Ο πολιτικός μοιάζει με τον πωλητή: πρέπει να λέει πράγματα που ν’ αρέσουν σε πολλούς τα οποία να διέπονται από μια λογική συνάφεια ακόμη και αν δεν τα πολύ πιστεύει. Είναι, δηλαδή, κάποιες φορές και υποκριτής (με την έννοια του ηθοποιού). Το κακό είναι πως οι επαγγελματίες κάθε είδους όταν γίνονται πολιτικοί εκμεταλλεύονται την προηγούμενη ιδιότητα τους κατά το δοκούν. Έτσι, ένας νομικός που μεταλλάσσεται σε πολιτικό θα χρησιμοποιήσει όποια νομική γνώση μπορεί για να τεκμηριώσει την πολιτική του άποψη χρησιμοποιώντας επικουρικά τον τίτλο του «καθηγητή» (αν τον έχει). Το χειρότερο είναι όταν μετά όλα αυτά χρησιμοποιούνται ως μέσο πίεσης για να επιτευχθεί ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα («Αφού το είπε ο κ. Καθηγητής που τυγχάνει να είναι και Υπουργός…).
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως Πρωθυπουργός επιθυμεί ότι καθένας στην ίδια μ’ αυτόν θέση: λιγότερα προβλήματα. Έτσι, όταν βγήκε το πόρισμα της Ε.Ε.Α. εκτός της αλλαγής της ποινής (για καλό και για κακό) υποστήριξε (χωρίς να το αποδείξει) ότι το πόρισμα δεν ήταν δεσμευτικό. Το ίδιο υποστήριξε και ο Καθηγητής-Υπουργός κος Γεραπετρίτης. Οι τοποθετήσεις και των δύο έδωσαν το «πάτημα» στο επιτελείο της ομάδας του Ιβάν να ξεδιπλώσει την επικοινωνιακή του τακτική.
Αν ο Μητσοτάκης είπε ότι είπε ως Πρωθυπουργός (επαγγελματίας πολιτικός) που επιθυμεί να μην έχει να διαχειριστεί ένα ακόμη πρόβλημα, ο Γεραπετρίτης πολύ απλά χρησιμοποίησε τον τίτλο του για να επενδύσει με κύρος μια πολιτική άποψη (η οποία περισσότερο μοιάζει με επιθυμία). Στο κάτω-κάτω η διατύπωση των σχετικών άρθρων του Ν. 2725/1999 είναι ξεκάθαρη. Για τον λόγο αυτό και ο Μητσοτάκης άλλαξε την προβλεπόμενη ποινή.
Αυτά ισχύουν για την Κυβέρνηση. Για την ομάδα του Ιβάν η οποία δίνει αγώνα επιβίωσης η κυβερνητική άποψη-επιθυμία ήταν ένα όπλο. Ένα όπλο που όπως κάθε απελπισμένος θα χρησιμοποιούσε με κάθε τρόπο. Αν όμως, «η αξία του ηττημένου είναι η δόξα του νικητή» τότε τα όπλα που χρησιμοποιείς δικαιώνουν ή αδικούν τον αγώνα σου. Για τον πρώην Π.Α.Ο.Κ. (και νυν «Γαύρο του Βορρά») ο οποίος στήριξε την προπαγάνδα του αφ’ ενός στην κυβερνητική άποψη και αφ’ ετέρου στο γεγονός ότι οι τακτικοί δικαστές των δύο πειθαρχικών οργάνων του ποδοσφαίρου θα δίκαζαν επί της ουσίας (αγνοώντας την Ε.Ε.Α.) το επιχείρημα ότι η Εφέσεων της Ε.Π.Ο. με την απόφαση της πήγε κόντρα στον Μητσοτάκη είναι απόδειξη της εκφυλιστικής λογικής κάθε επιχειρηματία που είναι μαθημένος να διαπραγματεύεται απευθείας με το κυβερνητικό ρετιρέ (το «Μαξίμου»). Είναι, λοιπόν, το συγκεκριμένο επιχείρημα είναι απόδειξη ξετσιπωσιάς και γύμνιας επιχειρημάτων σχετικά με το γιατί θα έπρεπε η απόφαση να είναι διαφορετική.
