Σήμερα, στα μάτια του κόσμου έχει ξεπέσει εντελώς. Έχει μεταβληθεί σ’ έναν πληρωμένο «φονιά» που εκτελεί συμβόλαια ηθικής εξόντωσης. Ακόμα χειρότερα ο οπαδικός δημοσιογράφος σέρνεται στη λάσπη που ρίχνει (αλλά και δέχεται) από τους «συναδέλφους» του των άλλων δίχρωμων αποχρώσεων. Το χειρότερο δεν είναι ότι κάνουν την δουλειά όπως την κάνουν. Το χειρότερο είναι ότι την κάμνουν ανέλεγκτοι και ατιμώρητοι από οποιονδήποτε αρμόδιο, είτε αυτός είναι το Κράτος (ο Εισαγγελέας) είτε η επαγγελματική τους ένωση.
Δεδομένου ότι η δουλειά που καλούνται να κάνουν αφορά αποκλειστικά την υπεράσπιση του εκάστοτε ιδιοκτήτη της ομάδας τους. Τις περισσότερες φορές είτε δεν έχουν να κάνουν τίποτα άλλο από το να βάλουν απλά τ’ όνομα τους κάτω από ένα ήδη έτοιμο κείμενο, είτε να τροποποιήσουν για την περίσταση ένα σχεδόν πανομοιότυπο κείμενο. Το κείμενο στο οποίο παραπέμπουμε (βλέπε εδώ) έχει τυπικά την υπογραφή του Κόλκα. Ωστόσο, αναλόγως της περίστασης θα μπορούσε να το έχει υπογράψει ο Κετσετζόγλου ή ο Νοικοκύρης.
Ο Κόλκας, λοιπόν, κάθισε μπροστά στον υπολογιστή και έγραψε μια διατριβή περί του περιεχομένου της λέξης «αλητεία». Ησυχάστε, όμως. ΔΕΝ αναφέρεται ούτε στο περιεχόμενο του αλήτικου κειμένου του, ούτε πολύ περισσότερο στα κείμενα των υπολοίπων «χρήσιμων ηλιθίων» του πρώην Π.Α.Ο.Κ.
Αναφέρεται προφανώς στα μέλη της Ε.Ε.Α. και τον Αυγενάκη. Αφού με τις νομικές του γνώσεις κατάφερε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το πόρισμα της Ε.Ε.Α. ΔΕΝ στηρίζει τίποτα νομικό, είπε ν’ ασχοληθεί μ’ αυτούς που είπαν να χτυπήσουν τον πρώην Π.Α.Ο.Κ. «κάτω από τη ζώνη». Αυτούς, λοιπόν, τους ανθρώπους επιθυμεί ο Σταύρος να τους κυνηγήσει ο πρώην Π.Α.Ο.Κ. και νυν «Γαύρος του Βορρά». Ζητά να «βλαστημήσουν» και τα τοιαύτα.
Το ζήτημα δεν είναι η αναπαραγωγή του κειμένου (στο οποίο άλλωστε παραπέμπουμε). Το ζήτημα είναι πως άσχετοι με το ζήτημα με μόνο προσόν την «αγάπη» για την ομάδα και τον βιοπορισμό τους απ’ αυτή γράφουν σαν τους κάφρους στους οποίους απευθύνονται. Υποτίθεται ότι αυτό ελέγχεται (και τιμωρείται) από τον νόμο Κοντονή. Υποτίθεται…
Ωστόσο, ακριβώς αυτού του τύπου τα δημοσιεύματα (τα οποία θα μπορούσαν να έχουν υπογράψει Κετσετζόγλου, Νοικοκύρης κ.λ.π.) όσο και αν ευχαριστούν το «αφεντικό» και μια συγκεκριμένη (και μικρή) μερίδα οπαδών ΔΕΝ κάνουν δουλειά. Και αυτό ακριβώς είναι που σώζει την κατάσταση. Το γεγονός ότι αυτού του είδους τα κείμενα όποιος και να τα υπογράφει ΔΕΝ αγγίζουν την μεγάλη (και σιωπηλή) μερίδα των οπαδών. Οπαδών, οι οποίοι δύσκολα αναγνωρίζουν πλέον τις ομάδες τους όπως τις έχουν μετατρέψει οι τωρινοί ιδιοκτήτες τους.
Δυστυχώς, όμως, αυτοί οι οπαδοί είναι κάποιας ηλικίας (αφού θυμούνται τις ομάδες τους όταν ακόμα δεν είχαν μπλέξει με τους ανεκδιήγητους σημερινούς ιδιοκτήτες τους). Έτσι, το δηλητήριο τους οι οπαδικοί δημοσιογράφοι το ρίχνουν στους νεότερους εκμεταλλευόμενοι όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν την ηλικία τους. Ο κίνδυνος που διατρέχει συνολικά η Κοινωνία από αυτά τ’ ανεύθυνα άτομα που δεν ελέγχονται ούτε καν από τον επαγγελματικό τους σύνδεσμο είναι πολύ μεγάλος (αλλά «υπόγειος») για να μην κάνουμε κάτι αρμοδίως.
Όλοι μας (και κυρίως οι πληρωμένοι «φονιάδες» που δηλώνουν «δημοσιογράφοι») πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι οι λέξεις και οι τίτλοι είναι πολλές φορές «δίκοπα μαχαίρια». Το ίδιο ισχύει και για τον τίτλο («Η λέξη αλητεία πήρε άλλη διάσταση») που επέλεξε ο Κόλκας. Θα ήταν ένδειξη θάρρους αν χρησιμοποιούσε τον ίδιο τίτλο για τον φόνο του Βούλγαρου μετά το ντέρμπι με τον Άρη στο Χαριλάου. Τολμά;
15 Φλεβάρη 2020
«πανταχού παρόντες».
