Σήμερα εμείς θ’ ασχοληθούμε μόνο με ένα από τα ζητήματα που ενδεχομένως λόγω της πολυπλοκότητας τους να απαίτησαν την πλήρη προσοχή του Υπουργού όλο αυτό το διάστημα. Το ζήτημα αυτό είναι ο νέος Αθλητικός Νόμος.
Γνωρίζουμε -θέλοντας και μη- πλέον όλοι ότι ο «Αθλητικός Νόμος» που βρίσκεται σήμερα σε ισχύ είναι ο Ν. 2725 ο οποίος ψηφίστηκε το 1999. Έκτοτε αναθεωρήθηκε ή συμπληρώθηκε 7 φορές. Ο Ν. 2725 καλύπτει με τις διατάξεις του όλο το φάσμα του Αθλητισμού (ερασιτεχνικού και Επαγγελματικού). Διαβάζοντας τον γίνονται φανερά πολλά σημεία στα οποία οι διατάξεις του πρέπει να εκσυγχρονιστούν γιατί δεν συνάδουν με την σημερινή αθλητική πραγματικότητα.
Τα τελευταία χρόνια είχε γίνει πολλές φορές κουβέντα για την ανάγκη εκ βάθρων αναθεώρησης του και είχαν υπάρξει μάλιστα και 2 Σχέδια Νόμου, από τα οποία μόνο το δεύτερο κατάφερε να φτάσει μέχρι την κατάθεση του στην επιτροπή της Βουλής όπου το πρόλαβαν οι εκλογές του Γενάρη 2015.
Η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου «Αθλητικού Νόμου» προήλθε από μια νομοπαρασκευαστική επιτροπή υπό τον κ. Μαλάτο η οποία εκ πρώτης όψεως είχε προχωρήσει στην κάλυψη των κενών που υπήρχαν στην νομοθεσία και είχε μεταρρυθμίσει διατάξεις σύμφωνα με τα διδάγματα της μέχρι τότε εμπειρίας. Το Σχέδιο Νόμου της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής παρουσιάστηκε σε 2-3 εκδηλώσεις υπό την αιγίδα του Ι.Δ.Ε.Α.Δ. για να καταχωνιαστεί λίγο μετά στα συρτάρια του Υπουργού Γιάννη Ιωαννίδη (Ναι, εκείνου που τρέμει τον Σάββα Θεοδωρίδη).
Η επόμενη προσπάθεια έγινε μέσα στο 2014 και έφτασε όπως γράψαμε παραπάνω μέχρι την κατάθεση του στην Βουλή αλλά έπεσε θύμα των εκλογών. Το τελικό αποτέλεσμα δεν είχε μεγάλες διαφορές από το «Σχέδιο Μαλάτου», ενώ όπως είναι λογικό οι συντάκτες του το είχαν υπόψη τους.
Προφανώς και τα δύο αυτά νομοθετήματα δεν ήταν της αρεσκείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για τον οποίο το βάρος στον Αθλητισμό θα έπρεπε να δοθεί σε όλες τις μορφές του πλήν της Επαγγελματικής. Συνεπώς τόσο το «Σχέδιο Μαλάτου» όσο και η δεύτερη προσπάθεια αποκλείονταν a priori.
Όσοι είχαμε κάποιες επαφές έστω και κατά τύχη με άτομα του Τομέα Αθλητισμού του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αναμέναμε (κάποιοι ακόμη αναμένουν ματαίως) ότι θα ήταν σε θέση να παρουσιάσουν μέσα σε λίγο χρόνο το δικό τους Αθλητικό Νόμο, αφού υπήρχαν στελέχη που ασχολούνταν για χρόνια με το ζήτημα και είχαν διαμορφωμένη γνώμη για τις αναγκαίες αλλαγές. Και ενώ όπως θα περίμενε κανείς η σύσταση μιας νομοπαρασκευαστικής επιτροπής -της οποίας το τελικό νομοθέτημα θα έπρεπε να δίνει το στίγμα της κυβερνητικής («Αριστερής») πολιτικής στον Αθλητισμό- να είναι μια από τις πρώτες κινήσεις έπρεπε να φτάσει το τέλος του καλοκαιριού για να συσταθεί η επιτροπή. Ο χρονικός ορίζοντας μέσα στον οποίο έπρεπε η επιτροπή να παραδώσει τις προτάσεις της ήταν δεν ήταν 3μηνος καθώς είχε τεθεί ως όριο η 31η Δεκέμβρη 2015.
