Ανατρέχοντας στο περιβόλι της Ιστορίας βρίσκουμε τουλάχιστον δύο ιστορικά προηγούμενα ταιριαστά για την περίσταση. Το ένα είναι η «Ιερά Συμμαχία» στην οποία πρωταγωνιστούσε ο μηχανοράφος Μέττερνιχ και η οποία βασισζόταν στο μίσος για τους λαούς και την Ελευθερία με την παράλληλη πίστη πως οι Μονάρχες ξέρουν τι είναι καλό για όλους, αφού η εξουσία τούς έχει παραχωρηθεί από τον Θεό (ελέω Θεού). Το δεύτερο ιστορικό προηγούμενο είναι αυτό της «Εγκάρδιας Συνεννόησης» η οποία είναι γνωστότερη ως «Αντάντ». Τα μέλη της «Αντάντ» ενώνονταν μέσω των κοινών (ως ένα βαθμό) συμφερόντων, τα οποία νομιμοποιούνταν μέσω της επίκλησης κάποιων ασαφών Ιδανικών και Αρχών όπως η Ελευθερία κ.α.
Για προφανείς λόγους επιλέγουμε σαν πιο προσήκον (ταιριαστό) το δεύτερο ιστορικό προηγούμενο αυτό της «Αντάντ». Στις μέρες μας η «Εγκάρδια Συνεννόηση» βρίσκει το αντίστοιχο της στις «συμμαχίες» που κάθε τόσο δημιουργούν οι Η.Π.Α. όταν θέλουν να εξαπολύσουν έναν νέο πόλεμο, προσπαθώντας έτσι να νομιμοποιήσουν την πειρατική δράση τους. Ξαναγυρνώντας στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο και για όσους προσπαθούν να βρούν τις αντιστοιχίες/αναλογίες πρέπει να τους πούμε ότι μια τέτοια προσπάθεια δεν έχει καμία πρακτική σημασία. Δεν έχει πρακτική σημασία ποιός ιδιοκτήτης ομάδας (και κατ’ επέκταση και η ομάδα του) έχει τον ρόλο της Αγγλίας ή της Γαλλίας (του πυρήνα της «Αντάντ»). Αυτό που έχει πρακτική σημασία είναι τι σηματοδοτεί η «συμμαχία» αυτή το οποίο και θα εξετάσουμε στη συνέχεια.
Θεωρητικά το Ελληνικό Ποδόσφαιρο σ’ επίπεδο Α’ Εθνικής διοικείται από τα εξής κέντρα:
- SUPER LEAGUE (πρώην Ε.Π.Α.Ε.) που είναι ο συνεταιρισμός των ομάδων.
- Ε.Π.Ο. (στην οποία έχει ενσωματωθεί και η διαιτησία).
- Ε.Ε.Α. η οποία θεωρητικά έχει την ευθύνη του ελέγχου των ομάδων για ζητήματα που αφορούν την εταιρική τους λειτουργία με βάση την νομοθεσία.
Εκτός αυτών των τριών κέντρων (τα οποία θεωρητικά είναι τα μόνα υπεύθυνα για την διοίκηση του Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου) υπάρχει και το Υπουργείο Αθλητισμού το οποίο θεωρητικά πάντα θα έπρεπε να είναι σε θέση να επιβάλει την νομιμότητα όποτε βλέπει ότι τόσο ο συνεταιριμός όσο και η Ομοσπονδία αλλά και η Ε.Ε.Α. είναι ανίκανες ή απρόθυμες να το πράξουν και σε δεύτερο πλάνο το Υπουργείο Ανάπτυξης (πρώην Εμπορίου) δεδομένου ότι οι ομάδες έχουν την μορφή Α.Ε.
Η «συμμαχία των 3» υποκαθιστά στην ουσία τον συνεταιρισμό των ομάδων αφού 3 από αυτές κινούνται ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες (ενδεχομένως και αντίθετα από την πλειοψηφία των μελών του συνεταιρισμού). Αυτό γίνεται καταφανές αν δούμε την έλλειψη υποστήριξης έστω και σε λεκτικό επίπεδο από τις υπόλοιπες ομάδες (όχι ευτυχώς απ’ όλες) ή την «ουδέτερη» στάση κάποιων απ’ αυτές (όπως της Ξάνθης) οι οποίες υποστηρίζουν ότι οι 3 μαζί με τον Μαρινάκη θα πρέπει να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι και να συζητήσουν. Είναι προφανές το άτοπο της πρότασης (ειδικά όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα τα τελευταία χρόνια) που δεν χρειάζεται περισσότερη συζήτηση ότι αυτή ευνοεί τον Γαύρο και το σύστημα που αυτός έχει δημιουργήσει. Η «συμμαχία των 3» υπό κανονικές συνθήκες δεν θα είχε λόγο ύπαρξης, αφού σε μια ευνομούμενη χώρα όταν η κατάσταση έχει ξεφύγει τόσο όσο στην δική μας η επέμβαση του Κράτους είναι αυτονόητη.
