Στην Ελλάδα έχουμε πολύ ψηλά στις αξίες μας την κατοχή μιας στέγης (κυρίως οικογενειακής). Θέλουμε να μας ανήκει το «κεραμίδι» κάτω από το οποίο κατοικούμε. Με τον ίδιο τρόπο σκέφτονται και οι επιχειρηματίες. Βέβαια, εκείνοι στις περισσότερες περιπτώσεις φτιάχνουν (ή νοικιάζουν) τα δικά τους κτήρια για τις επιχειρήσεις τους αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που μισθώνουν κρατικά ακίνητα για μακροχρόνια εκμετάλλευση. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις προφανώς επιθυμούν να πληρώσουν όσο γίνεται μικρότερο ενοίκιο και ταυτόχρονα να παραλάβουν το κρατικό ακίνητο στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Αν θα ήταν δυνατόν και πλήρως ανακατασκευασμένο στο μικρότερο χρονικό διάστημα (για να μην καθυστερήσει η εκμετάλλευση του). Ωστόσο, αυτό δεν είναι διόλου εύκολο. Γιατί, ακόμα και αν ο επιχειρηματίας καταφέρει να πληρώσει το Κράτος την ανακατασκευή ενός κρατικού ακινήτου πριν το παραλάβει η όλη διαδικασία θα πάρει χρόνο. Σχέδια, προκηρύξεις, αναθέσεις, εξόφληση και παραλαβή του έργου παίρνουν χρόνο. Τόσο περισσότερο όσο περισσότερα λεφτά απαιτούνται και σχεδόν πάντα δεν περισσεύουν στο Δημόσιο Ταμείο.
Τα (σύγχρονα) ιδιόκτητα γήπεδα είναι για τις ομάδες μια σημαντική πηγή εσόδων. Ωστόσο, ελάχιστες στη Ευρώπη έχουν οι ίδιες τη δυνατότητα να τα κατασκευάσουν. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο στη Χώρα μας η οποία από θεωρητικής άποψης ανήκει στις χώρες της «Καπιταλιστικής περιφέρειας». Στην Ελλάδα τα γήπεδα ανέκαθεν κατασκευάζονταν από το Κράτος το οποίο τα παραχωρούσε κατά χρήση στις ομάδες. Όλα τα σύγχρονα γήπεδα έχουν γίνει είτε άμεσα είτε έμμεσα με κρατικά λεφτά.
Το «Καραϊσκάκη» εκτός των χρημάτων που δόθηκαν για την προσαρμογή του ώστε να διεξαχθεί το ποδοσφαιρικό τουρνουά χτίστηκε με τραπεζικό δανεισμό ο οποίος δεν εξοφλήθηκε.
Με δανεισμό που δεν εξυπηρετείται χτίστηκε και η «Α.Ε.Λ. FC ARENA».
Για να μην ξεχνιόμαστε τα ανείσπρακτα τραπεζικά δάνεια τα κάλυψε το Κράτος με την «ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών» στα χρόνια των Μνημονίων.
Η «ΟΡΑΡ ARENA» χτίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό με τα λεφτά της Περιφέρειας Αττικής.
Τέλος για το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού στο οποίο θα στεγαστούν η Π.Α.Ε. και ο ερασιτέχνης έχει εγκριθεί τραπεζικός δανεισμός μαμούθ. Μεγάλο το έργο πολλά και τα δανεικά.
Για να έχουν οι επιχειρηματίες εικόνα των επενδύσεων τους υπάρχουν μια σειρά από «αριθμοδείκτες» οι οποίοι μετρούν μια σειρά από οικονομικά μεγέθη. Στην ουσία κάθε αριθμοδείκτης είναι το πηλίκο μιας διαίρεσης τουλάχιστον δύο οικονομικών μεγεθών με βάση το οποίο εξάγουμε τα συμπεράσματα μας. Σήμερα, όπως γράφει και ο τίτλος του κειμένου θα προσπαθήσουμε να υπολογίσουμε έναν από αυτούς σχετικά με την επένδυση των Αφων Αγγελόπουλων στο Σ.Ε.Φ. Δεδομένου ότι δεν έχουμε τα σχετικά οικονομικά μεγέθη δεν θα κάνουμε τον υπολογισμό τον ίδιο, αλλά θα περιοριστούμε στην περιγραφή του αριθμοδείκτη και μέσα από το ρεπορτάζ των Μ.Μ.Ε. θα προσπαθήσουμε να δούμε το μέγεθος της επένδυσης.
Ο αριθμοδείκτης με τον οποίο θ’ ασχοληθούμε σήμερα είναι ο R.O.I. (Return On Investment – Επιστροφή Στην Επένδυση) ο οποίος μετρά τα Κέρδη μιας επιχείρησης σε σχέση με την επένδυση που έχει πραγματοποιηθεί. Είναι προφανές πως όσο μεγαλύτερο είναι το πηλίκο (με την προϋπόθεση ότι είναι θετικό) τόσο περισσότερο επιτυχημένη είναι η επένδυση. Σε κάθε άλλη περίπτωση «πέσαμε έξω».
