Με το άρθρο 93 του προτεινόμενου νομοσχεδίου εισάγεται στο Ν. 2725/1999 το άρθρο 67Α με το οποίο δίνεται η δυνατότητα σε Α.Α.Ε. (Π.Α.Ε. & Κ.Α.Ε.) η δυνατότητα να χρηματοδοτούν την ανέγερση, ανακατασκευή ή συντήρηση των αθλητικών εγκαταστάσεων που παραχωρήθηκαν προς χρήση στα ιδρυτικά τους σωματεία αναθέτοντας την εκτέλεση τους σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα της επιλογής τους.

Προκειμένου να γίνει αυτό οφείλουν να πάρουν την άδεια της Ε.Ε.Α., η οποία για να την δώσει πρέπει να βεβαιωθεί ότι δεν θίγεται η οικονομική βιωσιμότητα της Α.Α.Ε. και να διαπιστώσει τη νομιμότητα της προέλευσης των κεφαλαίων.

Αφήνοντας στην άκρη τα περί αδειών από το ιδρυτικό σωματείο που χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις, το Κράτος που έχει την ιδιοκτησία των εκτάσεων και τον Δήμο που ανήκει η έκταση ας δούμε την ουσία του άρθρου. Για να μην παρεξηγούμαστε και για μεγαλύτερη ευκολία αφού μιλάμε για προ υπάρχουσες της διάταξης εγκαταστάσεις ας θεωρήσουμε ότι μιλάμε για εκ νέου κατασκευή των εγκαταστάσεων με την ίδια χωρητικότητα. Ακόμη ας θεωρήσουμε ότι στην ίδια εγκατάσταση υπάρχει και κλειστό που χρησιμοποιείται για μπάσκετ και βόλεϊ ενώ εκτός της Π.Α.Ε. υπάρχει και Κ.Α.Ε. Μεταξύ των ιδιοκτητών δύο Α.Α.Ε. υποβόσκει μια κόντρα η οποία εκδηλώνεται σε κάθε ευκαιρία.

Έστω, ότι και οι δύο ιδιοκτήτες:

• θεωρούν καθένας τον εαυτό του ως τον μόνο και γνήσιο θεματοφύλακα των ιδεωδών του ιδρυτικού σωματείου,
• έχουν «μεγάλα όνειρα» τόσο για το ίδιο το σωματείο όσο και για την Α.Α.Ε. που διοικούν,
• είναι και οι δύο είναι «λεφτάδες» ενώ οι Α.Α.Ε. τους δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα,
• έχουν και οι δύο εκδηλώσει την επιθυμία τους να ανεγείρουν σύγχρονες εγκαταστάσεις για την Α.Α.Ε. τους.

Ποιός από τους δύο θα πάρει την άδεια και γιατί; Θα την πάρει όποιος καταθέσει πρώτος την αίτηση ή όποιος έχει καλύτερο φάκελο; Θα ικανοποιηθούν και οι δύο κατασκευάζοντας εκ νέου εγκαταστάσεις της ίδιας χωρητικότητας με τις παλαιές; Τι θα γίνει αν κάποιος θέλει μεγαλύτερη γιατί κρίνει ότι εγκαταστάσεις του ίδιου μεγέθους θα είναι ανεπαρκείς;

Το «καλό» ξεκινάει από δω και πέρα. Για να δοθεί η σχετική άδεια (πάλι καλά που προβλέπεται και άδεια) πρέπει η Α.Α.Ε. ν’ αποδείξει ότι η χρηματοδότηση των έργων ΔΕΝ θα θέση την οικονομική της βιωσιμότητα σε κίνδυνο και ν’ αποδείξει ότι τα λεφτά είναι «καθαρά». Το δεύτερο είναι το ευκολότερο, αφού το «ξέπλυμα» είναι εύκολο ειδικά όταν τα λεφτά προέρχονται από συγκεκριμένες δραστηριότητες. Πως αποδεικνύεται, όμως, η οικονομική βιωσιμότητα μιας Π.Α.Ε. ή Κ.Α.Ε. (ή ότι άλλο σκεφτούν στο μέλλον) όταν αυτή δραστηριοποιείται σ’ έναν τόσο αβέβαιο χώρο; Πιθανόν να ορίσουν ότι θα πρέπει να υπάρχει μια έκθεση Ορκωτού Ελεγκτή.

