Στο Ελληνικό «Επαγγελματικό Ποδόσφαιρο» υπάρχουν αρκετά οξύμωρα. Γιατί, μόνο οξύμωρο μπορεί να είναι σ’ ένα «Επαγγελματικό Πρωτάθλημα» οι διαιτητές να είναι «ερασιτέχνες». Ακόμα χειρότερα πόσο «επαγγελματική» μπορεί να είναι η διατήρηση «ερασιτεχνικών» δομών; Πόσο «επαγγελματική» είναι η υποταγή της διαιτησίας στην Ε.Π.Ο.; Μπορεί να στηριχτεί στο γεγονός ότι η Ομοσπονδία διοργανώνει τα «ερασιτεχνικά πρωταθλήματα»;
Από την άλλη γιατί να ελέγχει την «επαγγελματική διαιτησία» η SUPER LEAGUE; Μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται λογικό, αλλά και πάλι δημιουργούνται προβλήματα. Γιατί, τελικά, το ζήτημα απλά μετατοπίζεται στο αν αυτός που θέλει να την ελέγξει αν θα πρέπει να είναι Πρόεδρος της Ε.Π.Ο. ή του Συνεταιρισμού. Βέβαια, αν ξέρει κάποιος τα κόλπα μπορεί να κάνει κουμάντο στην διαιτησία και χωρίς να είναι Πρόεδρος της Ε.Π.Ο.▪ αρκεί να είναι γνωστός αυτού που την ελέγχει.
Έτσι, η διαμάχη μεταξύ της Ε.Π.Ο. και της SL μοιάζει με τον «πόλεμο συμμοριών» για τον έλεγχο μιας περιοχής (ας πούμε των μπουρδέλων και των χαρτοπαικτικών λεσχών). Ώστε, τελικά, μπρος στα μάτια μας τσακώνονται δύο νταβατζήδες. Σε κάθε περίπτωση η λύση είναι πολύ απλή και οι μόνοι που μπορούν να τη δώσουν είναι οι ίδιοι οι διαιτητές. Αρκεί ν’ αποφασίσουν ότι ΔΕΝ θέλουν νταβατζή.
Κάτι σαν τις πουτάνες στην «Αμαρτωλή Πόλη» (Sin City) που είχαν αποφασίσει να αυτο-διαχειρίζονται την περιοχή τους και τις υπηρεσίες που προσέφεραν. Για να γίνει αυτό πράξη πρέπει εκτός της ξεκάθαρης, διακηρυγμένης και αδιαπραγμάτευτης πρόθεσης των διαιτητών να μην έχουν κανένα νταβατζή να δημιουργηθεί ένας νέος συνεταιρισμός. Ένας συνεταιρισμός των διαιτητών ο οποίος θα συνεργάζεται τόσο με την Ε.Π.Ο. όσο και με την SL προσφέροντας τις υπηρεσίες των μελών του και στις δύο Αρχές. Προφανώς, κάτω από την δική του εποπτεία θα λειτουργούν οι «ακαδημίες» των διαιτητών, οι οποίες θα χρηματοδοτούνται και από το Κράτος. Το μη διδακτικό (διοικητικό) προσωπικό του διαιτητικού συνεταιρισμού θ’ αποτελείται από αποφοίτους του Τμήματος Οργάνωσης και Διαχείρισης Αθλητισμού και θ’ απαγορεύεται «δια ροπάλου» να εργάζονται σ’ αυτόν συγγενείς διαιτητών.
Μόνον αυτή είναι η λύση στο πρόβλημα (γιατί όλα στην Ελλάδα να εξελίσσονται σε «προβλήματα»;) της Ελληνικής Διαιτησίας και της (αναγκαίας) μετεξέλιξης της σε «επαγγελματική». Όλα τα υπόλοιπα είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις».
05 Δεκέμβρη 2022
«πουθενάδες».
