Ένας «Αφέντης» που εδώ και χρόνια επιλέγεται από την KGB. Είναι της άμεσης επιρροής της και προφανώς διοικεί όπως αυτή επιθυμεί και όπως βολεύει το «βαθύ Κράτος» της Ρωσίας. Το κακό με τις δικτατορίες είναι πως η απληστία του «βαθιού Κράτους» δεν γνωρίζει κανένα άλλο όριο παρά τον φθόνο του «Αφέντη» ο οποίος διατηρεί για τον εαυτό του το δικαίωμα στη ζωή και τον θάνατο του κύκλου που τον περιβάλλει. Ακόμη, όμως και αυτό το δικαίωμα δεν είναι απόλυτο. Ακόμη και αυτός κινδυνεύει, ειδικά όταν οι ενέργειες του βάζουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα των υπολοίπων.
Μέχρι τότε όμως μπορεί να μαζεύει λεφτά για εκείνον και την οικογένεια του. Και μάλιστα αφορολόγητα. Στο κάτω-κάτω οι φόροι είναι για τον λαουτζίκο. Για όλους τους άλλους υπάρχουν οι «υπεράκτιες» με προτίμηση την Κύπρο. Εκεί που μαζεύεται με την ελάχιστη φορολογία ΟΛΟ το χρήμα από την εκμετάλλευση («άρμεγμα») του λαουτζίκου. «Άρμεγμα» που ξεκινά από την εκμετάλλευση των παθών των Ρώσων όπως η βότκα και όριο τους είναι (όπως λένε οι μεγαλομανείς) ο ουρανός (βλέπε εδώ).
Το κακό με τις δικτατορίες είναι πως όταν υπάρξει ανάγκη για να γεμίσει λεφτά το Κρατικό Ταμείο ούτε οι δικτάτορες ούτε ο «κύκλος τους» δίνουν πρόθυμα από τα δικά τους. Προτιμούν να «αρμέξουν» κι άλλο τα «ζώα» τους και όταν αυτό δεν αποδίδει προτιμούν να χρεώσουν την χώρα τους δανειζόμενοι από το εξωτερικό. Για πολλούς η Ρωσία είναι ένα βενζινάδικο και όχι μια χώρα. Σίγουρα είναι μια χώρα που δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί η ίδια τις πρώτες ύλες της και τις πουλά στο εξωτερικό. Αυτή η οικονομική επιλογή δημιουργεί προβλήματα στα Δημόσια Έσοδα σε περιπτώσεις εμπάργκο όπως αυτό που έχει επιβάλλει στη Ρωσία η «Δύση» (βλέπε εδώ).
Το εμπάργκο είναι τόσο περισσότερο αποτελεσματικό όσο περισσότερο διαρκεί γιατί δημιουργεί ασφυξία στη συνήθη οικονομική δραστηριότητα, της οποίας ο αναπροσανατολισμός είναι δύσκολος και χρειάζεται χρόνο και βοήθεια από το Κράτος. Είναι τότε που σταματά να έχει σημασία η ελεγχόμενη από το Κράτος ενημέρωση για τους οικονομικούς δείκτες και η προπαγάνδα «πάει περίπατο». Με βάση την παγκόσμια εμπειρία οι δικτατορίες μπορούν να ελπίζουν σε μια γενναία οικονομική ενίσχυση είτε από τις «αγορές» είτε από το Δ.Ν.Τ. Και στις δύο περιπτώσεις οι δανειστές ΔΕΝ ενδιαφέρονται για «πολιτικές» αλλά μόνο για «οικονομικές» μεταρρυθμίσεις («απορρυθμίσεις»).
Ωστόσο, αυτό που βγάζει τις χώρες από οποιουδήποτε τύπου κρίση είναι η «Κοινωνία των Πολιτών»▪ δηλαδή οι πολίτες που έχουν εκτός από υποχρεώσεις και δικαιώματα και οι οποίοι μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα. Είναι αυτοί οι πολίτες που θα υπερασπιστούν πρόθυμα τη χώρα τους όταν κινδυνεύσει. Είναι οι πολίτες στους οποίους βασίζεται η Ουκρανία για την επιβίωση της. Είναι, τέλος, οι Ρώσοι πολίτες που όταν εξερράγη ο πόλεμος διέφυγαν στο εξωτερικό και δεν πρόκειται να επιστρέψουν για να πολεμήσουν τον πόλεμο του Πούτιν.
Δεν ξέρω αν ο Πούτιν είναι πετυχημένος ή αποτυχημένος ως ηγέτης. Το μόνο σίγουρο είναι πως ως επιχειρηματίας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον πιο επιτυχημένο «Δυτικό» αντίζηλο του.
18 Μάρτη 2023
«πουθενάς 1».
