Οι Κυβερνήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη έγινε προσπάθεια να ταυτιστούν με τα επιχειρηματικά συμφέροντα του Βαγγέλη Μαρινάκη (λες και όλοι οι υπόλοιποι επιχειρηματίες απλά εξαφανίστηκαν). Προφανώς στην προσπάθεια αυτή συντέλεσε και το γεγονός ότι ο «Βαγγέλας» είναι ιδιοκτήτης του «Γαύρου» σε συνδυασμό με την «κόντρα» του με τους Αλαφούζο, Σαββίδη και Μελισανίδη στο ποδόσφαιρο. Στην πορεία φάνηκε να συμπλέει μαζί του και ο Αλαφούζος (τουλάχιστον έτσι ακουγόταν).
Το κακό με την διαπλοκή της πολιτικής με τα οικονομικά συμφέροντα είναι πως παραπέμπει στο γνωστό μας γρίφο σχετικά με το αν έκανε το αυγό την κότα ή η κότα το αυγό. Δυστυχώς ή ευτυχώς η απάντηση δεν έχει πρακτική σημασία σήμερα μιας και κάθε πλευρά προσπαθεί να μεγιστοποιήσει τα οφέλη της μειώνοντας την εξάρτηση της από την άλλη. Η «Πολιτική Εξουσία» προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες μεταξύ των επιχειρηματιών αποκομίζοντας από καθένα τους όσο περισσότερα μπορεί (όπως στήριξη από τα Μ.Μ.Ε. που ελέγχουν), ενώ οι «Επιχειρηματίες» προσπαθούν να κάνουν το ίδιο από την πλευρά τους είτε καλοπιάνοντας την «Πολιτική Εξουσία» είτε εκβιάζοντας τη.
Αν πιστέψουμε όσα γράφονται εκτός του Μαρινάκη και άλλοι επιχειρηματίες είναι δυσαρεστημένοι με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ένας απ’ αυτούς ίσως ο πιο επιφανής φαίνεται έντονα δυσαρεστημένος (βλέπε εδώ & εδώ). Ο βαθύτερος λόγος ακούγεται πως είναι η «αυτονόμηση» του Κυριάκου, ο οποίος φαίνεται πως αποφασίζει μόνος του χωρίς να τους «συμβουλεύεται». Βέβαια, τον βοηθά και η άνετη κοινοβουλευτική του πλειοψηφία.
Προφανώς, η «αυτονόμηση» της Κυβέρνησης από τα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι μια θετική εξέλιξη▪ η οποία ωστόσο από την άλλη οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον πλήρη έλεγχο της πολιτικής ζωής απ’ αυτή. Έναν έλεγχο που έχει και το αντίστοιχο κόστος. Προκειμένου ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει το παιχνίδι του έπρεπε να παρακολουθεί επιχειρηματίες και πολιτικούς προκειμένου να είναι ενήμερος των μεταξύ τους σχέσεων. Από την άποψη αυτή το γεγονός ότι παρακολουθούνταν και ο Μαρινάκης δεν (πρέπει να) αποτελεί έκπληξη.
Το δυστύχημα (κόστος) για την Κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι πως δεν διαχειρίστηκε όπως έπρεπε την αποκάλυψη των παρακολουθήσεων. Δεν γίνεται όλη η διαχείριση μιας κρίσης ν’ ανατίθεται σε επικοινωνιολόγους ακόμη και αν αυτοί είναι οι καλύτεροι του κόσμου▪ απαιτούνται και τολμηρές πολιτικές αποφάσεις. Το εγκληματικό σιδηροδρομικό ατύχημα των Τεμπών είναι η καλύτερη απόδειξη. Η «ηλίθια» από πολιτική άποψη συμπερίληψη και επανεκλογή του Κώστα Αχ. Καραμανλή στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. πληρώνεται με τόκο σήμερα. Επιπλέον η προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών αιτίων του δυστυχήματος αυξάνει τη δυσπιστία στη λειτουργία της Κρατικής Μηχανής και τελικά του Πολιτεύματος.
Η κατά περίπτωση ενασχόληση των επιχειρηματικών Μ.Μ.Ε. με σκάνδαλα δεν μειώνει την αξία των αποκαλύψεων (αν κάθε επιχειρηματικό Μ.Μ.Ε. αποκαλύπτει τα σκάνδαλα που αφορούν τους άλλους επιχειρηματίες στο τέλος έχουμε την πλήρη εικόνα). Ίσα-ίσα. Το γεγονός πως το «MEGA», «ΤΑ ΝΕΑ» και το «ΒΗΜΑ» κάνουν την αντιπολίτευση που κάνουν χρησιμοποιούμενα από τον Μαρινάκη ως «όργανα» της εκδίκησης του δεν σημαίνει πως δεν υφίστανται τα συγκεκριμένα σκάνδαλα. Το ίδιο ισχύει και για κάθε άλλο επιχειρηματικό Μ.Μ.Ε.
Κάθε Πρωθυπουργός θεωρεί για τον εαυτό του πως είναι ο καλύτερος να διαχειριστεί τις τύχες της Χώρας. Ακόμη και στην ιδεώδη περίπτωση του Πρωθυπουργού/Βασιλιά-Φιλοσόφου που πρότεινε ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία» του η μακροχρόνια παραμονή στην Εξουσία διαφθείρει το πνεύμα του και τον καθιστά τύραννο. Η «πεφωτισμένη Δεσποτεία» λειτουργεί μόνο σαν ιδέα και όχι στην πράξη μιας και προϋποθέτει ατσάλινο πνεύμα που να μην υποκύπτει στον πειρασμό της κατάχρησης Εξουσίας, η οποία σήμερα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και προκλητική. Δυστυχώς ή ευτυχώς ο συμψηφισμός με σκάνδαλα και πρακτικές του παρελθόντος δεν κάνει λιγότερο απεχθή και ανεκτή τη σημερινή κατάχρηση Εξουσίας.
Μπορεί η αυτονόμηση από τα επιχειρηματικά συμφέροντα να είναι καλή για το Πολίτευμα αλλά σημασία έχει και ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται και κυρίως το κόστος της. Η αποπομπή ενός τυράννου μόνο και μόνο για ν’ αντικατασταθεί από έναν άλλο (ακόμη και «φωτισμένο Δεσπότη») πάντα στην αρχή πάει καλά για να μεταβληθεί στη συνέχεια σε μια απαράδεκτη καταπίεση της κοινωνικής ζωής. «Μέτρον άριστον» δεν έλεγαν οι Αρχαίοι μας πρόγονοι;
30 Μάρτη 2024
«πουθενάς 1».
