Aetofolia

Ένα κείμενο που γράφεται με αφορμή την ανάλυση-παρουσίαση από τον Κ. Μπράτσο του Ισολογισμού της Μπαρτσελόνα. Απλώς πρέπει να κάνουμε μία παρατήρηση.

Η πρώτη αφορά το τμήμα «Οι οφειλές που βουλιάζουν το καράβι» ο κύριος Μπράτσος (αντιγράφοντας την ανακοίνωσ της Μπάρτσα) συμψηφίζει με το ποσό των συνολικών Χρεών ποσό 109 εκ. Ευρώ το οποίο αφορά σε επένδυση ανακαίνισης τόσο του γηπέδου όσο και άλλων εγκαταστάσεων. Αντί να οφείλει τα 109 εκ. η Μπαρτσελόνα στα συνεργεία που έκαναν τις δουλειές τα οφείλει στις τράπεζες με τα λεφτά των οποίων τα πλήρωσε. Το γεγονός ότι αυτό το ποσό αφορά «επενδύσεις» -οι οποίες θ’ αποσβεστούν μέσω της τμηματικής τους χρέωσης στα ετήσια Έξοδα μειώνοντας τα Κέρδη (αν δεν υπάρχουν Κέρδη η απόσβεση της επένδυσης μπορεί να μην έχει πρακτικό νόημα- δεν μας δίνει το δικαίωμα να το συμψηφίσουμε μειώνοντας τα Χρέη. Κάθε άλλο. Ωστόσο, επειδή συνολικά το ποσό είναι σχετικά «μικρό» για την ώρα δεν έχει κάποια ιδιαίτερη επίδραση στη συνολική εικόνα της Π.Α.Ε. Μπαρτσελόνα.

Με βάση τον Ισολογισμό της Χρήσης 2018-2019 (βλέπε εδώ) τα συνολικά Χρέη της Μπαρτσελόνα δίνονται από τον επόμενο πίνακα (τα ποσά δίνονται σε χιλιάδες Ευρώ):

Στους τρείς πίνακες που ακολουθούν αναλύονται στον μεν πρώτο οι «Μακροπρόθεσμες Υποχρεώσεις» και στους επόμενους δύο οι «Τρέχουσες».

Ακολουθούν δύο πίνακες του «Κυκλοφορούντος Ενεργητικού» (Απαιτήσεις+Ταμείο) και της ανάλυσης των «Εμπορικών και άλλων Απαιτήσεων».

Τέλος δίνεται ένας ακόμη πίνακας με το αποτέλεσμα που προκύπτει από τον συμψηφισμό των Απαιτήσεων και των Υποχρεώσεων της Μπαρτσελόνα με τις ομάδες.

Από τον τελευταίο αυτό πίνακα προκύπτει ότι ακόμη και να εισπράξει όλες τις απαιτήσεις της από τις άλλες ομάδες η Μπάρτσα θα χρωστά ακόμη 175 εκ. Ευρώ.

Η «Κατάσταση Ταμειακών Ροών» (βλέπε εδώ) αποδεικνύει πως χωρίς τα δανεικά και την έκδοση ομολόγων ΔΕΝ έβαινε η χρονιά για την Μπαρτσελόνα.

Μια ενδιαφέρουσα παράμετρος προκύπτει από το πόρισμα του Ορκωτού Ελεγκτή (βλέπε εδώ), ο οποίος σημειώνει τα εξής δύο ευρήματα του (σελ. 2 του pdf):

• Το πρώτο είναι πως η Μπαρτσελόνα έχει εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις τόσο με παίκτες όσο και φορολογικές εκκρεμότητες από Τακτικό Έλεγχο της Εφορίας των οποίων ο αντίκτυπος στο μέλλον δεν είναι δυνατόν να διαπιστωθεί σήμερα. Ο Ελεγκτής σημειώνει πως η Διοίκηση έχει λάβει τ’ απαραίτητα μέτρα κάνοντας τις προβλέψεις (μειώνοντας ισόποσα τα Κέρδη) που θεωρεί πιθανόν να χρειαστούν.
• Το δεύτερο αφορά την αξία των συμβολαίων των παικτών, τα οποία η Μπαρτσελόνα έχει στα βιβλία της στις ονομαστικές τιμές που αυτά αναγράφουν και όχι σ’ αυτές που θα είχαν την ημέρα σύνταξης του Ισολογισμού. Τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Αναφοράς επιβάλλουν την επιμέτρηση των συμβολαίων των παικτών στις τρέχουσες και όχι τις ονομαστικές τιμές. Αυτό που υπονοείται από τον Ορκωτό Ελεγκτή είναι πως θα έπρεπε τα συμβόλαια να εμφανίζονται σε κάπως μικρότερη αξία με την διαφορά να επιβαρύνει τα Κέρδη.  

