεις του «Αθλητικού Νόμου». Βέβαια, υπήρχαν κάποιοι ενοχλητικοί που έχουν κάτι σαν τάμα στη Μεγαλόχαρη να κατεβαίνουν υποψήφιοι, αλλά αυτοί ΔΕΝ τον προβλημάτιζαν. Στο κάτω-κάτω έτσι όπως είχε προετοιμάσει την Γ.Σ. θα έπαιζαν τον ρόλο του «μαϊντανού» που όχι μόνο θα «ομόρφαινε» την στημένη διαδικασία, αλλά και θα την νομιμοποιούσαν.
Έμεναν άλλα δύο ζητήματα. Το ένα πιο σοβαρό από το άλλο. Έπρεπε να είναι σίγουρος ότι ΔΕΝ θα υπάρξει τίποτα γραπτό που βγαίνοντας έξω από την αίθουσα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον του. Γι’ αυτό και ΔΕΝ υπήρξε τίποτα γραπτό. Ούτε Ταμειακός Απολογισμός, ούτε Ισολογισμός. ΤΙΠΟΤΑ. Τέτοιος φόβος μη τυχόν και αποκαλυφθεί η γύμνια του Βασιλιά. Αν δεν ήταν και η ταυτόχρονη απόφαση της Ε.Ε.Α. αφαίρεσης βαθμών από το αντρικό βόλεϊ για χρέη θα τα είχε καταφέρει μια χαρά.
Τελευταίο ήταν το ζήτημα του ελέγχου της εκλογικής διαδικασίας. Γι’ αυτό ήταν περισσότερο ήσυχος. Είχε δώσει οδηγίες πως θα μοιραστούν οι σταυροί μ’ αυτόν να έχει μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Είχε ήδη εξασφαλίσει με διάφορους τρόπους την δημιουργία ενός Μητρώου Μελών όπως τον βόλευε. Εκεί, όμως, την «πάτησε». Γιατί υπήρξε τουλάχιστον ένα μέλος που έχοντας πληρώσει τις συνδρομές του πήγε και έριξε σκόπιμα «άκυρο» ψηφοδέλτιο. Έλα, όμως, που σύμφωνα με τ’ αποτελέσματα που δόθηκαν στην δημοσιότητα «άκυρο» ΔΕΝ υπήρξε!!! Μικρό το κακό. Θα το προσθέσει στο Πρακτικό και θα πει πως ήταν λάθος των ΑΕΚτζήδικων Μ.Μ.Ε. Άλλωστε ΔΕΝ έχει να φοβάται τίποτα όσο Του είναι πιστός και υπάκουος. Έτσι, άλλωστε, εξασφαλίζει και πλήρη (μέχρι στιγμής) κάλυψη τόσο γι’ αυτά που κάνει όσο και για όσα δεν κάνει (ενώ θα όφειλε).
Ήταν τόσο ευχαριστημένος με τον εαυτό του από το αποτέλεσμα που σκεφτόταν πως θα έπρεπε (και θα μπορούσε) να μοιραστεί και μ’ άλλους αυτή του την εμπειρία. Ίσως να έγραφε και κανένα βιβλίο. Που ξέρεις…
25 Απρίλη 2019
«πανταχού παρόντες».
