Font Size

SCREEN

Cpanel
Νέα σε τίτλους:

ΥΠΑΡΧΕΙ «ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ»; (ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ;)

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

ΥΠΑΡΧΕΙ «ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ»;
(ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ;)

Είδηση δεν είναι ότι ένας σκύλος δάγκωσε άνθρωπο, αλλά ότι ένας άνθρωπος δάγκωσε σκύλο. Ακόμη μεγαλύτερη αν ο άνθρωπος του μετέδιδε και λύσσα. Το τελευταίο διάστημα είχαμε μια σειρά εγκλημάτων τα οποία «υπερασπιστές» συγκεκριμένων δικαιωμάτων σήκωσαν παντιέρα για να κάνουν τον «αγώνα» τους. τους βόλευαν αυτά τα εγκλήματα και γι’ αυτό τα επέλεξαν. Από τη μια η καταδίωξη στο Πέραμα με τον θάνατο ενός από τους κλέφτες τσιγγάνου στην καταγωγή. Από την άλλη ένα θανατηφόρο τροχαίο με θύμα Αφγανό ντελιβερά. Και για επιδόρπιο μια ακόμη «γυναικοκτονία». Ειδικά με αφορμή το τελευταίο στήθηκε και μια πολιτική σπέκουλα για την αυστηροποίηση των ποινών για εγκλήματα σε βάρος των γυναικών.

Αναμφίλεκτα (ψάξτε και τίποτα στο αραχνιασμένο λεξικό σας) ζούμε σε μια κοινωνία και μια περίοδο στην οποία οι λέξεις έχουν σχετικό μόνο περιεχόμενο. Τις περισσότερες φορές δεν σημαίνουν το ίδιο πράγμα για όλους. Επιπλέον στην εποχή που όλοι θέλουν να γίνουν ίδιοι βρίθουν οι διαχωρισμοί. Έτσι αν άντρας σκοτώσει γυναίκα ΔΕΝ μιλάμε για «ανθρωποκτονία» αλλά για «γυναικοκτονία». Ώστε, πλέον, καταλήξαμε στο ότι η γυναίκα ΔΕΝ είναι άνθρωπος (να πω την αλήθεια το υποψιαζόμουν από παλιά ότι ήταν δημιούργημα του Κακού, αλλά τώρα είμαι σίγουρος).

Τι γίνεται, όμως, όταν γυναίκα αποπειραθεί να σκοτώσει άντρα (βλέπε εδώ); Μούγκα στη στρούγκα που λέγαμε κάποτε από τους κάθε λογής «υπερασπιστές». Στο κάτω-κάτω άντρας (άνθρωπος) και όχι γυναίκα ήταν το θύμα. Δεκτόν αφού το λέει και η Κυβέρνηση.

Ακόμη περισσότερο τι είδους έγκλημα έχουμε στην επίθεση με βιτριόλι γυναίκας σε βάρος άλλης γυναίκας; Εκεί υπάρχει περίπτωση να ακούσετε και για «απόπειρα ανθρωποκτονίας» (η γυναίκα ξαναγίνεται κατά περίπτωση άνθρωπος»).

Και τι είδους έγκλημα έχουμε όταν μια αθλήτρια παραγγέλλει δολοφονικού τύπου επίθεση σε συναθλήτριας της για να της πάρει τη θέση (βλέπε εδώ). Κανένα ιδιαίτερο, φυσικά. Απλά μια ακόμα παραβατική συμπεριφορά του «κοινού Ποινικού Δικαίου».

Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις οι «υπερασπιστές» έβγαλαν τον σκασμό (τι καλά να το έκαναν και στις υπόλοιπες). Ο λόγος είναι πολύ απλός: όλοι τους εκκινούν από τη θέση ότι αυτοί που υπερασπίζονται είτε ΔΕΝ εγκληματούν ποτέ (πράγμα αδύνατο) είτε το κάνουν από ανάγκη και απελπισία (άτιμη Κοινωνία και άτιμο Κράτος που τους κρατάς στο περιθώριο). Γι’ αυτό ΔΕΝ βρίσκουν ούτε μια μαμημένη λέξη συμπάθειας για οποιονδήποτε εκτός των κατηγοριών που «υπερασπίζονται».

