Aetofolia

PESO MONEDA NACIONAL (FUERTE & CORENTE)

Το ταξίδι μας στην νομισματική ιστορία της Αργεντινής δεν θα ξεκινήσει από την αρχή. Θα ξεκινήσει από την περίοδο που ορίζεται από την 5η Νοέμβρη 1881 και ολοκληρώνεται την 31η Δεκέμβρη 1969. Την εν λόγω περίοδο το Πέσο Εθνικό Νόμισμα αντικατέστησε με ισοτιμία 1:1 το Δυνατό Πέσο (το οποίο ήταν μετατρέψιμο σε χρυσό με ισοτιμία 17 Δυνατά Πέσο προς 1 Ισπανική ουγκιά χρυσού 27,0643 gr καθαρότητας 0,916. Αντικατέστησε επίσης το Τρέχων Πέσο που χρησιμοποιούνταν στις καθημερινές συναλλαγές παράλληλα με το Δυνατό Πέσο και το οποίο ήταν υποτιμημένο σε σχέση με εκείνο. Η ισοτιμία αντικατάστασης ήταν 1 Πέσο Εθνικό Νόμισμα : 25 Τρέχοντα Πέσο.

Από τον Νοέμβρη 1881 ως τον Δεκέμβρη 1969 κυκλοφόρησαν οι παρακάτω αξίες χαρτονομισμάτων:

• 50 τσεντάβος (σέντς)
• 1, 5, 10, 50, 100, 500, 1.000, 5.000 & 10.000 Πέσος.

PESO LEY

Την 1η Γενάρη 1970 εισήχθη ένα νέο Πέσο το οποίο λαϊκά αποκλήθηκε Πέσο δια νόμου. Παρέμεινε σε χρήση μέχρι τις 5 Μάη 1983. Αντικατέστησε το Πέσο Εθνικό Νόμισμα σε ισοτιμία 1:100. Άρα οι αξίες των χαρτονομισμάτων που αντικαταστάθηκαν ήταν:

• Τα 50 σέντς (0,50) έγιναν πλέον μισό σέντ (0,005).
• Τα 1, 5, 10 & 50 Πέσος έγιναν 0,01 (1 σέντ), 0,05 (5 σέντ), 0,10 (10 σέντ), 0,50 (50 σέντς).
• Τα 100 & 500 Πέσος έγιναν 1 & 5 Πέσος.
• Τα 1.000, 5.000 & 10.000 Πέσος έγιναν 10, 50 & 100 Πέσος.

Κατά την διάρκεια της χρήσης του εκδόθηκαν οι παρακάτω αξίες χαρτονομισμάτων:

• 1, 5, 10, 50, 100, 500, 1.000, 5.000, 10.000, 50.000, 100.000, 500.000 & 1.000.000 Πέσος.  

PESO ARGENTINO

Από τις 6 Ιούνη 1983 και για 2 χρόνια (ως τις 14 Ιούνη 1985) το Αργεντίνικο Πέσο αντικατέστησε το Πέσο δια νόμου σε ισοτιμία 1:10.000. Έτσι οι αξίες των Πέσος δια νόμου μετά την αντικατάσταση έγιναν:

• Οι αξίες των 1, 5, 10 & 50 Πέσος δεν έχουν αντιστοιχία στο νέο Αργεντίνικο Πέσο.
• Τα 100, 500, 1.000 & 5.000 Πέσο έγιναν 0,01 (1 σέντ), 0,05 (5 σέντ), 0,10 (10 σέντ) & 0,50 (50 σέντ) αντίστοιχα.
• Τα 10.000, 50.000, 100.000, 500.000 & 1.000.000 Πέσος έγιναν 1, 5, 10, 50 & 100 Πέσος.

Κατά την διάρκεια της χρήσης του εκδόθηκαν σε χαρτονόμισμα οι παρακάτω αξίες:

• 1, 5, 10, 50, 100, 500, 1.000, 5.000 & 10.000 Πέσος.

AUSTRAL

Και αυτό όμως το νόμισμα αντικαταστάθηκε από το Αουστράλ το οποίο παρέμεινε σε χρήση για 6 1/2 χρόνια από τις 15 Ιούνη 1985 έως τις 31 Δεκέμβρη 1991. Αντικατέστησε το Αργεντίνικο Πέσο σε ισοτιμία 1:1.000. Έτσι οι αξίες των Αργεντίνικων Πέσος μετά την αντικατάσταση έγιναν:

• Οι αξίες των 1 & 5 Πέσος δεν έχουν αντιστοιχία στο νέο Αργεντίνικο Πέσο.
• Τα 10, 50, 100 & 500 Πέσο έγιναν 0,01 (1 σέντ), 0,05 (5 σέντ), 0,10 (10 σέντ) & 0,50 (50 σέντ) αντίστοιχα.
• Τα 1.000 & 5.000 Πέσο έγιναν 1 & 5 αντίστοιχα.
• Τα 10.000 Πέσος έγιναν 10 Πέσος.

