Το πόσο ελεύθεροι (ασύδοτοι) θεωρούν κάποιοι ότι είναι γίνεται φανερό από το πόσες φορές μας απασχολούν με τις παρανομίες τους. Ακόμη και τότε όλο και κάποιος θεωρεί «καθήκον» του να δώσει λύση στο αδιέξοδο που πάει να δημιουργηθεί. Αδιέξοδο, γιατί αν εφαρμοστεί σε βάρος τους ο Νόμος τότε θα χαθούν ψηφουλάκια και κάτι τέτοιο το πολιτικό σύστημα δεν το θέλει σε καμιά περίπτωση. Θυμόμαστε όλοι τον τρόπο με τον οποίο ο Γεραπετρίτης άλλαξε την ποινή που προβλεπόταν για την πολυ-ιδιοκτησία προκειμένου να μείνει η ομάδα του Ιβάν Σαββίδη στην κατηγορία. Το γεγονός ότι δεν χρειάστηκε (γιατί κρίθηκε με την δεύτερη αθώα) απλά αποδεικνύει (και υποδεικνύει) πόσο επιτυχημένα λειτούργησαν οι «ασπρόμαυροι» «δημοσιογράφοι» και όχι μόνο που συστηματικά μέσω του διαδικτύου (κυρίως) πίεζαν, εκβίαζαν και τρομοκρατούσαν.
Ωστόσο, η συγκεκριμένη υπόθεση ΔΕΝ ήταν η μοναδική στην οποία ενεπλάκη η οικογένεια Σαββίδη. Μια σειρά από υποθέσεις επί διακυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. («τσιγαράδικο», η διαγραφή μέρους της οφειλής προς το Δημόσιο της Π.Α.Ε., η διαγραφή του προστίμου στη Σ.Ε.Κ.Α.Π.) κατέδειξε πόσο ελαστική είναι η νομοθεσία για τους πλούσιους και ισχυρούς. Τώρα η οικογένεια Σαββίδη απασχολεί το ποδοσφαιρικό (πρωτίστως) κοινό με μια «τυπικότητα» που όμως αποδεικνύεται ιδιαιτέρως σημαντική.
Γιατί δεν υπάρχει άλλος χαρακτηρισμός από «τυπικότητα» όταν πρέπει μαζί με τον φάκελο της αδειοδότησης να υποβληθεί μια υπεύθυνη δήλωση. Μια υπεύθυνη δήλωση που υποβλήθηκε καθυστερημένα (γιατί άραγε;) και ω! του θαύματος κατατέθηκε στον φάκελο λίγες μόνο ώρες πριν τυπικά το βούλευμα να καταστεί αμετάκλητο. Προφανώς, το βούλευμα ήταν σε γνώση των αφών Σαββίδη από πολύ νωρίτερα και αυτός ήταν ο λόγος που δεν κατέθετε ο Γιώργος την «τυπική» υπεύθυνη δήλωση (μήπως και να μην τον έβρισκαν; Άλλωστε ήταν Καλοκαίρι.). το γεγονός ότι το βούλευμα καθίσταται αμετάκλητο μέσα σ’ ένα μήνα από την έκδοση του (μη τυχόν και το αναιρέσει ο Εισαγγελέας) μόνο από τυπική άποψη αθωώνει τον Γιώργο Σαββίδη και την ομάδα της Θεσσαλονίκης.
Για την ίδια την πράξη που αφορά το βούλευμα λίγα χρειάζεται να ειπωθούν (βλέπε εδώ). Στο κάτω-κάτω τον λόγο έχουν πλέον τα δικαστήρια. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ αναμενόμενη. Από τη μια οι «ασπρόμαυροι» «δημοσιογράφοι» άρχισαν (απολύτως λογικά και αναμενόμενα) να γράφουν για να υπερασπιστούν την ομάδα τους στο πρόσωπο των Σαββίδηδων (πατέρα και γιού). Το επιχείρημα τους (όπως και κάθε «μεγάλης Π.Α.Ε.» σε αντίστοιχη περίπτωση είναι πως «το σύστημα μας κυνηγάει». Μαζί με αυτούς έσπευσαν σε βοήθεια όσοι είναι «εκτός συστήματος» και άρα μπορούν να λένε αλήθειες (άσχετα αν έχουν και προσωπικά συμφέροντα να υπηρετήσουν).