Τέλος από τις συνοδευτικές του Ισολογισμού πληροφορίες δεν προκύπτει κάποια εκχώρηση Εσόδων στις τράπεζες προκειμένου αυτές να εξασφαλίσουν την εξόφληση των απαιτήσεων τους. Στην περίπτωση που υπήρχαν τέτοιες εκχωρήσεις η Διοίκηση της εταιρείας δεν θα μπορούσε στον σχεδιασμό της να υπολογίζει στα λεφτά αυτά (τα οποία θα πήγαιναν κατευθείαν για την εξόφληση παλαιών της οφειλών.

Αφού, λοιπόν, έχετε ήδη διαβάσει το άρθρο του Κ. Μπράτσου και τις παραπάνω παρατηρήσεις ας προχωρήσουμε στο προκείμενο που υποδηλώνεται από τον υπότιτλο μας. Με τον υπότιτλο αναρωτιόμαστε ποια ομάδα από τις «μεγάλες» του Ευρωπαϊκού Ποδοσφαίρου (θα) είναι ο «αδύναμος κρίκος» του. Ψάχνουμε, δηλαδή, να δούμε από ποια ομάδα θ’ αρχίσει το ξήλωμα του Ευρωπαϊκού Ποδοσφαίρου όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα. Από την διατύπωση προκύπτει πως θεωρούμε ότι ήδη υπάρχει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα για τις «μεγάλες» Ευρωπαϊκές ομάδες, το οποίο η «πανδημία του κορονοϊού» απλά μεγεθύνει.

Στις «μεγάλες» Ευρωπαϊκές ομάδες όσο η UEFA «κάνει τα στραβά μάτια» αναλισκόμενη στην επιβολή προστίμων και οι συνθήκες είναι «ομαλές» (προ «πανδημίας») η οικονομική τους κατάσταση είναι κρίσιμη αλλά ελεγχόμενη. Τώρα με τον κορονοϊό η κατάσταση τους χειροτερεύει γιατί οι χορηγοί ακόμη και αν σήμερα είναι συνεπείς τα επόμενα χρόνια λόγω της μείωσης των πωλήσεων τους δεν θα μπορούν να πληρώνουν τα ίδια λεφτά. Επιπλέον, όσες ομάδες όπως η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα έχουν σχέδια ανακαίνισης των γηπέδων τους ίσως να χρειαστεί να τ’ αναβάλουν για κάμποσο καιρό.

Πρακτικά, το ζήτημα που τίθεται είναι ποια θα είναι η πρώτη ομάδα που θ’ αθετήσει την έγκαιρη εξόφληση των υποχρεώσεων της. Δεδομένου ότι όλοι συναλλάσσονται μ’ όλους η αθέτηση των υποχρεώσεων μιας μόνο «μεγάλης» ομάδας αφενός μεν είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσει ένα ντόμινο αντίστοιχων αθετήσεων, αφετέρου δε θα θέσει την UEFA μπροστά στο δίλημμα της «χαλάρωσης» ή και κατάργησης για μια περίοδο του Financial Fair Play ή στη συνέχιση της εφαρμογής του με ότι αυτό συνεπάγεται. Στην περίπτωση που αυτό συνεχίσει να εφαρμόζεται τότε οι ομάδες που θα έχουν το πρόβλημα θα κληθούν ν’ αποφασίσουν αν θα καταρρεύσουν οικονομικά ή αν θα ξεπουλήσουν τους πλέον ακριβούς παίκτες τους.

Φυσικά, υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο οι ομάδες που έχουν απαιτήσεις από άλλες «μεγάλες» ομάδες που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομικά θέση να μην τις πιέσουν οικονομικά φοβούμενες ότι πιθανή κατάρρευση τους θα οδηγήσει σε υποβάθμιση του προϊόντος των διοργανώσεων της UEFA και άρα και σε απώλεια Εσόδων τους. το μόνο σίγουρο είναι πως (και) λόγω του κορονοϊού τίθεται (ή πρέπει να τεθεί στο τραπέζι) το ζήτημα του πληθωρισμού στις τιμές αγοραπωλησίας των παικτών. Αξίζουν πραγματικά τόσα πολλά λεφτά; Την απάντηση θα την δώσει όπως πάντα η ίδια η ζωή (πραγματικότητα).

28 Νοέμβρη 2020
«πανταχού παρών 1».