Το ζήτημα αυτό έχει δύο λύσεις:
- Είτε προσφέρεις αυτό που θεωρείς ότι θέλει η πλειοψηφία του κοινού,
- Είτε προσφέρεις κάτι πολύ συγκεκριμένο στο οποίο και εξειδικεύεσαι γνωρίζοντας εξ’ αρχής ότι απευθύνεσαι σε μια πολύ συγκεκριμένη ομάδα πελατών/καταναλωτών.
Στην πρώτη περίπτωση θα ήταν χρήσιμες οι μετρήσεις της κοινής γνώμης μέσω των οποίων ο παραγωγός και οι συντελεστές θα γνώριζαν επακριβώς τις τάσεις του καταναλωτικού κοινού τους. Τις περισσότερες όμως φορές αυτό δεν γίνεται, μιάς και ο παραγωγός ως άνθρωπος της πιάτσας και εξαιτίας της μεγάλης του εμπειρίας (ή της μαθητείας σε κάποιον που είχε τεράστια εμπειρία) χρησιμοποιεί ένα φανταστικό μέγεθος για να βρεί τι θέλει (ή τιο θα έπρεπε να θέλει) ο κόσμος. Το φανταστικό αυτό μέγεθος ονομάζεται «μέσος όρος» και υποτίθεται ότι εκφράζει αυτά που αποδέχονται ή αναμένουν (ή ανέχονται από μια άλλη ανάγνωση) οι περισσότεροι. Υποτίθεται ότι ο μέσος όρος ικανοποιεί (έστω και ελάχιστα) όλους τους καταναλωτές, ενώ έχει και ένα μεγάλο πλεονέκτημα αφού με την χρήση του παραγνωρίζονται όλες οι διαφορές μεταξύ των ατόμων οποιουδήποτε τύπου (οικονομικού, μορφωτικού, καταγωγής κ.λ.π.). Ο «μέσος όρος» είναι δηλαδή ισοπεδωτικός.
Στην δεύτερη περίπτωση που είναι αυτή των ομάδων ποδοσφαίρου και μπάσκετ στη Χώρα μας τα πράγματα είναι (υποτίθεται) ξεκάθαρα και δεν χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί ο «μέσος όρος». Με εξαίρεση περιπτώσεις όπου ιδρύονται ομάδες σε περιοχές στις οποίες δεν υπάρχει πληθυσμός με συγκεκριμένη καταγωγή, σ’ όλες τια άλλες περιπτώσεις οι ομάδες απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό το οποίο υποτίθεται ότι και εκπροσωπούν. Υποτίθεται ότι οι οπαδοί πάνε γνωρίζοντας επακριβώς τι να περιμένουν, αφού έτσι όπως έχουν διαπαιδαγωγηθεί οι νεότερες γενιές τους είναι πλήρως περιχαρακωμένοι και παρακολουθούν μόνο την ομάδα τους.
Οπαδοί και ομάδες είναι (υποτίθεται) ενωμένοι με δεσμούς ακατάλυτους. Ο ρόλος των οπαδών είναι να βρίσκονται εκεί (πληρώνοντας κατά προτίμηση και εισιτήριο) όταν παίζει η ομάδα και της ομάδας να τους καλύπτει όσο γίνεται περισσότερο τόσο με την αγωνιστική της συμπεριφορά όσο και με την συμπεριφορά της. Κάθε νέος προπονητής, παίκτης ακόμα και ιδιοκτήτης πρέπει να εκπαιδευτεί και να μάθει την ιστορία της ομάδας και τι αυτή εκφράζει/εκπροσωπεί (αν δεν το ξέρει ήδη). Αν μπορεί ν’ αποδείξει ότι έχει άμεσες ή έστω έμμεσες ρίζες με την ομάδα ή τον σύλλογο. Αμέσως μετά την εκπαίδευση είναι έτοιμος να πουλά ομαδοφροσύνη προς τους οπαδούς και να γενικολογεί ως αυθεντία για το μεγαλείο και την ιστορία της ομάδας ή του συλλόγου.
Κάθε ομάδα ή σύλλογος υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια την αυθεντικότητα της, την ιστορία της, απαντά στις προκλήσεις των άλλων ομάδων και δεν δέχεται μύγα στο σπαθί της. Όταν η γνώμη της πλειοψηφίας των οπαδών είναι θετική για την διοίκηση της ομάδας ή του συλλόγου αυτό εκφράζεται άμεσα από τα εισιτήρια που κόβονται στους αγώνες της και έμμεσα από την ανυπαρξία αρνητικών αντιδράσεων. Δεδομένου ότι στη ουσία το πρωτάθλημα διοργανώνεται για λογαριασμό των θεατών/οπαδών (γιατί σε άλλη περίπτωση δεν θα είχε νόημα) είναι πολύ σημαντικό να συμπλέουν διοίκηση και οπαδοί (ή τουλάχιστον να μην βρίσκονται σε κόντρα/ρήξη).