Φυσικά όπως γνωρίζουμε σήμερα τυπικά δεν υπάρχει Σχέδιο Νόμου μιας και η επιτροπή δεν έχει παραδώσει κάτι. Γράφουμε τυπικά γιατί φαίνεται πως υπάρχουν συγκεκριμένα κεφάλαια τα οποία είναι έτοιμα και των οποίων έχουν λάβει γνώση (και μάλιστα αναφέρονται σ’ αυτά) αρκετοί ενδιαφερόμενοι. Για παράδειγμα ο Άρης σε αλληλογραφία του σχετική με την εκκαθάριση της πρώην Π.Α.Ε. και την σύσταση νέας αναφέρεται στο περιεχόμενο του Σχεδίου Νόμου, που όμως η επιτροπή κρατά «μυστικό» απ’ όλους τους υπολοίπους.
Παρά τη μυστικότητα σχετικά με το περιεχόμενο του είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι το μέχρι στιγμής αποτέλεσμα δεν έχει καμία (ή έχει λίγη) σχέση με τις προσδοκίες των μελών του Τομέα Αθλητισμού του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Το Σχέδιο Νόμου βρίθει τεχνοκρατικών παρεμβάσεων και είναι το αποτέλεσμα μάχης και συμβιβασμού μεταξύ συμφερόντων για κάθε του άρθρο, παράγραφο και εδάφιο (πρόταση). Αυτό όμως μένει να επιβεβαιωθεί όταν (και αν) δοθεί στην δημοσιότητα.
Αυτό που δεν χρειάζεται επιβεβαίωση είναι ότι ο Σταύρος Κοντονής έχει «μεγάλο δόντι» για να παραμένει στην θέση του παρά τα όσα έχει κάνει (και εξ’ αιτίας των όσων δεν έχει κάνει). Το γεγονός ότι δεν είναι ο μόνος άχρηστος από τους Υπουργούς της παρούσας κυβέρνησης δεν είναι δικαιολογία. Για παράδειγμα ο Σταύρος Κοντονής έχει προκαλέσει τουλάχιστον μια μίνι κυβερνητική κρίση πρό 3-4 μηνών όταν στην συζήτηση του Σχεδίου Νόμου για το ντόπινγκ η μισή Κ.Ο. του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ξεσηκώθηκε εναντίον του.
Θυμόμαστε ότι ο Βουλευτής Μεσσηνίας Κωνσταντινέας συγκέντρωσε 70 και πλέον υπογραφές σε τροπολογία του σχετικά με το εκλογικό σύστημα της Ε.Π.Ο. Ενώ λοιπό φαινόταν ότι ο Κοντονής ήταν στριμωγμένος στα σκοινιά μέσα σε 2 ώρες από τη συγκέντρωση των υπογραφών επενέβη ο «σοφός γέροντας» και τα πάντα πληρών Φλαμπουράρης και βάζοντας τις φωνές (μέχρι απειλής) στον Κωνσταντινέα γλύτωσε τον Κοντονή. Για να γλυκάνουν λίγο το χάπι και να μην φανεί προς τα έξω ως αυτό που πράγματι ήταν η παρέμβαση Φλαμπουράρη δεσμεύτηκε (τρομάρα του) ο Κοντονής πως μέσα στον Μάη (2016) θα ερχόταν στην Βουλή ο νέος «Αθλητικός Νόμος». Σήμερα όμως γνωρίζουμε ότι και αυτά ήταν λόγια ΣΥ.ΡΙΖ.Αίικα, δηλαδή του αέρα.
Αν λοιπόν την προηγούμενη εβδομάδα ο watcher_007 ρωτούσε τον Τσίπρα (που το παίζει Πρωθυπουργός) αν συμφωνεί με όσα δεν κάνει ο Κοντονής, σήμερα εμείς (οι υπόλοιποι «παρατηρητές») ρωτάμε: Τσίπρα πως αντέχεις να σε ξεφτυλίζει ένας Κοντονής; Έχει τελικά τόσο μεγάλο «δόντι» για να παραμένει στη θέση του;
Υ.Γ. Δυστυχώς λίγοι είναι αυτοί που θα τόλμαγαν να δώσουν την «σωστή» απάντηση στο «Θα το διαλύσουμε;» του «σοφού γέροντα» και ο Κωνσταντινέας (αλλά και η Αυλωνίτου) δεν είναι απ’ αυτούς. Η ανάγκη να μείνουν όσο μπορούν περισσότερο Βουλευτές αποδείχτηκε ισχυρότερη από την προσωπική τους τιμή την οποία και έκαναν γαργάρα.
21 Ιούνη 2016
παρατηρητήριο.