Όλοι αυτοί κάνουν προπαγάνδα με τη νεότερη έννοια της λέξης. Αρχικά προπαγάνδα σήμαινε την διαφώτιση σχετικά με κάτι που δεν ήταν ευρέως γνωστό. Όπως θα έπρεπε να είναι γνωστό (και άρα αποδεκτό) ότι κάθε ταινία είναι πρώτα και κύρια μια εμπορική δραστηριότητα που επιδιώκει να φέρει λεφτά στους παραγωγούς της και δευτερευόντως μια μορφή προπαγάνδας. Από τη σκοπιά αυτή ειλικρινά δεν μπορώ να κατανοήσω αυτό το κείμενο. Ή για να είμαι πιο σωστός (και δίκαιος) ο μόνος τρόπος για να γίνει κατανοητό είναι από τη σκοπιά της προπαγάνδας μιας διαφορετικής από του σκηνοθέτη πλευράς. Μιας πλευράς η οποία όπως κάθε συνεπής προπαγανδιστής θεωρεί ότι είναι η μόνη που κατέχει την ιστορική αλήθεια.

Τι, όμως, προπαγανδίζει η ταινία για το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων; Παρουσιάζει τον επικεφαλής αξιωματικό ως «καλό» (ενώ προφανώς δεν ήταν). Αυτό μας θέτει ενώπιον ενός σημαντικού προβλήματος που έχει να κάνει με τον χαρακτήρα που βγαίνει στην επιφάνεια σε δύσκολες ή/και έκτακτες συνθήκες. Όταν μαζευόμαστε πολλοί (όχλος) αισθανόμαστε ασφαλείς. Αισθανόμαστε πως ότι και να κάνουμε κάποιοι θα έρθουν να μας γλυτώσουν (αν μας πάρουν χαμπάρι). Έτσι νιώθουμε ελεύθεροι να κάνουμε ότι σε κάθε άλλη περίσταση δεν θα κάναμε. Είτε οι Γερμανοί στρατιώτες χρησιμοποιούσαν χημικές ουσίες (όπως προκύπτει από κάποιες έρευνες) είτε όχι, είτε ένιωθαν ότι κάθε μέρα θα μπορούσε να ήταν η τελευταία τους (και γι’ αυτό θεωρούσαν ότι είχαν ασυδοσία) έβγαζαν κατά την διάρκεια του πολέμου έναν άλλο χαρακτήρα▪ αυτόν ενός ζώου. Τον ίδιο χαρακτήρα έβγαλαν και οι Ρώσοι όταν δήθεν εκδικούμενοι τους Γερμανούς για όσα τους έκαναν βίαζαν τις Γερμανίδες όλων των ηλικιών και κακομεταχειρίζονταν αμάχους. Προφανώς και έκαναν όσα έκαναν για να ξεκαβλώσουν και τα έκαναν (όπως και οι Γερμανοί) επειδή μπορούσαν (είχαν την ευκαιρία).

Για την οποία κακομεταχείριση των αμάχων (καλύτερα τα μαρτύρια τους) δεν είχαν μερίδιο ευθύνης μόνο οι κατακτητές. Είχαν και όσοι αγωνίζονταν για την εκδίωξη τους. Μια σειρά από κανόνες που υιοθετήθηκαν διεθνώς και ρύθμιζαν τον τρόπο διεξαγωγής ενός πολέμου όριζαν πως από τη στιγμή που ο Στρατός μιας Χώρας παραδοθεί τότε οι κατακτητές γίνονται κύριοι της και είναι υπεύθυνοι για τα πάντα. Έτσι, οποιαδήποτε ένοπλη σύγκρουση θεωρούνταν σύγκρουση με συμμορίες και δινόταν το δικαίωμα αντιποίνων.

Στον πόλεμο ΔΕΝ υπάρχει μεγαλύτερο (ειδεχθέστερο θα έλεγαν οι νομικοί) από την εκτέλεση αιχμαλώτων. Η άποψη αυτή έχει τις ρίζες της στην Αρχαιότητα. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει πως πολλές φορές στο παρελθόν δεν παραβιάστηκε. Άλλο αυτό και άλλο να δικαιολογείς την εκτέλεση αιχμαλώτων, η οποία εκτός από άνανδρη είναι ως πράξη και ηλίθια. Γιατί μόνο ηλίθιος είναι κάποιος ο οποίος γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να συντηρήσει τόσους αιχμαλώτους τους παίρνει πρώτα και στη συνέχεια τους εκτελεί. Δεν τους αφόπλισε και τους άφησε ελεύθερους, ούτε καν παζάρεψε για την απελευθέρωση τους. αν δεν είναι ηλίθιος, τότε είναι σκόπιμα προβοκάτορας αφού γνώριζε τι θα επακολουθούσε. Για να καταλάβετε το τελευταίο 6μηνο πριν την αποχώρηση των Γερμανών οι Άγγλοι στέλνουν μηνύματα στις αντιστασιακές ομάδες καλώντας τες ν’ απόσχουν από οποιαδήποτε ενέργεια επειδή αυτή θα προκαλέσει αχρείαστα αντίποινα τη στιγμή που η τύχη του πολέμου κρίθηκε οριστικά και οι Γερμανοί αναγκάζονται σε υποχώρηση για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους.

