Η ηθική είτε ενός ατόμου είτε ενός οργανισμού διαπιστώνεται με δυο τρόπους:
- Από τις πράξεις του και
- Από την ύπαρξη/ανυπαρξία περιστατικών που προκαλούν υποψίες για προνομιακή μεταχείριση.
Η απερχόμενη κυβέρνηση του Α. Τσίπρα σε επικοινωνιακό επίπεδο προσπαθούσε να πείσει ότι από άποψη ηθικής είναι τελείως διαφορετική απ’ όλες τις προηγούμενες. Ωστόσο αυτό δεν ισχύει καθώς η απερχόμενη κυβέρνηση έχει αποτύχει πλήρως να τεκμηριώσει αυτόν τον ισχυρισμό.
Θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί τα ως τώρα γνωστά στοιχεία σχετικά με τους διορισμούς συγγενών σε δημόσιες θέσεις (διοικήσεις οργανισμών) και σε θέσεις συμβούλων. Θα μπορούσε επίσης να μιλήσει για την «υπόθεση Βαλαβάνη» και τις αναλήψεις χρημάτων από την μάνα και ξάδερφο της λίγο πριν επιβληθούν οι «έλεγχοι κεφαλαίων». Αυτά ωστόσο είναι λίγο-πολύ αναμενόμενα και θα ήταν πολύ αφελής όποιος θεωρούσε ότι αυτά τα είχαμε αφήσει πίσω μας οριστικά.
Η αφορμή του σημερινού μας κειμένου είναι άλλη και πολύ πιο σοβαρή κατά την γνώμη μας. Αφορά την πιο ουσιαστική διαδικασία της Κρατικής Μηχανής, η οποία υποτίθεται ότι επιβλέπει την ορθή εφαρμογή των νόμων που ψηφίζει η Βουλή μετά από εισήγηση της Κυβέρνησης. Αφορά τον διορισμό δυο ατόμων σε θέσεις ευθύνης στην Ε.Ε.Ε.Π. η οποία ελέγχει τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στα τυχερά παιχνίδια. Σύμφωνα με δημοσίευμα (βλέπε εδώ) δυο από τα μέλη της επιτροπής είναι μεταξύ τους κουμπάροι. Αυτό από μόνο του δεν λέει τίποτα, αφού είναι λογικό πολλές κουμπαριές να γίνονται μεταξύ ατόμων που εργάζονται στον ίδιο χώρο (εταιρεία ή αντικείμενο).
Το κακό είναι ότι και οι δυο έχουν εργαστεί στο παρελθόν στον Ο.Π.Α.Π. τον οποίο και ελέγχουν. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι και αυτό δεν είναι κάτι παράλογο και σίγουρα aprioriδεν είναι μεμπτό. Όταν ωστόσο «οι κουμπάροι» έχουν και οι δύο οικονομικές απαιτήσεις από τον Ο.Π.Α.Π. (για την ικανοποίηση των οποίων είναι στα δικαστήρια με τον Οργανισμό) τα πράγματα αλλάζουν ουσιωδώς. Στην περίπτωση αυτή υπάρχουν τα εξής τρία ενδεχόμενα:
- Οι «κουμπάροι» χρησιμοποιούν την θέση τους για να εκβιάσουν τον Ο.Π.Α.Π. να τους καταβάλει τα ποσά τα οποία απαιτούνται.
- Οι «κουμπάροι» εκβιάζονται από τον Ο.Π.Α.Π. προκειμένου αυτός να μην τραβήξει σε μάκρος δικαστικά τις υποθέσεις του.
- Δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω.
Οτιδήποτε από τα παραπάνω και να ισχύει δεν θα είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε πριν να έχει συμβεί (δηλαδή να είναι πολύ αργά). Ακόμη όμως και οι εμπλεκόμενοι (Ο.Π.Α.Π. και «κουμπάροι») να σταθούν στο ύψος τους αυτό δεν σημαίνει ότι λόγω της μεταξύ τους σχέσης δεν έχει χαθεί η «έξωθεν καλή μαρτυρία». Στο κάτω-κάτω η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να φαίνεται και τίμια εκτός από το να είναι.
Η τελευταία αυτή υπόθεση σε συνδυασμό και με άλλες του τελευταίου επταμήνου μπορούν να σημαίνουν μόνο δυο πράγματα:
- Είτε δεν υπάρχει κανείς έλεγχος των υποψηφίων που επιλέγονται για μια θέση (πάσης φύσεως εκκρεμότητες μεταξύ των οποίων και ενδεχόμενη «σύγκρουση συμφερόντων»).
- Είτε ο διορισμός γίνεται έτσι κι αλλιώς γιατί τον απαιτεί/επιβάλλει ο Υπουργός, ο Πρωθυπουργός ή κάποιος άλλος που έχει την ανάλογη ισχύ.
Εκτός όμως από την υπόθεση αυτή (όπως και την υπόθεση Κατρούγκαλου) υπάρχει και η πρόσφατη εξέλιξη με την εταιρεία στην οποία βασικότατος μέτοχος είναι ο Αλέκος Φλαμπουράρης. Η υπόθεση αν δεν κρύβει μια σκανδαλώδη καταστρατήγηση των ισχυουσών νομικών διατάξεων, αποτελεί ωστόσο μια κλασική περίπτωση τσαπατσούλικης εταιρικής λειτουργίας. Δεν θα αναφερθούμε στην ουσία της υπόθεσης για την οποία μπορείτε να ενημερωθείτε εδώ, εδώ & εδώ. Αυτό που πρέπει ν' αναδειχθεί είναι η ρεβανσιστική λογική σύμφωνα με την οποία δεν έχουν δικαίωμα κάποιοι να μιλούν γιατί στην ντουλάπα τους έχουν κρυμμένους σκελετούς. Ο συμψηφισμός είναι προφανής. Επίσης αυτό που πρέπει να σημειώσουμε είναι η κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού προκειμένου να παρασχεθεί εκ των υστέρων άλλοθι. Είναι για γέλια και για κλάματα το γεγονός ότι η πιστοποίηση του γνήσιου της υπογραφής στο ιδιωτικό συμφωνητικό που παρουσίασε ο Αλέκος Φλαμπουράρης έγινε στο Αρχηγείο της Αστυνομίας στο οποίο μπορεί να πάει καθένας μας αν και όταν χρειαστεί να πιστοποιήσει το γνήσιο της υπογραφής του και τα Κ.Ε.Π. είναι κλειστά.
Σε κάθε περίπτωση η υποτίμηση των κινδύνων που προκαλεί ενδεχόμενη «σύγκρουση συμφερόντων» είναι ενδεικτική μιας κυβέρνησης η οποία είτε δεν παίρνει κάποια πράγματα στα σοβαρά είτε «εκτελεί συμβόλαια». Ότι από τα δύο και να ισχύει είναι το ίδιο απογοητευτικό και επικίνδυνο. Ειλικρινά μια κυβέρνηση η οποία δεν ενδιαφέρεται για τους κινδύνους (τους υποτιμά) που μπορεί να προκληθούν από τέτοιες καταστάσεις δεν την έχουμε ανάγκη και δεν την χρειαζόμαστε.
18 Σεπτέμβρη 2015
παρατηρητήριο
