Όλοι μας θεωρούμε πως το προσωπικό μας συμφέρον πρέπει αν όχι να προηγείται, τουλάχιστον να μην παραμελείται. Ωστόσο, η επιδίωξη του γίνεται πάντα σε βάρος κάποιου άλλου. Το Κατάρ κατηγορήθηκε για την σκληρή εκμετάλλευση των ξένων εργατών που χρησιμοποιεί στα κατασκευαστικά του προγράμματα. Καθώς το Κατάρ λόγω πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι πάμπλουτο η σε βάρος του καταγγελία είναι εύκολη, βολική και αναδεικνύει «προοδευτισμό». Είναι, όμως, πράγματι έτσι;
Όπως είπε κάποτε μια Αμερικανή ηθοποιός: «Είναι κακό να σε εκμεταλλεύονται, αλλά είναι χειρότερο να μη σε θεωρούν ικανό για εκμετάλλευση». Δεδομένου ότι από την Αρχαιότητα οι χειρωνακτικές και βαριές δουλειές δεν ήταν για τους «ελεύθερους πολίτες» οπότε έπρεπε είτε ν’ αγοραστούν, είτε να δημιουργηθούν (αιχμάλωτοι πολέμου ή «ελεύθεροι πολίτες» που χρεοκόπησαν) δούλοι. Το δουλεμπόριο μπορεί να είναι ανήθικη και καταδικαστέα πρακτική, αλλά είναι πολύ επικερδές.
Όσοι κατακρίνουν το δουλεμπόριο ως εργαλείο οικονομικής μεγέθυνσης ηθικολογούν αναφερόμενοι στους Ευρωπαίους (αρχικά) που προμήθευαν την Αμερική. Ελάχιστοι, όμως, τολμούν να παραδεχτούν ποιοι ήταν αυτοί που μάζευαν όλους αυτούς τους σκλάβους και γιατί. Ελάχιστοι τολμούν να παραδεχτούν πως ΔΕΝ ήταν οι Ευρωπαίοι που έκαναν την «βρώμικη δουλειά», αλλά Αφρικανοί που έπιαναν και πούλαγαν για το κέρδος άλλους Αφρικανούς. Το κακό είναι πως αυτό το δίδαγμα επαναλαμβάνεται με μαθηματική ακρίβεια κάθε φορά. Γιατί, αυτοί που πρώτοι εκμεταλλεύονται τους σκλάβους είναι οι ομοεθνείς τους▪ και αυτό συμβαίνει ΠΑΝΤΑ. Άλλωστε η πρώτη υπηρεσία που εγκαθίσταται σε μια περιοχή οικονομικών μεταναστών είναι η «προστασία» τους από τους ομοεθνείς τους.
Έτσι και στην περίπτωση των ξένων εργατών του Κατάρ τα πράγματα ΔΕΝ θα μπορούσαν να διαφέρουν. Όπως προκύπτει από αυτό το δημοσίευμα η εκμετάλλευση των Νεπαλέζων (αλλά προφανώς και όλων των άλλων εθνικοτήτων) ξεκινά από τους ομοεθνείς τους οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες στη χώρα τους τούς τάζουν ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τις οικογένειες τους. Συνεπώς, το Κατάρ είναι ο τελικός αποδέκτης μιας υπηρεσίας (της φτηνής εργατικής δύναμης) για την προέλευση της οποίας ΔΕΝ ρωτάνε (γιατί δεν θέλουν) να μάθουν.
Από ηθικής άποψης είναι απολύτως κατακριτέοι ειδικά στη σημερινή εποχή που η πληροφόρηση για τα πάντα είναι πολύ ευκολότερη σε σχέση με το παρελθόν. Δυστυχώς, όμως, το πρόβλημα είναι γενικότερο. Γιατί μπορεί το Κατάρ να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει προκειμένου να κάνει φθηνότερα την δουλειά του, αλλά δεν είναι το μόνο. Πόσοι από εμάς νοιάζονται για τις συνθήκες εργασίας και αμοιβής των Κινέζων εργαζομένων στα στρατόπεδα εργασίας που κατασκευάζουν τα κινητά μας τηλέφωνα; Πόσοι από εμάς θα ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν περισσότερα αρκεί οι Κινέζοι να πληρώνονταν καλύτερα; Ελάχιστοι θα ήταν πρόθυμοι να το κάνουν και σχεδόν όλοι θα επιθυμούσαν η τιμή να παραμείνει σταθερή και τη χασούρα να την φορτωθεί η εταιρεία για την οποία κατασκευάζονται.
Το μόνο σίγουρο είναι πως στο σύγχρονο κόσμο η υποκρισία περισσεύει. Ειδικά, όταν εμπλέκεται η ιδεολογική μας τοποθέτηση. Γιατί, για παράδειγμα η δουλεία στην Αρχαιότητα και η μετεξέλιξη της σε δουλοπαροικία (κύριο συστατικό της οποίας ήταν η αγγαρεία) μέχρι την Βιομηχανική Επανάσταση είναι από τους «Προοδευτικούς» και τους «Αριστερούς» κατακριτέα, την ίδια στιγμή που η επιβολή αγγαρείας στην Σοβιετική Ένωση ήταν απλώς αναγκαία.
Συμπερασματικά το Κατάρ έκανε την δουλειά του όπως την κάνουν τόσοι και τόσοι άλλοι με τους οποίους σπανίως ασχολούμαστε. Δεν θα μπορούσε, όμως, να την κάνει αν δεν υπήρχαν οι ντόπιοι εργολάβοι οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την ανέχεια των συμπατριωτών τους θησαυρίζουν από τέτοιου είδους πρακτικές. Αυτοί πότε θα μπουν στο στόχαστρο; Ή μήπως τη γλυτώνουν μιας και χώρες όπως το Κατάρ κάνουν μεγαλύτερο «γκελ» στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης;
27 Γενάρη 2023
«πουθενάδες».