Μέσα στο πλήθος των οπαδών υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι διεκδικούν την πρωτοκαθεδρία γιατί εκπροσωπούν την ουσία (τα ιδανικά) της ομάδας ή του συλλόγου την οποία και υπερασπίζονται από οποιαδήποτε εσωτερική και εξωτερική επιβολή. Έτσι οι οπαδοί αυτοί έχουν ως αποστολή την υπεράσπιση των ιδανικών της ομάδας ή του συλλόγου τόσο από τους απέξω όσο και από τους απομέσα (δηλαδή την διοίκηση). Όταν τα πράγματα φτάσουν στο σημείο αυτό οι οπαδοί κατηγορούν/εγκαλούν την διοίκηση για «προδοσία» ή για πράξεις που δεν συνάδουν με την ιστορία και τις αρχές της ομάδας ή του συλλόγου. Αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Είτε μέσω ανακοινώσεων είτε στο γήπεδο με συνθήματα και ανάρτηση πανό.
Θεωρητικά και αφού το πρωτάθλημα διοργανώνεται για λογαριασμό των οπαδών τέτοια συμβάντα θα πρέπει να λειτουργούν ως προειδοποίηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Η προειδοποίηση αυτή δεν αφορά στενά την ομάδα στην οποία λαμβάνουν χώρα τα συμβάντα αυτά, αλλά αφορούν γενικότερα στην διοργάνωση, ειδικά όταν έχουν να κάνουν με την αξιοπιστία της. Το κακό ειδικά στο Ελληνικό Επαγγελματικό Ποδόσφαιρο είναι ότι γίνεται προσπάθεια να κουκουλωθούν τα όποια ζητήματα/προβλήματα αφορούν στην αξιοπιστία του και όταν αυτό δεν είναι κατορθωτό γίνεται προσπάθεια με διάφορους τρόπους να υποβαθμιστούν.
Στη Χώρα μας έχουν υπάρξει πολλά περιστατικά αντίδρασης των οπαδών σ’ αυτά που έβλεπαν να συμβαίνουν γύρω τους. Συνεπώς αυτά που έγιναν στην Ν. Σμύρνη στον αγώνα του «ιστορικού» Πανιώνιου με τον Γαύρο δεν ήταν πρωτοφανή, ήταν όμως σημαντικά αν λάβουμε υπ’ όψη μας την θέση του Πανιωνίου στον Ελληνικό Ποδοσφαιρικό χάρτη. Στην Ελλάδα προκειμένου να επιβιώσει μια μικρομεσαία ομάδα (ακόμα και αν είναι ιστορική) πρέπει να συνταχθεί με τον εκάστοτε ισχυρό (ο οποίος ελέγχει τα κόζα) για να παίρνει και αυτός κανένα σφύριγμα (και όχι μόνο) έτσι ώστε να μείνει στην μεγάλη κατηγορία όπου είναι και τα πολλά λεφτά. Άλλωστε όσο μεγαλύτερη ιστορία έχει μια ομάδα ή ένας σύλλογος τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχει να μην την «κηλιδώσει» με υποβιβασμούς και τα παρελκόμενα τους. Στο κάτω-κάτω δουλειά της διοίκησης είναι να προασπίζεται τα συμφέροντα της ομάδας ακόμα και αν χρειαστεί να συμμαχήσει με τον Διάβολο ή αν χρειαστεί να καταστήσει την ομάδα ή τον σύλλογο «δορυφόρο» του εκάστοτε ισχυρού.
Στη Ν. Σμύρνη και ειδικότερα στον αγώνα με τον Γαύρο αναρτήθηκε ένα πανό το οποίο είναι πολύ χαρακτηριστικό για την συγκυρία που διανύουμε. Η σημασία της αντίδρασης των οργανωμένων οπαδών του Πανιωνίου δεν έγκειται στο σύνθημα που ήταν γραμμένο στο πανό, αλλά στο γεγονός ότι ο Πανιώνιος θεωρούνταν ως μια «δορυφορική» ομάδα του συστήματος εξουσίας του Γαύρου. Το πανό του συγκεκριμένου αγώνα απαθανατίστηκε εδώ. Ωστόσο δεν είναι η πρώτη φορά που οι «πάνθηρες» αντέδρασαν έτσι (βλέπε εδώ, εδώ & εδώ).
Για την ιστορία πρέπει να παραδεχτούμε ότι η εξέλιξη του παιχνιδιού (προηγήθηκε ο Πανιώνιος με 2-0 με σκόρερ έναν παίκτη που ανήκει στον Γαύρο) ως το 65’ δικαιολογούσε πλήρως τις όποιες υποψίες είχαν οι θεατές που τον παρακολουθούσαν. Βέβαια ο Γαύρος φέτος και ειδικά με τον Περέιρα είναι φρικτός και κάθε παιχνίδι του μοιάζει πιθανό να εξελιχθεί σε ντέρμπι. Το τελικό αποτέλεσμα έσωσε τα προσχήματα ειδικά αν αναλογιστούμε και το δοκάρι που είχαν πρός το τέλος οι φιλοξενούμενοι.
Κλείνοντας σημειώνουμε ότι η επόμενη περίοδος θα είναι διπλά ενδιαφέρουσα, αφού εκτός από τις εξελίξεις στην «εγκληματική οργάνωση» θα έχει ενδιαφέρον να δούμε και τις αντιδράσεις των οργανωμένων οπαδών των ομάδων γιατί αν είναι να προκύψει μια γενικότερη αλλαγή αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν αντιδράσουν οι οργανωμένοι. Το καλοκαίρι αναμένεται πραγματικά «καυτό». Είδωμεν…
11 Μάη 2015
παρατηρητήριο.