Ωστόσο εκτός από τις υποθέσεις αυτές το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει και άλλες εκκρεμότητες οι οποίες και θα πρέπει να επιλυθούν επί των ημερών του. Είναι ευνόητο ότι και γι’ αυτές θα χρεωθεί ή θα πιστωθεί το αποτέλεσμα, ακόμη και να δεν είχε καμία εμπλοκή. Στο κάτω-κάτω υπάρχει συνέχεια τόσο στην Δημόσια Διοίκηση όσο και στην Κυβέρνηση, η οποία άλλωστε παραμένει ουσιαστικά η ίδια από τον Γενάρη του 2015.
Αυτές τις μέρες συζητείται και θα ψηφιστεί στην ολομέλεια της Βουλής (αύριο Τετάρτη) το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Πτωχευτικός Κώδικας και άλλες διατάξεις» (βλέπε εδώ). Σ’ αυτό το Σχέδιο Νόμου εντάχθηκε και η (ν)τροπολογία με την οποία στην χθεσινή Γ.Σ. της Ε.Π.Ο. για την εκλογή αντιπροσώπου στην Ε.Ο.Ε. εφαρμόστηκε το Καταστατικό της και όχι ο Νόμος Ορφανού (βλέπε εδώ).
Επειδή, όπως εξηγήσαμε στο κείμενο του Σαββάτου (βλέπε παραπάνω), δεν προλάβαιναν να ψηφίσουν την (ν)τροπολογία όχι μόνο πριν την συζήτηση της αίτησης ακύρωσης στο Διαιτητικό Δικαστήριο αλλά ούτε καν πριν την Γ.Σ. της Ε.Π.Ο. «διέταξαν» το Διαιτητικό Δικαστήριο να την απορρίψει για τυπικούς λόγους. Ο «τυπικός» λόγος που τελικά επιλέχτηκε (και τον οποίο σχολιάσαμε το Σάββατο) ήταν τόσο γελοίος αποδεικνύοντας το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει εξαιτίας κυρίως των ερασιτεχνικών και επικίνδυνων χειρισμών του Κοντονή και των συνεργατών του στο Υφυπουργείο Αθλητισμού.
Ωστόσο εκτός από την (ν)τροπολογία που υπογράφει ο διάδοχος του Κοντονή στο Υφυπουργείο Αθλητισμού Γιώργου Βασιλειάδης στο Σχέδιο Νόμου υπάρχει τουλάχιστον μια «προβληματική» διάταξη την οποία και σας παρουσιάζουμε σήμερα. Η διάταξη αυτή (άρθρο 56Α’) είναι ενταγμένη στο ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ (ΛΟΙΠΕΣ ΔΟΑΤΑΞΕΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ) του Σχεδίου Νόμου και τροποποιεί το άρθρο 93 του Ν. 4129/2013. Ο Ν. 4129/2013 αφορούσε το Ελεγκτικό Συνέδριο και περιείχε όπως είθισται και «άλλες» διατάξεις κάποιες από τις οποίες αφορούσαν τον «Πτωχευτικό Κώδικα».
Το προτεινόμενο άρθρο 56Α’ τροποποιεί το άρθρο 93 του Ν. 4129/2013 και συγκεκριμένα την παρ. 1 αλλάζοντας παράλληλα και τον τίτλο του αρχικού άρθρου από «Καταστροφή δικαιολογητικών και λοιπών εγγράφων – διαδικασία» σε «Παραγραφή αξίωσης για διαγραφή ελλείμματος. Καταστροφή δικαιολογητικών και λοιπών εγγράφων – διαδικασία».
Επί του προκειμένου τώρα. Τι προέβλεπε η παρ. 1 του άρθρου 93 την οποία μπήκε στον κόπο ν’ αλλάξει η παρούσα ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης; Προέβλεπε ότι:
«1. Τα δικαιολογητικά ενταλμάτων πληρωμής και κάθε διαχείρισης φυλάσσονται για δέκα χρόνια από το οικονομικό έτος το οποίο αφορούν, εφόσον ελεγχθούν μέσα στο χρονικό αυτό διάστημα. Σε κάθε άλλη περίπτωση φυλάσσονται για είκοσι χρόνια, χωρίς πάντως να επιτρέπεται η καταστροφή ή η εκποίησή τους πριν παρέλθει η προθεσμία για την άσκηση των ένδικων μέσων.» (βλέπε εδώ για το Φ.Ε.Κ.)
Προέβλεπε, δηλαδή, δύο χρονικά όρια υποχρεωτικής διαφύλαξης των παραστατικών. Το ένα όριο ήταν η 10ετία με την προϋπόθεση ότι μέσα στην 10ετία είχε ελεγχθεί (και ο έλεγχος είχε περαιωθεί) η συγκεκριμένη χρήση. Σε κάθε άλλη περίπτωση το χρονικό όριο ανέβαινε στην 20ετία, το οποίο είναι ταυτόχρονα και το ανώτατο όριο παραγραφής που ισχύει στις περιπτώσεις αυτές. Για να μην υπάρχουν δε παρανοήσεις σχετικά με την πρόθεση του νομοθέτη στην παρ. 2 ορίζεται ότι επιτρέπεται η καταστροφή των παραστατικών και πριν τη 10ετία μόνον στην περίπτωση που έχει ελεγχθεί η χρήση που αυτά αφορούν.