Βέβαια, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε την προπαγανδιστική δύναμη των καταστροφών. Μη ξεχνάμε την περίφημη «διπλωματία των σεισμών» το 1999 όταν οι σεισμοί σε Τουρκία και Ελλάδα μας «έφεραν πιο κοντά». Έτσι η καταστροφή των Καλαβρύτων (όπως και άλλες) έγιναν προπαγανδιστικό όπλο μας (αν και με μικρή επιτυχία). Κάπως έτσι και με την περίφημη καταστροφή των Ψαρών η οποία αν διαβάσετε την Ιστορία της Επανάστασης που δεν διδάσκεται στα σχολεία οφείλεται εν πολλοίς στον Σαμιώτη Λυκούργο Λογοθέτη (κάτι σαν τον Τσίπρα σήμερα) που πήγε στα Ψαρά με μικρή δύναμη πλοίων και στρατού και προσπάθησε να τα υποκινήσει σε επανάσταση. Παρά την προσπάθεια των κατοίκων να τον διώξουν (γιατί ήξεραν τι τους περίμενε όταν θα έφταναν οι Τουρκικές ενισχύσεις και εκείνος θα έφευγε) εκείνος προέβη σε πράξεις που υποδείκνυαν επανάσταση. Τι έγινε στη συνέχεια δε χρειάζεται να σας περιγράψω, το γνωρίζετε από τον περίφημο πίνακα του Ντελακρουά και την «επιτυχία» στη συλλογή χρημάτων στους εράνους ανά την Ευρώπη.

Απ’ όλα τα παραπάνω (αλλά και από πολλές ακόμα περιπτώσεις) προκύπτει πως όσοι τάσσονται υπέρ της Αλήθειας και μάλιστα της ιστορικής είτε δεν γνωρίζουν Ιστορία είτε δεν αντέχουν την Αλήθεια. Το χειρότερο είναι ότι επιμένουν να ισχυρίζονται πως η δική τους εκδοχή είναι η μόνη αληθινή. Πάντως από το κείμενο του αρθρογράφου στο «Έθνος» βγαίνει και κάτι καλό: είναι εναντίον της αλλοίωσης της Ιστορίας. Οπότε, με την ίδια λογική σκέφτομαι ότι θα είναι αντίθετος και στην απαλοιφή αποσπασμάτων από τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας μας μόνο και μόνο για να έρθουμε κοντά με τους γείτονες μας. Ίσως, μάλιστα, να πρέπει ν’ αγωνιστεί και για τη συμπερίληψη στα σχολικά βιβλία ενός αποσπάσματος που αφορά την πολιορκία του Μεσολογγίου. Πόσοι έχετε διαβάσει την ιστορία της συγκεκριμένης πολιορκίας και γνωρίζετε πως ο Κιουταχής διέταξε τον σούβλισμα ενός παιδιού που έπιασε έξω από τα τείχη για να το βλέπουν να βασανίζεται μαζί με τους υπόλοιπους πολιορκημένους και οι γονείς του; Τολμάει, να πρωτοστατήσει σε μια τέτοια προσπάθεια ή μήπως το ενδιαφέρον του φτάνει μέχρι τον Β’ Π.Π. και τους Γερμανούς;

Δεν είναι ακόμα πολύ αργά για να επιδείξουμε όλοι σοβαρότητα. Γιατί όσο δεν το κάνουμε (ειδικά οι κάθε λογής «υπερασπιστές») τόσο αφήνουμε χώρο σε κάθε λογής «ακραίους» (ακόμα και τους «Φασίστες» που λένε κάποιοι).

13 Νοέμβρη 2021
«πουθενάς 1».

Διαβάστηκε 674 φορές
 
 
   
Βρίσκεστε εδώ: Αρχική Κείμενα Παρατηρητηρίου ΥΠΑΡΧΕΙ «ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ»; (ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ;)