Η επέμβαση του Κράτους (το οποίο προς το παρόν περιορίζεται σε ρόλο παρατηρητή) είναι απαραίτητη αφού αυτό υποτίθεται ότι ως μηχανισμός είναι (θα έπρεπε να είναι) ανεξάρτητο των συμφερόντων που διαγκωνίζονται μεταξύ τους για μεγαλύτερη το καθένα επιρροή. Όπως το Κράτος Δικαίου (οι γραπτοί νόμοι) παραμέρισε το Φυσικό Δίκαιο (αυτοδικία) έτσι και σήμερα το Κράτος πρέπει να επέμβει και ν’ αλλάξει ότι πρέπει αντικειμενικά ν’ αλλάξει επιβάλοντας την νομιμότητα και εγγυούμενο την τήρηση της από δω και πέρα. Οι ομάδες οι ίδιες δεν έχουν καμία δουλειά (αν και έχουν συμφέρον) να το κάνουν αυτό για δύο κυρίως λόγους:
- Αναλαμβάνοντας μια τέτοια πρωτοβουλία αντικαθιστούν το Κράτος παίρνοντας αυτές τη θέση του.
- Αν αφεθούν ν’ αλλάξουν τα πράγματα μόνες τους τότε υπάρχει ο κίνδυνος αυτές που βρίσκονται στον πυρήνα της «συνεννόησης» να λειτουργούν μονοπωλιακά σε βάρος των υπολοίπων, νοθεύοντας έτσι τον ανταγωνισμό (όχι πως τώρα δεν είναι νοθευμένος).
Αφού όμως έχουν έτσι τα πράγματα γιατί το Κράτος αφήνει τους «3» να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα»;
Η απάντηση δυστυχώς είναι και προφανής και εύκολη. Γιατί όσο σέρνεται αυτή η κατάσταση (η οποία απασχολεί μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος) η προσοχή είναι στραμμένη εκεί και όχι στα υπόλοιπα ανοικτά ζητήματα. Ο φανατικός οπαδός των 4 εμπλεκόμενων ομάδων (Γαύρος, Α.Ε.Κ., Π.Α.Ο., Π.Α.Ο.Κ.) όσο το ζήτημα της «εγκληματικής οργάνωσης» είναι ανοικτό δεν ασχολείται με τίποτα άλλο. Ούτε με το Ασφαλιστικό, ούτε με το Προσφυγικό, ούτε με την Ανάπτυξη που κόλλησε στις λάσπες της Ειδομένης (την οποία θα την ξεκολλήσουν οι οικονομικοί μετανάστες αν μείνουν στην Χώρα).
Αντί η Κυβέρνηση να πάρει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες (για τις οποίες έχουμε κάνει λόγο εδώ, εδώ, εδώ & εδώ) για ν’ αλλάξει η κατάσταση αφήνει τους «3» να κάνουν ότι νομίζουν αποποιούμενη τις ευθύνες της και περιοριζόμενη στις γενικόλογες αρλούμπες του Κοντονή. Το σκηνικό αυτό ευνοεί ως έναν βαθμό τον πολιτικάντη Κοντονή ο οποίος μένει σε καθημερινή βάση στην επικαιρότητα και φαίνεται όχι μόνο ως κυρίαρχος της κατάστασης (τρομάρα του) αλλά και ως άνθρωπος των έργων. Ειδικά τώρα και μετά την ηλίθια (από άποψης αποτελεσματικότητας) απόφαση του γίνεται προσπάθεια να μοστραριστεί σαν «μάγκας» αντί για «κουτσαβάκης» που όντως είναι.
Η μη αντίδραση της Κυβέρνησης στην πρωτοβουλία των «3» η οποία στην ουσία την υποκαθιστά είναι όχι μόνο Ελληνικό φαινόμενο, αλλά και πλήρως καταδικαστέο καθ’ όσον οι «3» με τις ενέργειες τους προβαίνουν σε «αντιποίηση Αρχής». Έτσι η Κυβέρνηση είναι διπλά εκτεθειμένη:
- Γιατί αφήνει τους «3» να κάνουν ότι κάνουν.