Με την προτεινόμενη διάταξη (βλέπε εδώ) αλλάζει αυτό το χρονικό όριο και ταυτόχρονα καθορίζεται και το χρονικό όριο παραγραφής των αξιώσεων σε βάρος όσων έχουν παντελονιάσει κρατικά λεφτά. Συγκεκριμένα:
Με την παρ. 2 του άρθρου 56Α’ η καταστροφή των παραστατικών που αφορούν μια συγκεκριμένη χρήση μπορεί να γίνει μετά την παρέλευση 10ετίας. Αν όμως εντός της δεκαετίας έχει γίνει έλεγχος ο οποίος και έχει διαπιστώσει ελλείμματα και εκκρεμεί ο καταλογισμός στα φυσικά πρόσωπα η 10ετία παρατείνεται μέχρι αυτός (ο καταλογισμός) να ολοκληρωθεί.
Η παρ. 1 του άρθρου 56Α’ είναι αυτή που εγείρει υποψίες συναλλαγής της Κυβέρνησης με πρόσωπα τα οποία στην καλύτερη περίπτωση έχουν διασπαθίσει (αν δεν έχουν καρπωθεί) «δημόσιο χρήμα». Συγκεκριμένα:
«Η αξίωση του δικαιούχου να απαιτήσει την αναπλήρωση του διαχειριστικού ελλείμματος με την έκδοση καταλογιστικής πράξης εις βάρος του υποχρέου παραγράφεται μετά την πάροδο 10 ετών από τη λήξη του οικονομικού έτους εντός του οποίου δημιουργήθηκε το έλλειμμα.»
Βάζοντας τα πράγματα στη σειρά θα καταλάβουμε σε τι αφορά η συγκεκριμένη διάταξη. Δεδομένου ότι το άρθρο 93 το οποίο τροποποιεί η συγκεκριμένη διάταξη αναφέρει το Ελεγκτικό Συνέδριο (το οποίο ελέγχει όλη την Δημόσια Διοίκηση) γίνεται προφανές ότι αφορά στους (δυνητικά) ελεγχόμενους από αυτό οργανισμούς και νομικά πρόσωπα. Λέμε δυνητικά γιατί όπως προκύπτει από την Έκθεση Πεπραγμένων που παρουσιάστηκε τον Μάρτη του 2016 το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν έχει την απαιτούμενη στελέχωση για να εκτελέσει το έργο του. Ενδεικτικά από τους 8 ελέγχους που είχε προγραμματίσει για το 2014 έγιναν μόνο οι 2. Από τους υπόλοιπους 6 επιλέχτηκαν για το 2015 οι 4 από τους οποίους τελικά δεν κατορθώθηκε να γίνει ούτε ένας!
Επιπρόσθετα στο άρθρο 93 (αλλά ούτε και στα προηγούμενα ή επόμενα του Ν. 4129/2013) δεν γινόταν αναφορά στο διάστημα μετά το οποίο παραγράφονται οι αξιώσεις του Δημοσίου (γιατί γι’ αυτό μιλάμε). Απ’ αυτό και μόνο εξυπακούεται ότι ισχύει (μέχρι να ψηφιστεί το άρθρο 56Α’ η 20ετία. Συνεπώς πρέπει τόσο η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης (Κοντονής) όσο και η Κυβέρνηση (την οποία υπηρετεί) να εξηγήσουν την ανάγκη μείωσης του ορίου παραγραφής στο μισό (από 20 σε 10 χρόνια).
Εξυπακούεται ότι δεν υπάρχουν «αθώες» ή «λάθος» ρυθμίσεις. Ωστόσο δεν είναι δική μας δουλειά να ψάξουμε ποιοι αθωώνονται με την διάταξη αυτή, ούτε προκαταβολικά γλυτώνουν τα (πιθανά) μπλεξίματα με τις ελεγκτικές αρχές και άρα και την διαπόμπευση. Μια διαπόμπευση την οποία δεν γλύτωσαν οι υπεύθυνοι του «Αθήνα ‘97». Αυτό πρέπει να το κάνουν (και στον βαθμό και την έκταση που τους συμφέρει θα το κάνουν) οι πολιτικοί συντάκτες. Έτσι κι αλλιώς ο λόγος (το κίνητρο) που οδήγησε στην ρύθμιση αυτή είναι η εξόφληση κάποιων γραμματίων που αφορούν σε άτομα που βοήθησαν (ή πρόκειται να βοηθήσουν) τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Στο κάτω-κάτω της γραφής η «χάρη» που κάνει σήμερα ο Τσίπρας μέσω του Κοντονή (Υπουργού Δικαιοσύνης) και των Βουλευτών του θα του ανταποδοθεί στο μέλλον όταν θα του χρειαστεί (γιατί σίγουρα θα του χρειαστεί).
Δυστυχώς για τον νεόκοπο Υπουργό Δικαιοσύνης τ’ όνομα θα συνδεθεί με ακόμη μια «σκοτεινή» υπόθεση αν περάσει το άρθρο 56Α’. Έχει όμως μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πόσοι και ποιοι από τους κυβερνητικούς Βουλευτές θα το ψηφίσουν, αν και η πρόβλεψη είναι πως δεν θα υπάρξουν διαρροές. «Κράτα με να σε κρατώ ν’ ανεβούμε το βουνό» δεν λέει άλλωστε η παροιμία; Ποιος μαμά το δημόσιο χρήμα αν πρόκειται να βγούμε άλλη μια 4ετία στην Βουλή και μάλιστα ως «κυβερνητικοί Βουλευτές»;
21 Δεκέμβρη 2016
παρατηρητήριο.
