Δημοσιογράφοι (κανονικοί και οπαδικοί) και Π.Α.Ε. ισχυρίζονται πως τα μέτρα που τελευταία έλαβε η Κυβέρνηση ενώ από τη μιά είναι παράλογα καθώς μεταθέτει τις ευθύνες της αντιμετώπισης του φαινομένου σ’ αυτές από την άλλη είναι επανάληψη όσων ήδη ισχύουν. Επιτίθενται στην Κυβέρνηση (και προσπαθούν μέσω της UEFA να την εκβιάσουν) για την επιβολή ποινών εκτός αυτών που επιβάλλει ο Αθλητικός Δικαστής (αν και τίποτα δεν τον κωλύει ν’ απαλλάξει τις ομάδες αφού η Δ.Ε.Α.Β. τους έχει επιβάλλει ποινή) αλλά δεν είναι ικανοί (και άλλωστε δεν θέλουν) να κόψουν μια και καλή τον «ομφάλιο λώρο» με τους οργανωμένους και τα επεισόδια που αυτοί προκαλούν (ή στα οποία συμμετέχουν).
Η Κυβέρνηση από την άλλη κομπορρημονεί για την επιτυχία τους αφού «στα ντέρμπι δεν ανοίγει μύτη» όπως δήλωσε ο κος Βρούτσης. Επιπλέον μπροστά της ανοίγεται «πεδίο δόξης λαμπρό» αφού έχει την δυνατότητα να φανεί ανεξάρτητη από τα «οικονομικά συμφέροντα» ασκώντας ποινικές διώξεις για τον φόνο του αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη στο Ρέντη (βλέπε εδώ). Εκτός από τους λόγους που πιθανολογούνται για τη σύγκρουση του Β. Μαρινάκη με τον Κυριάκο Μητσοτάκη (βλέπε εδώ) υπάρχει ένας ακόμη που σχετίζεται με την αναμενόμενη άσκηση ποινικών διώξεων για τον φόνο του αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη σε βάρος ατόμων που σχετίζονται με την Π.Α.Ε. Μια τέτοια εξέλιξη που βάζει «στο κάδρο των ευθυνών» και την Π.Α.Ε. κάθε άλλο παρά ανεκτή μπορεί να γίνει από τον Βαγγέλα, ο οποίος θα την εκλάμβανε ως εναντίον του επίθεση.
Ωστόσο, όπως και αν θα ήθελε να την παρουσιάσει δεν γίνεται ν’ αποποιηθεί των ευθυνών της Π.Α.Ε. (ακόμη και αν αυτές ξεκινούν πριν τη δική του εποχή). Στο τελευταίο περιστατικό «οπαδικής βίας» οργανωμένοι του «γνήσιου Γαύρου» πλακώθηκαν μεταξύ τους πριν τον εντός έδρας αγώνα απέναντι στον Άρη (βλέπε εδώ). Σύμφωνα με όσα ακούγονται κάποιοι από τους συλληφθέντες είχαν «διαπίστευση» της Π.Α.Ε. για να είναι στις θύρες του γηπέδου. Προφανώς και δεν μπορεί (αλλά και δεν πρέπει) να χρεώσουμε και αυτό στην Π.Α.Ε. του Λιμανιού, αλλά το παρελθόν είναι μονίμως παρόν και δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε. Δεν πάει άλλωστε πολύς καιρός από τον φόνο του Βασίλη Ρουμπέτη (βλέπε εδώ) που είχε καταδικαστεί για συμμετοχή στον φόνο του Μιχάλη Φιλόπουλου στην Παιανία το 2007. Ο Ρουμπέτης δεν ήταν ένα απλό μέλος της «Θ-7» καθώς είχε την τιμή να βρίσκεται στο πλάι του Μαρινάκη σουλατσάροντας ελεύθερα στο γήπεδο.
Τέτοιου είδους «συμβιωτικές» σχέσεις σε κάποιο βαθμό υπάρχουν σ’ όλες τις Π.Α.Ε. και τις Κ.Α.Ε. Όσο δεν βγαίνουν στην επιφάνεια και δεν «χαλάνε τη μόστρα» είναι ανεκτές. Ωστόσο, στην περίπτωση του «γνήσιου Γαύρου» φαίνεται πως δεν μπορούν πλέον «να κρυφτούν κάτω από το χαλί» ειδικά στην περίπτωση που γίνει προσπάθεια να βρεθούν οι «ηθικοί αυτουργοί» του φόνου του Γιώργου Λυγγερίδη. Γι’ αυτό όμως θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγο ακόμα. Μέχρι τότε θα είμαστε μάρτυρες της ολοένα εντεινόμενης επίθεσης (όχι άδικης σε κάποιες περιπτώσεις) των Μ.Μ.Ε. ιδιοκτησίας Μαρινάκη στην Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη (και της αντίστοιχης επικοινωνιακής αντεπίθεσης) που έχει να κάνει και με την «οπαδική βία» και τ’ αποτελέσματα της.
11 Απρίλη 2024
«πουθενάδες».
