Αυτή η τακτική αν και έπαψε σύντομα να έχει αποτέλεσμα τουλάχιστον για τις ανώτερες τάξεις, συνέχισε όμως να είναι αποτελεσματική για τον απλό λαό. Ο «λαουτζίκος» όπως τον αποκαλούν κοροϊδευτικά ακόμη και σήμερα τ’ ανώτερα στρώματα με το απλοϊκό του μυαλό έμεινε προσκολλημένος στην (υπερβολική) ευσέβεια έναντι του Θεού και των «παρένθετων» του (αγίων, οσίων κ.λ.π.). Το μόνο που ο «λαουτζίκος» θεωρούσε πολύτιμο ήταν η ζωή του, την οποία και μπορούσε να χάσει ανά πάσα στιγμή, είτε από καπρίτσιο του «αφέντη» του επί της γης είτε από «ιδιοτροπία» του Θεού στα ουράνια. Νόμιζε λοιπόν πώς ο μόνος τρόπος για να ζήσει «άλλη μια μέρα» ήταν να περάσει απαρατήρητη η παρουσία του και από τους δύο.
Με την (αιματηρή) αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών αν και η σημασία του Θεού στις ζωές των Ανθρώπων μειώθηκε (αλλά δεν εξαφανίστηκε, ειδικά όσο γερνάμε), ωστόσο ο «αφέντης» άλλαξε απλώς όνομα και πλέον ονομάζεται «εργοδότης». Όπως καταλαβαίνετε από τα παραπάνω ο «λαουτζίκος» ακόμα και αν ντύνεται καλύτερα μετεξελίχθηκε στους σημερινούς «μισθωτούς». Θεωρητικά το σύστημα είναι απλό στην λειτουργία του. Ο «εργοδότης» δίνει διαταγές/εντολές ή κατευθύνσεις στους «μισθωτούς» και εκείνοι τις εκτελούν. Στην πράξη όμως μπορεί να υπάρξουν προβλήματα όπως αν οι «μισθωτοί» είναι «στούρνοι» (βλάκες) ή/και «ανίκανοι». Βέβαια υπάρχει και η άλλη περίπτωση· να υπάρχει ένας «εργοδότης» που να «μην παίρνει από λόγια» και ν’ απαιτεί (πάντα) να γίνεται το «δικό του».
Τέλη Σεπτεμβρίου βγήκε μια επιστολή με τίτλο «ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ… ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΓΗΠΕΔΟ». Τα γραφόμενα στο κείμενο αυτό το λιγότερο που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σε κάποιον ήταν απορία και προβληματισμό, αφού όπως φαινόταν ο συντάκτης του ήταν πολύ καλά καταρτισμένος. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι σε ότι αναφέρεται στο κείμενο δεν έχει υπάρξει από τότε καμία απάντηση. Δεν προσπάθησαν καν να το χλευάσουν και να ζητήσουν την καρατόμηση του συντάκτη, αφού παρά το ψευδώνυμο είναι εύκολο για τα λαγωνικά του ΑΕΚτζήδικου ρεπορτάζ να εντοπίσουν (και να «ξεσκεπάσουν») τον υπεύθυνο (ο οποίος προφανώς ανήκει στην τάξη των «εσωτερικών σχθρών»). Προφανώς δεν υπήρξε απάντηση επειδή όχι μόνο γνωρίζει τι γράφει (δεν αναφέρει τίποτα ψευδές, κακοήθες ή αστήρικτο), αλλά και επειδή είναι ακριβώς έτσι!
Είναι γνωστό πως έχει στηθεί ένας μηχανισμός ο οποίος σε καθημερινή βάση παρακολουθεί όσα γράφονται σχετικά με την «ενιαία Α.Ε.Κ.». Έτσι, όπως σας αποκαλύπτουμε σήμερα, σε «χρόνο μηδέν» ενημερώθηκε ο «Τίγρης», ο οποίος μόλις τέλειωσε το διάβασμα του κειμένου ήταν τουλάχιστον εκνευρισμένος. Καταλαβαίνετε βέβαια πώς το αποτέλεσμα του εκνευρισμού ενός επιτυχημένου και ισχυρογνώμονα επιχειρηματία ο οποίος είναι και Πόντιος, είναι μιά «έκτακτη σύσκεψη στελεχών». Στη σύσκεψη αυτή ο «Τίγρης» τους ζήτησε τον λόγο και φυσικά απαίτησε αποτελέσματα. Δεν είναι δύσκολο να τον φανταστούμε να τους φωνάζει: «Πείτε μου τι γράφει εδώ;» ή/και στο τέλος να τους «κατσαδιάζει» με λόγια όπως: «Να τσακιστείτε να βγάλετε/μου φέρετε την άδεια».
Μετά από μιά βδομάδα περίπου βγήκε η άδεια από την Αρχαιολογική Υπηρεσία (6 Οκτώβρη 2014) και ακολούθησαν οι άλλες που δημοσίευε «κατά ρυπάς» η «ΩΡΑ». Τυχαίο; Δεν νομίζουμε. Με την έκδοση αυτών των αδειών (οι οποίες έχουν νόημα μόνο μετά την έκδοση της οικοδομικής άδειας, όταν και θα μπορούν να γίνουν οι συνδέσεις με Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε., Ε.ΥΔ.Α.Π.) κέρδισαν λίγο χρόνο. Το μεγαλύτερο όμως κέρδος τους ήταν ότι έστω και για λίγο «έβγαλαν ψεύτη»(;) τον «Παράνομο» (συντάκτη του κειμένου).
Εμείς πάντως προτείνουμε στον «Παράνομο» να γράψει κι’ άλλα τέτοια κείμενα μπάς και πάρει τελικά μπροστά η κατασκευή του γηπέδου. Είδατε πόσα «άλματα» κατορθώθηκαν με λίγη «ώθηση».
Υ.Γ. Πιθανόν κάποιοι να χαμογέλασαν με ικανοποίηση διαβάζοντας τις ατάκες που αποδώσαμε στον «Τίγρη» φανταζόμενοι ταυτόχρονα τη συγκεκριμένη σκηνή. Πιθανόν να ερμήνευσαν την αντίδραση του σαν «επίδειξη ισχύος» και συνεπώς ερμήνευσαν και την ακόλουθη συγκέντρωση των «δευτερευουσών» αδειών σαν το αποτέλεσμα του «γκαζώματος» από αυτόν (είδες τι γίνεται με λίγο κνούτο;) . Κατά την γνώμη μας σφάλουν. Η αντίδραση αυτή και ειδικά η ένταση της (οξύτητα) είναι σημάδι μεγάλου άγχους και απώλειας της ψυχραιμίας του «Τίγρη», ο οποίος ίσως και να έχει αρχίσει να σκέφτεται είτε ότι κάποιοι τον «δουλεύουν» (του λένε ότι θέλει ν’ ακούσει), είτε ότι περιστοιχίζεται από «άχρηστους».
Γνώμη μας είναι ότι στον πόλεμο (γιατί πράγματι είμαστε σε πόλεμο) χρειάζεται «κρύο αίμα» (ψυχραιμία) και όχι εκνευρισμός (τσαντίλα). Συνεπώς αυτό είναι που προτείνουμε και στον «Τίγρη» για να τα βγάλει τόσο αυτός όσο και η «ενιαία Α.Ε.Κ.» πέρα.
02 Δεκέμβρη 2014.
παρατηρητήριο.