- Γιατί θα έπρεπε να κάνει η ίδια όσα κάνουν οι «3».
Όπως διαμορφώνονται τα πράγματα μετά και τη «συνάντηση των ιδιοκτητών» ο Γαύρος παίζει «έξυπνο παιχνίδι» επιδιώκοντας είτε να διασπάσει το «μέτωπο των 3» είτε να κερδίσει απλά χρόνο. Στα πλαίσια αυτού του «έξυπνου παιχνιδιού» στη συνάντηση δεν πήγε ο Μαρινάκης ενώ πήγε ο «Τίγρης» (προφανώς εξουσιοδοτημένος από την Αρκάδη που προεδρεύει της μεγαλομετόχου της Π.Α.Ε. Ε.Φ.ΑΕΚ). Οι αντιπρόσωποι του Γαύρου είχαν στόχο μόνο τον Ιβάν επιλέγοντας να μην ανοίξουν και δεύτερο μέτωπο με τον Μελισσανίδη (τουλάχιστον στην φάση αυτή) τον οποίον αντιθέτως καλοπιάνουν (θυμηθείτε τις δηλώσεις Θεοδωρίδη ότι «ήταν κύριος») γιατί τον έχουν ανάγκη αν είναι να γίνει το υπόλοιπο Κύπελλο (άρα και ο τελικός στον οποίο έχουν ήδη προκριθεί). Την στρατηγική τους βοήθησε η απουσία Αλαφούζου ο οποίος έτσι κι αλλιώς από την στιγμή που δεν θα συμμετείχε ο Μαρινάκης βρήκε άλλοθι στη συνάντηση που είχε με κάποιον πρέσβη.
Συνεπώς δικαιούμαστε να θεωρούμε πως στην συγκεκριμένη συνάντηση παίχτηκε ένα παιχνίδι τακτικής με κύριο χαρακτηριστικό την αναμονή. Ο Μαρινάκης σκόπιμα δεν πήγε (στο κάτω-κάτω οι ιδιοκτήτες συναντιόνταν) για να μην «φθαρεί» από την όποια επίθεση δεχόταν. Από την άποψη αυτή ο Μαρινάκης κρατήθηκε ως εφεδρεία (ενισχύσεις) στέλνοντας τον Θεοδωρίδη ο οποίος για την περίσταση έπαιξε τον ρόλο του «λαγού». Στις ενισχύσεις συγκαταλέγεται και ο Αλαφούζος ο οποίος εξαιτίας ενός ραντεβού δεν μπορούσε να παραβρεθεί. Το οποίο ραντεβού συνέπεσε τόσο σκανδαλωδώς βολικά με την συνάντηση που τείνουμε να πιστέψουμε ότι ο Αλαφούζος σκόπιμα το κανόνισε για εκείνη τη μέρα και ώρα. Από άποψης τακτικής ο Αλαφούζος με την επιλογή του να μην πάει είναι σαν να μην αναγνωρίζει τ’ αποτελέσματα της συνάντησης, η οποία από την πλευρά του δεν είχε νόημα εφ’ όσον δεν παρέστησαν (την νομιμοποίησαν) τόσο ο Μαρινάκης όσο και ο ίδιος. Προφανώς και οι «3» ήταν σε συνεννόηση μεταξύ τους και μοίρασαν τους ρόλους αναλόγως με την επικαιρότητα. Ο Σαββίδης που ήταν ο τελευταίος που αντιμετώπισε την ομάδα του Λιμανιού ανέλαβε το κύριο μέρος της επίθεσης με τον Μελισσανίδη να εξασφαλίζει ότι δεν υπάρχει επίθεση να πλαγιοκοπηθεί από τις «Φιλιππινέζες».
Τώρα σημασία έχει να εξασφαλιστεί τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβρη (αφού η Κυβέρνηση κάνει ότι δεν καταλαβαίνει) η ενότητα του «μετώπου των 3». Μια ενότητα η οποία θα δοκιμαστεί τόσο στα πλέι οφ όσο και στο θέμα της συνέχισης του Κυπέλλου και αναλόγως της στάσης που θα κρατήσει η Α.Ε.Κ. Ας μη γελιόμαστε ο Γαύρος (Μαρινάκης) θα κάνει ότι μπορεί να διαρρήξει το «μέτωπο των 3» ακόμη και αν χρειαστεί να καλοπιάνει (μέσω Θεοδωρίδη) τον Μελισσανίδη ή να παραγγείλει μια-δυό «καλές» διαιτησίες για την Α.Ε.Κ. στα πλέι οφ φυσικά σε βάρος των υπολοίπων δύο.