Δεδομένου ότι η «επένδυση» των Αγγελόπουλων στο Σ.Ε.Φ. δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στον υπολογισμό της R.O.I. Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να οριοθετήσουμε ποια είναι αυτή η επένδυση. Για έναν επιχειρηματία μια εγκατάσταση σαν το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας δεν είναι μόνο ένα γήπεδο. Είναι πολύ περισσότερο όλο το οικόπεδο που το φιλοξενεί, οι διαστάσεις του οποίου μπορεί κατά περίπτωση να είναι μεγάλες. Στο κάτω-κάτω για κρατική έκταση δεν μιλάμε;
Με βάση όσα υποστήριξε ο Δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης προκειμένου να δικαιολογηθεί μετά από ένα προφανώς κατευθυνόμενο δημοσίευμα σχετικά με την παραχώρηση του Σ.Ε.Φ. στην Κ.Α.Ε. το Σ.Ε.Φ. αποτελείται από το Κλειστό, ένα κλειστό με «μπαλόνι», το μπίτς-βόλεϋ, τα γήπεδα τένις, ο χώρος που θ’ ανεγερθεί το Κολυμβητικό Πάρκο, το γήπεδο ποδοσφαίρου 11Χ11, τα γήπεδα 5Χ5, 2 χώροι εστίασης και η Μαρίνα η οποία έχει μεταφερθεί στο Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ. (βλέπε εδώ).
Στην προσπάθεια του ο Μώραλης ν’ αποτινάξει από πάνω του τη «ρετσινιά» του «μη συνεργάσιμου» δηλώνει αυτό που θα έπρεπε όλοι μας να καταλαβαίνουμε: πως το Σ.Ε.Φ. μ’ όλες τις εγκαταστάσεις που υπάρχουν στο οικόπεδο του όπως και η Μαρίνα δεν ανήκουν στον Δήμο για να μπορεί εκείνος να τις παραχωρήσει στην Κ.Α.Ε. Το ίδιο το Σ.Ε.Φ. ανήκει στην Γ.Γ.Α. και η Μαρίνα δεδομένου του οικονομικού της ενδιαφέροντος έχει εκχωρηθεί στο Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ.
Προφανώς και όλα τα παραπάνω τα γνωρίζουν και οι Αγγελόπουλοι οι οποίοι και παράγγειλαν το δημοσίευμα-επίθεση στον Μώραλη. Μα αν τα γνωρίζουν γιατί προχώρησαν στην επίθεση αυτή; Η απάντηση είναι προφανής: για ν’ αυξήσουν την πίεση στην Κυβέρνηση προκειμένου να προχωρήσει πιο γρήγορα η εκχώρηση. Πόσο, όμως, χρόνο χρειάζεται μια τέτοια παραχώρηση; Από γραφειοκρατικής άποψης όχι πολύς. Οπότε γιατί αυτή η πίεση; Η απάντηση στην ερώτηση αυτή είναι ότι θέλουν όλο το φιλέτο και όχι μόνο ένα μέρος τους. Επιπλέον, το θέλουν όχι στην κατάσταση που είναι τώρα αλλά ανακατασκευασμένο με κρατικά λεφτά. Αυτό το τελευταίο δεν σημαίνει απαραίτητα πως το Σ.Ε.Φ. πρέπει να μείνει στα χέρια της Γ.Γ.Α. μέχρι να ολοκληρωθεί η ανακατασκευή του. Η παραχώρηση του μπορεί να ολοκληρωθεί αρκεί να έχει εγκριθεί και δεσμευτεί η χρηματοδότηση των έργων από το Δημόσιο Ταμείο (για παράδειγμα την Περιφέρεια Αττικής ή την Γ.Γ.Α.).
Μπροστά στον σχεδιασμό των Αγγελόπουλων και το επαγγελματικό τους συμφέρον δεν χωρούν φιλίες▪ ειδικά όταν ο Μώραλης έχει για χρόνια δουλέψει για τον Βαγγέλα με τον οποίο δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις η έλλειψη ανατροφής είναι μάλλον προσόν. Ωστόσο, στην παρούσα φάση το ζήτημα είναι αν αυτή η πίεση θα φέρει αποτέλεσμα και κυρίως μετά από πόσο χρόνο. Μέχρι τότε αυτό που έχουν καταφέρει οι Αγγελόπουλοι είναι να γίνουν αντικείμενο χλευασμού (όχι πως τους νοιάζει κιόλας αφού είναι πολλά τα λεφτά για να κάνουν πίσω).
Μείνετε συντονισμένοι για τις εξελίξεις…
21 Νοέμβρη 2024
«πουθενάδες».
