Το τελευταίο διάστημα το αγαπημένο αφήγημα των ερυθρόδερμων (κόκκινων ως το δέρμα) «γιουσουφιών» αφορά το πόσο καλός προπονητής είναι ο Μαρτίνς και πως μ’ αυτόν στο τιμόνι η ομάδα του Λιμανιού μπορεί να «βγάλει» πολλούς νέους και κυρίως Έλληνες παίκτες. Αυτό με τον «Ελληνικό κορμό» πολύ το κυνηγάνε στο Λιμάνι, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά να μην ξεμείνουνε χωρίς «Έλληνες πρώτης γραμμής» αν κάποιος, κάπου, κάποτε αποφασίσει ν’ αγοράσει τον Φορτούνη.
Για κάθε οπαδό δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να βλέπει στην ομάδα του πολλούς Έλληνες, οι οποίοι συν τοις άλλοις καταλαβαίνουν και τα συνθήματα της εξέδρας (ειδικά όταν θα τους βρίζουν). Βέβαια, αυτή η υποτίθεται «στρατηγική επιλογή» έχει και άλλη ανάγνωση. Η «άλλη ανάγνωση» αφορά το τέλος των χρημάτων για μεταγραφές ξένων ποδοσφαιριστών. Άλλωστε, ο φύλαρχος τα δύο τελευταία χρόνια «έχει πέσει με τα μούτρα» στην Νότινγχαμ Φόρεστ στην προσπάθεια του να την ανεβάσει κατηγορία κερδίζοντας έτσι σχεδόν 250 εκ. για 2 χρόνια σε έσοδα. Δεν είναι διόλου μικρό πράγμα αυτό. Ούτε από την άλλη είναι παράλογο πρώτη του (οικονομική) προτεραιότητα να είναι η Νότινγχαμ και όχι η ομάδα του Λιμανιού. Επιπλέον έχει να κοιτάξει (οικονομικά) και τις υπόλοιπες επιχειρήσεις του.
Δεδομένου, ότι η Νότινγχαμ ΔΕΝ φαίνεται ν’ ανεβαίνει στην PREMIER LEAGUE μένει να δούμε σε συνδυασμό και με το τί θα καταφέρει η ομάδα του Λιμανιού στα προκριματικά του Καλοκαιριού αν η οικονομική πίεση στον φύλαρχο αυξηθεί ή αντίθετα μειωθεί. Αυτό, όμως, θ’ αργήσει μερικούς μήνες να φανεί. Μέχρι τότε όλοι μας έχουμε το δικαίωμα να ονειρευόμαστε καθένας κατά πως του αρέσει.
02 Απρίλη 2019
«πανταχού παρόντες».