Κατά την διάρκεια της χρήσης του εκδόθηκαν σε χαρτονόμισμα οι παρακάτω αξίες:

• 1, 5, 10, 50, 100, 500, 1.000, 5.000, 10.000, 50.000, 100.000 & 500.000 Πέσος.

Σημειώνεται ότι το όνομα που επιλέχθηκε για το νέο νόμισμα μεταφράζεται από τα Ισπανικά ως «Νότιος».

PESO CONVERTIBLE

Ωστόσο ούτε αυτό το νόμισμα φτούρισε, με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί από το ως και σήμερα χρησιμοποιούμενο Πέσο μετατρεπόμενο. Εισήχθη την 1η Γενάρη 1992 και ο προσδιορισμός «μετατρεπόμενο» σήμαινε ότι το Πέσο του 1992 μετατρεπόταν σε σχέση μ’ αυτό του 1881 σε ισοτιμία 1 Πέσο Εθνικό Νόμισμα πρός 10.000.000.000.000 Μετατρεπόμενα Πέσο. Μετά την Κρίση του 2001 και την επακόλουθη Ύφεση η συγκεκριμένη ισοτιμία κατέστη πλέον άχρηστη. Το Μετατρεπόμενο Πέσο αντικατέστησε το Αουστράλες σε ισοτιμία 1:10.000. Έτσι οι αξίες των Αουστράλες μετά την αντικατάσταση έγιναν:

• Οι αξίες των 1, 5, 10 & 50 Πέσος δεν έχουν αντιστοιχία στο νέο Μετατρεπόμενο Πέσο.
• Τα 100, 500, 1.000 & 5.000 Πέσο έγιναν 0,01 (1 σέντ), 0,05 (5 σέντ), 0,10 (10 σέντ) & 0,50 (50 σέντ) αντίστοιχα.
• Τα 10.000 & 50.000 Πέσο έγιναν 1 & 5 αντίστοιχα.
• Τα 100.000 & 500.000 Πέσος έγιναν 10 & 50 Πέσος.

Μέχρι σήμερα εκδόθηκαν (και αναμένεται να εκδοθούν μέσα το 2018) σε χαρτονόμισμα οι παρακάτω αξίες:

• 1, 2, 5, 10, 20, 50, 100, 200 (2016), 500 (2016) & 1.000 (2018) Πέσος.

Σημειώνεται ότι το χαρτονόμισμα του 1 Πέσο αντικαταστάθηκε από νόμισμα το 1994. Την ίδια τύχη θα έχουν το 2018 τα χαρτονομίσματα των 2, 5 & 10 Πέσος.

Από τα παραπάνω είναι προφανές πως η οικονομική ιστορία της Αργεντινής μαστίζεται παραδοσιακά από υψηλούς πληθωρισμούς. Πληθωρισμούς τους οποίους η εκάστοτε κυβέρνηση προσπαθεί να τιθασεύσει μέσω της συχνής αλλαγής νομίσματος. Η αλλαγή από το Εθνικό Πέσο στο Πέσο δια νόμου ήταν και η μόνη σχετικά ομαλή. Αυτό αποδεικνύεται από την ισοτιμία αντικατάστασης η οποία ήταν 1 Εθνικό Πέσο προς 100 Πέσο δια νόμου. Από κεί και πέρα η εισαγωγή κάθε νέου νομίσματος ήταν αποτέλεσμα ανάγκης. Αυτό, άλλωστε, αποδεικνύουν και οι ισοτιμίες ανταλλαγής (από 1:1.000 ως 1:10.000).

Καθώς το νόμισμα είναι ο «καθρέπτης» της οικονομίας κάθε Κράτους έτσι και στην περίπτωση της Αργεντινής μας δείχνει μια χώρα αν όχι σε μακροχρόνια κρίση τουλάχιστον σε μια διαρκή αδυναμία η οποία κάθε τόσο καταλήγει σε «περιδίνιση» η οποία με την σειρά της οδηγεί σε Κρίση και Ύφεση. Εξυπακούεται ότι η Διεθνής Οικονομική συγκυρία επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την Αργεντίνικη Οικονομία.

Αυτό αποδεικνύει άλλωστε και η επίσημη ισοτιμία του Πέσο έναντι του Δολλαρίου:

• Από το 2002 ως το 2008 ήταν περίπου στα 3 Πέσος.
• Από το 2009 ως το 2011 ήταν περίπου στα 4 Πέσος.
• Τον Νοέμβρη του 2013 ξεπέρασε τα 6 και τον Δεκέμβρη έκλεισε στα 6,5 Πέσος.
• Τον Οκτώβρη του 2014 ήταν περίπου στα 8 Πέσος.
• Τον Φλεβάρη του 2015 ήταν στα 10 και τον Δεκέμβρη στα 13 Πέσος.
• Τον Σεπτέμβρη του 2017 είχε φτάσει τα 17 Πέσος.