Ωστόσο, όλα αυτά είναι αναμενόμενα και μέσα στο παιχνίδι. Αυτό που είναι πραγματική αλητεία είναι η αντιμετώπιση από τους επαγγελματίες δημοσιογράφους οι οποίοι θέλουν να περνιόνται και για «αντικειμενικοί». Δεδομένου, όμως, ότι το κείμενο είναι ανυπόγραφο (βλέπε εδώ) θα μπορούσε να το έχει γράψει και οποιοσδήποτε «ασπρόμαυρος» ρεπόρτερ (ή μήπως τελικά δεν έχει σημασία και ΟΛΟΙ το ίδιο είναι;). Πόσο σημαντικό είναι αν μια καταγγελία είναι επώνυμη ή ανώνυμη; Είναι σημαντικότερο της ίδιας της καταγγελίας (ειδικά όταν επιβεβαιώνεται απόλυτα) αν είναι επώνυμη ή ανώνυμη; Δηλαδή αυτοί οι κήρυκες της Ελευθεροτυπίας και της προάσπισης του Δημοσίου Συμφέροντος ερευνούν μόνο επώνυμες καταγγελίες;
Τα πράγματα είναι πολύ απλά: αφού η ανώνυμη καταγγελία επιβεβαιώθηκε απόλυτα είναι τμήμα του φακέλου της υπόθεσης για την οποία καλείται σε απολογία ο «Γαύρος του Βορρά». Να δεχτώ επιπλέον πως το ζήτημα είναι λιγότερο σημαντικό και πως μεγαλοποιήθηκε σκόπιμα (μιας και πλέον ο Γιώργος Σαββίδης έχει παραιτηθεί από τη θέση του). Ωστόσο, από την αντίδραση των «ασπρόμαυρων» Μ.Μ.Ε. προκύπτει μάλλον το αντίθετο. Εκτός, αν βρήκαν την ευκαιρία να φανατίσουν τον κόσμο της ομάδας και να τον κάνουν να ξεχάσει τις όποιες ευθύνες της Διοίκησης-Ιδιοκτησίας για την κατάσταση στην ομάδα. Από κει και πέρα υπάρχουν δύο σημαντικότερα κατά τη γνώμη μου ζητήματα:
- Το πρώτο έχει να κάνει με το ήθος και το ύφος της διοίκησης από την οικογένεια Σαββίδη. Όχι, ότι αυτά δεν συμβαίνουν και στους άλλους «μεγάλους» και «μικρούς», αλλά όπως και να το κάνουμε τώρα ασχολούμαστε με τους Σαββίδηδες. Όταν ένας «οργανισμός» θέλει να επικαλείται το ήθος του έναντι των άλλων (που τον στοχοποιούν και τον πολεμάνε) ΔΕΝ πρέπει να διοικείται από άτομα που νομίζουν ότι είναι καλύτεροι των υπολοίπων. Η αλαζονεία είναι το πρώτο βήμα για να πάρει κάποιος τον «κακό δρόμο» και την «κάτω βόλτα».
- Το δεύτερο αφορά τη λειτουργία του Πολιτεύματος. Ναι! Σωστά διαβάσατε. Γιατί τι άλλο έχουμε εδώ από μια υπόθεση στην οποία μια Κρατική Αρχή καλεί κάποιον σε απολογία γιατί παραβίασε μια διάταξη; Και επειδή αυτός είναι «επώνυμος» βάζει μπροστά Μ.Μ.Ε. και ποινικολόγους να μας πουν τι; Το χειρότερο είναι πως όλο αυτό το γαϊτανάκι γίνεται με όμηρους τους οπαδούς και τον σύλλογο, οι οποίοι δεν φταίνε σε τίποτα (τουλάχιστον για το συγκεκριμένο).
Αντί επιλόγου (γιατί δυστυχώς αυτό το γαϊτανάκι ΔΕΝ έχει τέλος) πρέπει το Κράτος επιτέλους ν’ απαντήσει αν έχει την θέληση να κυβερνά. Δεν έχει νόημα να δημιουργεί μια Ανεξάρτητη Αρχή (Ε.Ε.Α.) να τις εκχωρεί αρμοδιότητες και μετά να την αφήνει έρμαιο των «ισχυρών». Υποθέσεις όπως η συγκεκριμένη και αυτή της πολυ-ιδιοκτησίας ΔΕΝ γίνεται να δικάζονται από «Αθλητικούς Δικαστές» παρά μόνο από εξειδικευμένους για κάθε περίπτωση όπως για την πολυ-ιδιοκτησία η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Όλα τα υπόλοιπα που λέγονται και γράφονται από άσχετους με το κάθε ζήτημα είναι για οπαδική κατανάλωση και δημιουργούν κινδύνους.
Για παράδειγμα ο ποινικολόγος που επιστράτευσαν τα Μ.Μ.Ε. του Σαββίδη μας είπε ότι το βούλευμα δεν ήταν αμετάκλητο όταν υπογράφτηκε η υπεύθυνη δήλωση (μετά από μια μέρα θα ήταν αφού θα είχαν συμπληρωθεί οι 30 μέρες) κάτι που το γνωρίζαμε. Επιπλέον, δήλωσε πως ο Πρόεδρος της Ε.Ε.Α. έπρεπε να δηλώσει «αποχή» μετά την απόφαση του CAS στην υπόθεση της πολυ-ιδιοκτησίας (βλέπε εδώ). Όμως, τι αποφάσισε τότε το Διαιτητικό της Λωζάνης; Το μόνο που αποφάσισε ήταν πως ο Αθλητικός Δικαστής έπρεπε να δικάσει την ουσία (ακόμη και αν δεν είχε τα προσόντα γι’ αυτό) της υπόθεσης σαν να ήταν αθλητική και όχι εταιρική παράβαση. Και εντέλει αυτό έκανε ο Αθλητικός Δικαστής αθωώνοντας την ομαδα του Ιβάν Σαββίδη μετά από τόσες πιέσεις, εκβιασμούς και τρομοκρατία στα Μ.Μ.Ε.
Κύριοι, της (εκάστοτε) κυβέρνησης. Καλείστε να πάρετε μια απλή αλλά κομβική απόφαση: θα κυβερνήσετε αναλαμβάνοντας την ευθύνη ή θα συνεχίσετε να άγεστε και να φέρεστε από τους «ισχυρούς»;
23 Νοέμβρη 2022
«πουθενάς 1».
