- Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι καθένας είπε τα δικά του και πως έγινε μια επίσημη καταγραφή των ζητημάτων που θέτει καθένας τους, έτσι ώστε η επόμενη συνάντηση να είναι πιο αποδοτική.
- Το δεύτερο συμπέρασμα είναι η απροθυμία του Κράτους να επιβάλλει τον νόμο. Γιατί αν το Κράτος ήταν πρόθυμο θα τους είχε βάλει όλους τους στη θέση τους.
- Το τρίτο συμπέρασμα είναι πως στη συνάντηση συμμετείχαν 3 Π.Α.Ε. οι μετοχές των οποίων ανήκουν σε Κυπριακές -shoreκαι μια που έχει ως μεγαλομέτοχο ένα σωματείο. Από τους τέσσερις εκπροσώπους των Π.Α.Ε. οι δύο (Μελισσανίδης, Σαββίδης) ΔΕΝ είναι καν μέτοχοι χρησιμοποιώντας στη θέση τους «μπροστινούς», ο Μαρινάκης έχει «απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο» και τέλος ο Αλαφούζος που θα προτιμούσε να είναι αλλού αλλά δεν έχει ακόμη ξεφορτωθεί τον Π.Α.Ο. Ότι ο Αλαφούζος σε σχέση με τους άλλους είναι «Σαν τη μύγα μες το γάλα» δεν θέλει συζήτηση.
Ωστόσο, αυτά ήταν γνωστά και πριν τη συνάντηση. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η εκ των υστέρων επικοινωνιακή διαχείριση της.
Για παράδειγμα διαβάσαμε ότι ο Αλέξης Κούγιας στη συνεδρίαση της Steering Committee (όποιος γνωρίζει Αγγλικά καταλαβαίνει, οι υπόλοιποι…) παρουσίασε σε UEFA & FIFA την διαδικασία μέσω της οποίας εκλέγεται το Δ.Σ. της Ε.Π.Ο. (βλέπε εδώ). Μετά απ’ αυτή του την ενέργεια ο Κούγιας προσθέτει τ’ όνομα του στη λίστα των «εχθρών της Πατρίδας» οι οποίοι βάζουν στόχο τα όσια και τα ιερά της επιτιθέμενοι στα ήθη και έθιμα της. Ο Κούγιας όπως ο Πελετίδης (που κατήργησε «το έθιμο της Γιαννούλας») και οι φιλόζωοι που πασχίζουν να καταργηθούν έθιμα με θύματα ζώα βάλλουν κατά του πυρήνα της ύπαρξης της περήφανης Χώρας μας. Γιατί, η παρούσα κατάσταση στην Ε.Π.Ο. αναδείχθηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και τιμώντας τος ίδιες ιερές ποδοσφαιρικές παραδόσεις που ακολούθησε και ο Σωκράτης στις μακρινές εκλογές της Αλεξανδρούπολης. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑΝ. Αλλά αυτά τα ξέρει καλύτερα από εμάς ο Αλέξης που τα καταγγέλλει. Οι νυν σεβάστηκαν τόσο την παράδοση που ούτε το εκλογικό σύστημα ΔΕΝ άλλαξαν.
Μιας και ο λόγος περί αλλαγής του εκλογικού συστήματος διάβασα την εξής αστειότητα (η οποία δυστυχώς ανέβηκε σε ΑΕΚτζίδικη ιστοσελίδα):
Ο Αυγενάκης ετοιμάζεται, λέει, ν’ αλλάξει το σύστημα εκλογής προκειμένου να δώσει στο πιάτο την Διοίκηση της Ε.Π.Ο. στον Μαρινάκη (βλέπε εδώ). Αν το έπαιρνα στα σοβαρά θα έλεγα στο συντάκτη του: «Ρε πας καλά; Τι γράφεις;». Αλλά δεν το παίρνω στα σοβαρά. Το πιθανότερο είναι ο συντάκτης να ψηφίζει ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ξέρετε, αυτούς που άλλα λένε στην Κυβέρνηση και άλλα στην Αντιπολίτευση. Ξέρετε, αυτούς που είχαν διακηρύξει ότι θ’ άλλαζαν το εκλογικό σύστημα της Ε.Π.Ο. και ΔΕΝ το άλλαξαν.
Αφήνοντας στην άκρη την ηλίθια προπαγάνδα και την προσπάθεια κάθε μια πλευρά να πιέσει εν’ όψη των ανοικτών μετώπων που υπάρχουν το πρόβλημα δεν είναι το εκλογικό σύστημα, αλλά το ότι υπάρχουν πρόθυμα σωματεία να ξεπουληθούν σ’ όποιον δίνει τα περισσότερα. Το πραγματικό ζήτημα είναι το κόστος συντήρησης μιας ερασιτεχνικής ομάδας. Η κρατική χρηματοδότηση (όταν υπάρχει και με τον τρόπο που δίνεται) είναι ανεπαρκής και έτσι αποκτά ανταλλακτική αξία η ψήφος των σωματείων στις εκλογές των Ε.Π.Σ. κάθε νομού.
Τώρα, με το σύστημα των Ενώσεων η ψήφος των σωματείων εξαγοράζεται. Προφανώς και μετά την αλλαγή που θα ήθελε να κάνει ο Αυγενάκης να συνεχίσει να εξαγοράζεται (ενδεχομένως πιο δύσκολα). Δεν θα ήταν ωραίο για παράδειγμα οι εκλογές σ’ όλες τις Ε.Π.Σ. να προηγούνται αυτών της Ε.Π.Ο. και να γίνονται ταυτόχρονα;
Η ύπαρξη τέτοιων δημοσιευμάτων αποδεικνύει ότι οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές έχουν κάνει τις εκτιμήσεις τους για το τι τις συμφέρει. Έτσι, για παράδειγμα για μια σειρά από λόγους συμφέρει τον Αλαφούζο να τα ξαναβρεί με τους άλλους δύο αφήνοντας μόνο του (όπως πανηγύριζε η Σαββιδική ιστοσελίδα που μέχρι τώρα τον εμφάνιζε τσιράκι του) τον Μαρινάκη. Μόνο που τέτοιες «συμμαχίες» είναι όπως έχει αποδείξει και η πρόσφατη ιστορία ευκαιριακές και σταθείς.
Εκτός, αν ο Ιβάν διαπραγματεύτηκε με Αλαφολύζο και Μελισσανίδη. Και όπως ξέρουμε σ’ αυτές τις περιπτώσεις κάτι πρέπει να δώσεις για να εμφανιστεί παρά τα διαφορετικά συμφέροντα το μέτωπο «αραγές». Κανένα πρωταθληματάκι, κανένα κυπελάκι, κάτι τέλος πάντων για να μπορούν και οι άλλοι δύο να σταθούν στις ομάδες τους και να κατασιγάσουν την γκρίνια.
Υ.Γ. Πάντως το καλύτερο αστείο στη πολυδιαφημισμένη συνάντηση ήταν όταν ο «Τίγρης» είπε στους «υπερεθνικούς» ότι αυτοί πληρώνονται ενώ αυτός πληρώνει για το ποδόσφαιρο. Άμα το πει δυό-τρείς φορές ακόμη μπορεί και να το πιστέψει.
25 Γενάρη 2020
«πανταχού παρών 1».
