Το «καλύτερο» όμως είναι ότι την ίδια «τύχη» είχε και ο Κ. Κοτσάτος (βλέπε εδώ). Οπωσδήποτε είναι άσχημο για οποιονδήποτε όταν αποξενώνεται χωρίς την θέληση του από τον έλεγχο των περιουσιακών του στοιχείων και ειδικά όταν αυτό συμβαίνει για αμαρτίες άλλων. Πρίν από αρκετό καιρό σας είχαμε αποκαλύψει ότι ο Κ. Κοτσάτος συνεχίζει να εκπροσωπεί το Σωματείο (τουλάχιστον έναντι του Δημοσίου) ως Πρόεδρος του (βλέπε εδώ αποκάλυψη Ν. 6).
Το άσχημο της υπόθεσης είναι ο Κοτσάτος νόμιζε πως με την «αντικατάσταση» (αποπομπή) του είχε ξεμπλέξει και νομικά. Όπως όμως αποδείχθηκε έκανε λάθος. Αποδεικνύεται λοιπόν (όπως έχουμε και στο παρελθόν γράψει) ότι ο Αλεξίου γνώριζε πως υπήρχε ασυμβίβαστο από την πλευρά του και γι’ αυτό δεν συνέταξε νέο πρακτικό με το οποίο την εκπροσώπηση του Σωματείου έναντι του Δημοσίου αλλά και των τρίτων θα την αναλάμβανε αποκλειστικά εκείνος.
Εφόσον τα παραπάνω ισχύουν (κάτι που αποδεικνύεται και έμμεσα από τα τραβήγματα του Κοτσάτου) γεννάται το ερώτημα ως τι (με ποια ιδιότητα) ο Αλεξίου εκπροσώπησε την Α.Ε.Κ. στο ΣτΕ.
Μπορούμε επίσης να αναρωτηθούμε τι επιπτώσεις θα υπήρχαν στην εκδίκαση της υπόθεσης στο ΣτΕ αν η άλλη πλευρά ανακάλυπτε τα νομικά κωλύματα του Αλεξίου και τα χρησιμοποιούσε ως ισχυρισμό.
Κλείνοντας εκτός από την τυπική (αλλά τόσο ουσιαστική όπως αποδεικνύεται) υπενθύμιση/προειδοποίηση να προσέχετε τόσο το πως επιλέγετε τους συνεργάτες σας όσο και το που την βάζετε (την υπογραφή και όχι μόνο), θα θέσουμε και ένα κουίζ:
Πώς λέγεται όταν κάποιος παριστάνει κάτι που δεν είναι;
30 Μάρτη 2015
παρατηρητήριο.