Γεννάται το ερώτημα: Η οικονομική βιωσιμότητα θ’ αφορά π.χ. μια περίοδο 3-5 ετών και θα διαπιστωθεί άπαξ ή θα διαπιστώνεται εκ νέου ανά τακτά χρονικά διαστήματα (π.χ. κάθε χρόνο μέχρι την ολοκλήρωση του έργου); Και πάλι τι γίνεται αν στην πορεία της κατασκευής τεθεί σε κίνδυνο η βιωσιμότητα της Α.Α.Ε.; Με ποιά, τέλος, κριτήρια προσδιορίζεται αυτή η βιωσιμότητα;

Το καλύτερο, πάντως, είναι ότι την απόφαση την παίρνει η Ε.Ε.Α., για τος αποφάσεις της οποίας -αν και τα μέλη της διορίζονται από το Υφυπουργείο Αθλητισμού- ο Βασιλειάδης ΔΕΝ έχει καλή γνώμη. Είτε στο Υφυπουργείο αποφάσισαν να μας τρελάνουν είτε έγραψαν την διάταξη στο πόδι για να κάνουν το χατίρι κάποιου ισχυρού σαν καλά και υπάκουα «γιουσουφάκια» που είναι.

Για τελευταίο άφησα το καθαρά πολιτικό, αλλά και κοινωνικό ζήτημα. Η συγκεκριμένη διάταξη απογειώνει σε νέα δυσθεώρητα ύψη την Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (Σ.Δ.Ι.Τ.), αφού απαλλάσσει το Κράτος από την υποχρέωση κατασκευής αθλητικών εγκαταστάσεων πολύ βολικά σε μια εποχή περικοπής δαπανών. Υπάρχει, όμως, ακόμη μια διάσταση η οποία θα γίνει κατανοητή μόνο μ’ ένα παράδειγμα.

Ας υποθέσουμε ότι τις τύχες μιας ομάδας αναλαμβάνει ένας «λεφτάς» ο οποίος θέλει να την ανεβάσει γρήγορα στην Α’ Εθνική «χώνοντας» πολλά λεφτά. Η ομάδα χρησιμοποιεί για τους αγώνες της (της έχει παραχωρηθεί) ένα δημοτικό στάδιο μ’ ένα μικρό κλειστό μπάσκετ δίπλα το οποίο χρησιμοποιούν σύλλογοι της περιοχής μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ και στίβου. Μπορεί ο «λεφτάς» μας να βγάλει άδεια κατασκευής ενός «αμιγώς ποδοσφαιρικού γηπέδου» στον ίδιο χώρο προκειμένου η ομάδα να μην αποκοπεί από την γειτονιά της;

Η απάντηση σ’ αυτή την υποθετική(;) περίπτωση είναι από την άποψη της Κοινωνίας «όλα τα λεφτά». Μπορούν να μας/σας την δώσουν οι συντάκτες της συγκεκριμένης διάταξης;

Όσο για τα «νομοπραξικοπήματα» που βλέπουν κάποιοι ας κοιτάξουν πρώτα καλά την ρύθμιση για το Καραϊσκάκη και μετά ας επανέλθουν. Γιατί στην περίπτωση αυτή υπάρχει κάτι ακόμη χειρότερο από «πραξικόπημα» ή «φωτογραφική νομοθετική ρύθμιση». Υπάρχει η εκχώρηση της κοινωνικής διάστασης του Κράτους στον Ιδιωτικό Τομέα. Δηλαδή, η πλήρης και άνευ όρων ιδιωτικοποίηση του συνόλου του Αθλητισμού της Χώρας. Μια ιδιωτικοποίηση η οποία αν και δεν είναι νέα, ωστόσο με το άρθρο 67Α φτάνει στην κορύφωση της. Μια ιδιωτικοποίηση την οποία εκεί στο Λιμάνι την γνωρίζουν καλά αφού επί ιδιοκτησίας Κόκκαλη ήταν οι πρώτοι διδάξαντες.

Αυτά για την ώρα και θα επανέλθουμε.

Υ.Γ. Όσοι τολμάτε να εμπλακείται με την Δημόσια Διαβούλευση του «Νέου Αθλητικού Νόμου» πατήστε εδώ.

(Σημείωση: Η φωτογραφία του κειμένου προέρχεται από το αντίστοιχο κείμενο του www.to10.gr).

30 Νοέμβρη 2018
παρατηρητήριο.