Κλείνοντας πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η «Εγκάρδια Συνεννόηση» των 3 ομάδων ακόμη και αν τα κίνητρα της είναι ευγενή (η κάθαρση του Ελληνικού Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου) στην ουσία νομιμοποιεί εκ των υστέρων την δράση του Γαύρου (όταν επί Κόκκαλη στήθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός για ν’ αλωθεί η Διοίκηση της Ε.Π.Ο. στις εκλογές που έγιναν στην Καβάλα). Εκτός από τις προθέσεις σημασία έχει το μήνυμα που εκπέμπεται με τις πράξεις μας. Καμιά φορά αυτό (το μήνυμα) και όχι οι προθέσεις είναι αυτό που μένει. Γι’ αυτό αν επιθυμούμε η κάθαρση στον χώρο του Ελληνικού Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου να γίνει σωστά αυτό θα πρέπει να γίνει από την Κυβέρνηση και μόνο, με τις 3 ομάδες περιοριζόμενες στο ν’ ασκούν πίεση για άμεσα αποτελέσματα. Βέβαια εδώ περιμένουμε τόσο καιρό τον νέο «Αθλητικό Νόμο» (ο οποίος θα έπρεπε να είναι από τον προηγούμενο Δεκέμβρη έτοιμος) οπότε αν περιμένουμε την Κυβέρνηση να κάνει ότι πρέπει νυχτώσαμε…
Υ.Γ.1. Εφ’ όσον η Α.Ε.Κ. τάχτηκε (σωστά ή λάθος) από την αρχή με τον Κοντονή δεν θα έχει κανένα κέρδος αν αλλάξει τώρα στάση. Άσε που τη λύση για το Κύπελλο (όπως και για το γήπεδο) θα τη δώσει το ΣτΕ (για το οποίο θα διαβάσετε αύριο). Συνεπώς δεν χρειάζεται να εκτίθεται στα μάτια των «συμμάχων» του και ειδικά του Ιβάν.
Υ.Γ.2. Αν οι «3» θέλουν ν’ αλλάξουν τα πράγματα στο ποδόσφαιρο καλά θα κάνουν να το επιδιώξουν μέσω θεσμών όπως η Δικαιοσύνη και να μην περιμένουν πολλά από τον Κοντονή και την Κυβέρνηση την οποία ξηλώνουν αργά αλλά σταθερά οι αποκαλύψεις του Δ.Ο.Λ. οι οποίες εσχάτως πέρασαν και στις κυβερνητικές παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη. Συνεπώς ο Κοντονής ακόμη και να ήθελε να κάνει την δουλειά του (που δεν θέλει) ενδέχεται να μην προλάβει και θα ήταν άσχημο για την υπόθεση κάθαρσης του Ελληνικού Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου να έχουν βασιστεί οι «3» πάνω του για οτιδήποτε.
Υ.Γ.3. Οι Σαββίδης και Μελισσανίδης καλά θα κάνουν ν’ αρπάξουν την ευκαιρία που τους έδωσε ο Μποροβήλος με την ημερήσια διάταξη της συνάντησης (βλέπε εδώ) υπό τον Κοντονή και να υπαναχωρήσουν. Αρνούμενοι να συμμετάσχουν μετά την προσπάθεια του Μποροβήλου να «καπελώσει» τη συνάντηση έχουν περισσότερα να κερδίσουν μεσομακροπρόθεσμα παρά να χάσουν. Αν δεν μας πιστεύουν ας ρωτήσουν τους Κόλκα και Κετσετζόγλου (αν και ο δεύτερος αργεί λίγο να πάρει μπρος, αλλά όταν πάρει γράφει τέτοια κείμενα).
Υ.Γ.4. Αναλύσεις σαν τις δικές μας αλλά και σαν αυτές (βλέπε εδώ & εδώ) δεν βρίσκονται εύκολα. Καλά θα κάνουν μερικοί αντί να «ξινίζουν» να τις λαμβάνουν σοβαρά υπ' όψη γιατί μόνο κερδισμένοι θα βγούν. Στο κάτω-κάτω όπως και οι ίδιοι παραδέχονται για το καλό της Α.Ε.Κ. δεν παλεύουν ή μήπως το εννοούν διαφορετικά από εμάς;
17 Μάρτη 2016
παρατηρητήριο.