Όπως βλέπουμε η συχνή αλλαγή νομίσματος (ακόμα και ονόματος) ΔΕΝ λύνει τα οικονομικά προβλήματα. Πολλώ δε μάλλον ΔΕΝ λύνει τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Αυτό συμαβαίνει γιατί μια κυβέρνηση πρέπει ταυτόχρονα να συμβιβάσει μεταξύ τους δύο ασυμβίβαστους στόχους.

Από τη μιά πρέπει να έχει «φθηνό» (υποτιμημένο) νόμισμα για να ενισχύσει τις εξαγωγές της σε βάρος των χωρών που παράγουν τα ίδια μ’ εκείνη εξαγώγιμα προϊόντα. Ωστόσο ΔΕΝ φτάνει να είναι το νόμισμα της μόνο υποτιμημένο έναντι των νομισμάτων των βασικών της εμπορικών εταίρων. Πρέπει επίσης να είναι φθηνότερο και έναντι των χωρών που την ανταγωνίζονται ή εν πάση περιπτώση τα προϊόντα της να έχουν τέτοιο συγκριτικό ποιοτικό πλεονέκτημα που να προτιμώνται έναντι των φθηνότερων του ανταγωνισμού.

Από την άλλη πρέπει το νόμισμα της να είναι αρκετά «σκληρό» (υπερτιμημένο) σε σχέση με το νόμισμα στο οποίο δανείζεται. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα όταν η χώρα δανείζεται στα νομίσματα των βασικών της εμπορικών εταίρων (έναντι των οποίων επιδιώκει να έχει υποτιμημένο νόμισμα για να τους εξάγει περισσότερα προϊόντα).

Προφανώς ΔΕΝ γίνεται να εξυπηρετηθούν και οι δύο στόχοιο ταυτόχρονα. Γι’ αυτό κατά περιόδους η κυβέρνηση προωθεί τον έναν σε βάρος του άλλου. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η επιτυχία κρίνεται από το κόστος ζωής στο εσωτερικό της χώρας. Όσο πιο «σκληρό» είναι το νόμισμα στο εσωτερικό τόσο μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη έχουν οι καταναλωτές. Όπως θυμούνται όσοι έχουν παρακολουθήσει τα παλαιότερα κείμενα μας (αν και με κάθε ευκαιρία επανερχόμαστε στο ζήτημα) αυτό που κρίνει αν μια χώρα θ’ ανήκει είτε στις «κυρίαρχες» είτε στις «υποτελείς» είναι επί της ουσίας ο βαθμός αυτάρκειας της, δηλαδή πόσο ανάγκη έχει η χώρα να εκτεθεί στο Διεθνές Εμπόριο.

Δεδομένου ότι καμία χώρα ΔΕΝ είναι τελείως αυτάρκης υπάρχουν δύο τρόποι να λυθεί αυτό το πρόβλημα. Είτε μέσω των εξαγωγών της, όταν δηλαδή η χώρα έχει τέτοια μοναδικά ή ανώτερης τεχνολογίας προϊόντα ώστε οι υπόλοιπες την έχουν ανάγκη και της πωλούν τα δικά τους φθηνά. Είτε μέσω της στρατιωτικής/πολιτικής ισχύος της. Τίποτα δεν αποκλείει να ισχύουν ταυτόχρονα και οι δύο παραπάνω τρόποι μιας και η τεχνολογική ανωτερότητα προσδίδει στρατιωτική και άρα πολιτική υπεροχή (την οποία όποιος διαθέτει εκμεταλλεύεται στο έπακρο για να προωθήσει τα οικονομικά του συμφέροντα).    

Συμπερασματικά:

Το νόμισμα είναι το μέσο αποτίμησης της θέσης στην Διεθνή Οικονομία κάθε χώρας. Η αυξομείωση της ισοτιμίας του σε σχέση με τα υπόλοιπα είναι ο «καθρέπτης» των οικονομικών της επιδόσεων. Συνεπώς η «οικονομική επιτυιχία» είναι αφ’ ενός θέμα ισορροπιών κια αφ’ ετέρου συγκυρίας. Προσδιορίζεται, δε, στον μέγιστο βαθμό από το σημείο του Διεθνούς Οικονομικού Κύκλου στον οποίο η χώρα βρίσκεται μια δεδομένη στιγμή. Επιπλέον σημαντική παράμετρος είναι και το ίδιο το μέγεθος της, καθώς οι μικρότερες πληθυσμιακά χώρες τα καταφέρνουν γενικά ευκολότερα από τις μεγαλύτερες παρ’ ότι οι δεύτερες έχουν μεγαλύτερο ανθρώπινο και χρηματικό δυναμικό στην διάθεση τους.

09 Δεκέμβρη 2017
παρατηρητήριο.