Ακριβώς, γι’ αυτό τον λόγο κείμενα όπως αυτό προκαλούν μεγαλύτερη απογοήτευση σε σχέση με την πρόθεση του συντάκτη τους την ίδια στιγμή που ικανοποιούν μόνον τον ίδιο (γι’ αυτό και το έγραψε). Αν για μια στιγμή προσπαθήσουμε με βάση το παραπάνω κείμενο να σκεφτούμε λογικά καταλήγουμε στα εξής:
- Η ομάδα (στην περίπτωση μας ο «Γαύρος του Βορρά» είναι «ροκ» (δηλαδή προσφέρει έντονες συγκινήσεις).
- Η ομάδα δεν πέτυχε τον στόχο της (πρόκριση στους ομίλους) επειδή δεν κατέβηκε «με το μαχαίρι στα δόντια» (δηλαδή, «σαν να μην υπήρχε αύριο»).
- Όλα όσα έχει πετύχει ως τώρα τα πέτυχε όταν και επειδή αγωνιζόταν «με το μαχαίρι στα δόντια».
Προφανώς, υπάρχει κάποιος φταίχτης για το γεγονός ότι η ομάδα εμφανίστηκε ανέτοιμη στο πιο σημαντικό τεστ της σεζόν. Ένα τέστ η επιτυχία στο οποίο εκτός των χρημάτων που αποφέρει στο Ταμείο οδηγεί ταυτόχρονα και στην καταξίωση της ομάδας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι απόλυτα λογικό την μεγαλύτερη αν όχι αποκλειστική ευθύνη να την έχουν οι παίκτες και ο προπονητής. Στην περίπτωση της ομάδας του Ιβάν και η Διοίκηση-Ιδιοκτησία στον βαθμό που με ενέργειες της ώθησε τον προηγούμενο προπονητή να εγκαταλείψει με την έναρξη της προετοιμασίας την ομάδα και να της προκαλέσει έτσι τριγμούς.
Από τους «3 μεγάλους» που συμμετείχαν στα φετινά πλέι-οφ μόνον ο ένας έκανε το καθήκον του. οι άλλοι δύο απέτυχαν παταγωδώς. Ανεξάρτητα των όσων μπορεί κανείς να υποστηρίξει σχετικά με τις ευθύνες των προπονητών τους στην αγωνιστική προσέγγιση των κρίσιμων παιχνιδιών ή με την απόδοση κάποιων βασικών τους παικτών, το συμπέρασμα είναι πως και οι δύο ήταν ουσιαστικά ανέτοιμοι για τα παιχνίδια αυτά. Παιχνίδια τα οποία όφειλαν να κερδίσουν τόσο για λόγους κύρους όσο και οικονομικούς. Έτσι η ζημιά από τον αποκλεισμό δεν ήταν μόνο στο πρεστίζ, αλλά και στο Ταμείο θέτοντας την ιδιοκτησία τους μπροστά σε διλήμματα οικονομικού τύπου (τα οποία έχουν επιπτώσεις και στην διαμόρφωση του ρόστερ).
Η αποτυχία των «δύο Δικεφάλων» είναι αδικαιολόγητη στον βαθμό που ήταν από πολύ καιρό γνωστές σ’ αυτούς οι απαιτήσεις της Καλοκαιρινής δοκιμασίας τους. οι ημερομηνίες των αγώνων ήταν δεδομένες. Ο βαθμός δυσκολίας των αντιπάλων ήταν πάνω-κάτω γνωστός. Όπως επίσης γνωστές ήταν και οι ελλείψεις και οι αδυναμίες τους, οι οποίες εφ’ όσον ΔΕΝ καλύφθηκαν εγκαίρως τις κατέστησαν ανίκανες να επιτύχουν στις Ευρωπαϊκές τους εξετάσεις. Όφειλαν αν ήθελαν να επιτύχουν να είναι έτοιμες για τα συγκεκριμένα παιχνίδια, τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά («με το μαχαίρι στα δόντια»). Αλλά ΔΕΝ ήταν. Κυρίως γιατί η προσέγγιση των αγώνων αυτών γίνεται με έναν «παλαιομοδίτικο» τρόπο του τύπου «άμα περάσουμε στους ομίλους παίρνουμε με τα λεφτά που θα εξασφαλίσουμε και έναν στόπερ που χρειαζόμαστε». Έτσι, όμως, είναι πιθανότερο ν’ αποτύχεις παρά να πετύχεις.
Από τη στιγμή που είτε ΔΕΝ θέλεις να πικράνεις το αφεντικό σου (και ιδιοκτήτη της ομάδας), αλλά και δεν γίνεται συνέχεια να γράφεις για τις ελλείψεις σ’ έμψυχο δυναμικό δύο μόνον επιλογές σου απομένουν:
- Να τα ρίξεις στην ατυχία (της κλήρωσης και των τραυματισμών που πάντα υπάρχουν).
- Να τα ρίξεις στην ελλιπή ψυχολογική προετοιμασία (δεν είχαν το «μαχαίρι στα δόντια»).
Ακόμα, όμως κι έτσι κάθε δικαιολογία τέτοιου τύπου μοιάζει σαν «παρηγοριά στον άρρωστο». Γιατί ο Βιεϊρίνια και ο Μαουρίτσιο για τον «Γαύρο του Βορρά» είναι τραυματίες από καιρό. Ενώ ο Τσιγκρίνσκι έχει μεγάλο ιστορικό (συχνών) τραυματισμών. Οπότε, η επίκληση της ατυχίας όσον αφορά τους τραυματισμούς καταλήγει για όποιον δεν είναι «καμένος» μάλλον σε κατηγορία παρά σε δικαιολογία. Τελικά, το μόνο ασφαλές καταφύγιο για τα «γιουσουφάκια» κάθε απόχρωσης είναι η επίκληση της ατυχίας («αν σούταρε καλύτερα ο…», «αν είχαμε καλύτερη κλήρωση…») ή/και της διαιτησίας (uefa mafia). Στο κάτω-κάτω κάθε αναγνώστης-οπαδός πιστεύει αυτό που προκαταβολικά θα ήθελε να ισχύει. Έτσι και το «γιουσουφάκι» κάνει την δουλειά του (όπως την νομίζει καλύτερα) και ο οπαδός διαλέγει την δικαιολογία που τον βολεύει και όλοι (πλην του ιδιοκτήτη) είναι ευχαριστημένοι με τους εαυτούς τους.
Υ.Γ. Ανεξάρτητα αν τα παραπάνω έχουν γραφτεί μ’ αφορμή τον «Γαύρο του Βορρά» είναι αυτονόητο (για εμάς τουλάχιστον) ότι ισχύουν για όλες τις ανάλογες περιπτώσεις που τα «γιουσουφάκια» χρησιμοποιούν αυτά τα επιχειρήματα για να «υπερασπιστούν» τ’ αφεντικά τους.
06 Σεπτέμβρη 2019
«πανταχού παρόντες».