ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΙΑ ΣΤ’ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ
(ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΡΑ «ΕΚΔΙΚΗΘΗΚΑΝ» ΤΟΝ ΦΟΝΟ ΤΟΥ;)
Τα χειρότερα εγκλήματα είναι αυτά που γίνονται στ’ όνομα άλλων. Είναι αυτά για τα οποία οι εγκληματίες δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη. Για παράδειγμα δεν εγκληματείς αν το κάνεις για την «απελευθέρωση» της Πατρίδας από την τυραννία είτε ενός ξένου είτε ντόπιου τύραννου (στην δεύτερη περίπτωση η «απελευθέρωση» έχει και ταξικό χαρακτήρα). Μια ξεχωριστή κατηγορία εγκλημάτων είναι αυτά που γίνονται στ’ όνομα της εκδίκησης. Με την επίκληση της εκδίκησης υπονοείται πως αυτά γίνονται μόνο και μόνο επειδή αισθάνονται την ανάγκη να εκδικηθούν. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει στις επιθέσεις σε αστυνομικούς στη βάση της «συλλογικής ευθύνης». Όμως, για περιστατικά όπως αυτό η επίκληση της εκδίκησης είναι η αφορμή (και η δικαιολόγηση) μιας ληστείας και ενός ξυλοδαρμού.
Βέβαια, τίποτα δεν θα είχε γίνει αν από την πλευρά των θυμάτων υπήρχε λίγος «κοινός νους». Γιατί όπως και να το κάνουμε είναι απίστευτη χαζομάρα πατέρας και γιός που επιστρέφουν σπίτι τους μετά τον αγώνα του Παναθηναϊκού με την Τσέλσι ντυμένοι με την φανέλα της ομάδας τους να περνούν με μηχανάκι από τη Φωκών στη Ν. Φιλαδέλφεια δίπλα από το γήπεδο της Α.Ε.Κ. Δεν ξέρω αν ήθελαν να έχουν να λένε πως κατάφεραν να περάσουν έτσι ντυμένοι έξω από το γήπεδο της Α.Ε.Κ. αλλά σίγουρα δεν το σκέφτηκαν καλά. Γιατί, όσο κατακριτέος και αν είναι ο ξυλοδαρμός τους και η σε βάρος τους ληστεία άλλο τόσο πρέπει να τους καταλογιστεί πως έχουν σημαντική ευθύνη για ότι έπαθαν αφού δεν έλαβαν καμία προφύλαξη (απ’ αυτές που κάθε λογικός άνθρωπος θα έπαιρνε).
Ανεξάρτητα όμως και πέρα από την δική τους ευθύνη το πιο προβληματικό με τη συγκεκριμένη επίθεση (όπως και όσες προηγήθηκαν του φόνου του Μιχάλη και όσες ακολουθήσουν) είναι η δικαιολόγηση της. Στη βάση της δικαιολόγησης της (ο φόνος του Μιχάλη) βρίσκεται η «συλλογική ευθύνη». Εξαιτίας της κάθε «βάζελος» φταίει και αν κάνει το λάθος να περάσει μόνος του ή και με παρέα από το λάθος σημείο θα πληρώσει το αντίτιμο της χαζομάρας του. Προφανώς ο συσχετισμός δυνάμεων ευνοούσε τους επιτιθέμενους μιας και υπερτερούσαν κατά 6 άτομα (8 έναντι 2).
Από την άποψη της «εκδίκησης» θα ήταν κατανοητό να τους ξυλοφόρτωναν και να τους έπαιρναν το κασκόλ της Τσέλσι, το μπουφάν και το φούτερ του Π.Α.Ο. ως «λάφυρα». Από κει και πέρα η ληστεία (κράνος και κινητό) δεν σχετίζεται με την «εκδίκηση» του θανάτου του Μιχάλη. Για την ακρίβεια όλο το περιστατικό δεν ωφελεί σε κάτι την οικογένεια του Μιχάλη ούτε προωθεί στο ελάχιστο την τιμωρία των υπευθύνων (αλήθεια που βρίσκεται η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης;). το μόνο που πρόσφερε αυτή η άνανδρη επίθεση ήταν το ξεκάβλωμα των 8 ΑΕΚτζήδων. Μόνον αυτό, καθώς ως αποτέλεσμα της θ’ ανοίξει έναν κύκλο «εκδίκησης» από πλευράς των «πρασίνων».
Τέτοιου είδους «πεσίματα» σε καμία περίπτωση δεν έχουν να κάνουν με την «εκδίκηση» του θανάτου του Μιχάλη. Με το μόνο που έχει να κάνει είναι με την εκτόνωση της «αγέλης» που την πραγματοποίησε. Τούτη τη φορά ήταν ΑΕΚτζήδες, την επόμενη θα είναι οπαδοί μιας από τις υπόλοιπες ομάδες. Έτσι κι αλλιώς αυτά τα περιστατικά θα συνεχιστούν και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι είναι να παίρνουμε τα μέτρα μας αποφεύγοντας τα παράλογα ρίσκα.
30 Οκτώβρη 2024
«πουθενάδες».