Επιπλέον η υποστήριξη αυτού επιχειρήματος αποδεικνύει και τη ρηχή συλλογιστική που τους διέπει:
Αφού ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι το πόρισμα της Ε.Ε.Α. (το οποίο είναι καταδικαστικό για την ομάδα του Ιβάν) δεν είναι δεσμευτικό τότε συνεπάγεται πως τα ποδοσφαιρικά πειθαρχικά όργανα (που δεν είναι δικαστήρια) πρέπει να το αγνοήσουν και έτσι η καταγγελία του «γνήσιου Γαύρου» μπαίνει στο αρχείο και η ομάδα του Ιβάν αθωώνεται (αφού το πόρισμα επιβεβαιώνει την καταγγελία του «γνήσιου Γαύρου»).
Ακόμη και ο παραπάνω λογικός (κατά μια έννοια) συλλογισμός βασίζεται σε έναν παραλογισμό. Γιατί ακόμη και αν το πόρισμα δεν ήταν δεσμευτικό αυτό δεν σημαίνει πως οι δικαστές θα κατέληγαν σε διαφορετικό από την Ε.Ε.Α. συμπέρασμα. Για να καταλήξουν στην αθώωση της ομάδας του Ιβάν θα έπρεπε μόνο να βασιστούν στις διαβεβαιώσεις των δύο ομάδων ότι δεν υφίσταται πολυ-ιδιοκτησία (παρά τα επίσημα έγγραφα που προσκομίστηκαν).
Η πρώτη μετά την οργή αντίδραση ενός που έχει χάσει μια δίκη όπως αυτή είναι η σκέψη για εκδίκηση. Έτσι, μάθαμε πως η ομάδα του Ιβάν ξεκίνησε να ψάχνει στοιχεία για υποθέσεις πολυ-ιδιοκτησίας του «γνήσιου Γαύρου» με δύο άλλες ομάδες (η μια με βάση τα όσα έχουν ακουστεί μάλλον είναι η Α.Ε.Λ.). Προφανώς, οι δύο αυτές περιπτώσεις δεν αφορούν την παραβίαση κάποιων απλών απαγορεύσεων που από χρόνια υπάρχουν στον Ν. 2725/1999. Όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν οφθαλμοφανές και θα έπρεπε να το βρουν στην διαδικασία της ετήσιας αδειοδότησης.
Άρα, θα πρέπει στην ουσία της αυτή η καταγγελία ν’ αφορά κάτι πιο σύνθετο. Κάτι που η Ε.Ε.Α. θα εκτιμήσει από μια σειρά εγγράφων όπως στην δική τους περίπτωση. Θα ήταν ειρωνικό να έχουμε μια νέα υπόθεση-καθρέπτη αυτής της Ξάνθης και της ομάδας του Ιβάν.
Όπως το βλέπω υπάρχουν μόνον δύο ενδεχόμενα:
- Είτε και ο «γνήσιος Γαύρος» είναι ομοίως ένοχος με την ομάδα του Ιβάν,
- είτε είναι ομοίως αθώος.
Βέβαια, τα παραπάνω θα ίσχυαν μόνο αν οι υποθέσεις είναι παρόμοιες (έχουν κοινά στοιχεία).
Υπάρχει, όμως, και ένα τρίτο ενδεχόμενο: Να θέλει η ομάδα του Ιβάν να έχει παρέα στην καταδίκη και στην ξεφτίλα.
Σε κάθε περίπτωση ο τζερτζελές που θα δημιουργηθεί θα βοηθήσει επικοινωνιακά τον Ιβάν να σταθεί έναντι του κόσμου της ομάδας για λίγο ακόμη ως ιδιοκτήτης της, πριν τα κατά τα φαινόμενα (αναλόγως του πως θα εξελιχθεί το επόμενο Πρωτάθλημα) συνεχή αγωνιστικά χαστούκια εξ’ αιτίας της αναμενόμενης υποβάθμισης του ρόστερ λόγω FFP που έχει ήδη εξαγγελθεί (και γίνεται προσπάθεια από τα «γιουσουφάκια» να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται).
20 Απρίλη 2020
«πανταχού παρών 1».
