Font Size

SCREEN

Cpanel

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ «ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ» ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ Η «ΚΡΥΦΗ» ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ «ΣΧΕΔΙΟΥ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ».

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ «ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ» ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ Η «ΚΡΥΦΗ» ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ «ΣΧΕΔΙΟΥ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ».

Όπως σας υποσχεθήκαμε την προηγούμενη εβδομάδα σήμερα με την χρήση μιας αλληγορίας θα προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή γιατί το «σχέδιο της Αριστερής Πλατφόρμας» το οποίο μας κρατούν κρυφό είναι μια μεγάλη βλακεία. Επίσης θα μιλήσουμε και για την «κρυφή» πλευρά του σχεδίου Βαρουφάκη η οποία σχετίζεται με το «σχέδιο της Αριστερής Πλατφόρμας» χωρίς να είναι απαραίτητο ότι το ένα σχέδιο ήταν εν γνώσει του άλλου και ότι υπήρξε οποιουδήποτε τύπου συνεργασία. Χωρίς άλλη εισαγωγή ακολουθούν τα δυο κείμενα.

Γιατί το «σχέδιο της Αριστερής Πλατφόρμας» είναι μπαρούφα (μια αλληγορία).

Πολλές φορές (ανησυχητικά πολλές μάλιστα) οι μεγαλύτερες μπαρούφες βρίσκονται κρυμμένες πίσω από δαιδαλώδη νοήματα και συναρτήσεις, ενώ συνοδεύονται από πομπώδεις εκφράσεις. Οι μπαρούφες αυτές οφείλονται σε δύο κυρίως αιτίες: είτε σε ουσιαστική άγνοια του ζητήματος από τον συγγραφέα, είτε σε αυθαίρετες παραδοχές οι οποίες ενώ στην αρχή μοιάζουν λογικές ωστόσο στην πορεία αποδεικνύεται είτε ότι δεν ισχύουν πλήρως είτε ότι για να ισχύσουν πρέπει η μια πλευρά να φέρνει συνέχεια «εξάρες» και η άλλη «άσους». Η μεγάλη ζημιά γίνεται όταν οι μπαρούφες αυτές υπογράφονται από άτομα με τίτλους (πτυχία) στο συγκεκριμένο αντικείμενο.

Υποτίθεται ότι η «Αριστερή Πλατφόρμα» του Λαφαζάνη είχε (και συνεχίζει να έχει εναλλακτικό της παραμονής μας στο Ευρώ σχέδιο. Υποτίθεται ότι δεν το ανακοινώνουν στην παρούσα συγκυρία γιατί δεν θα του δοθεί η προσοχή που του αξίζει. Έτσι έχουν ανακοινωθεί μόνο κάποιες «τεχνικές πλευρές» του σχεδίου όπως το που θα βρεθούν τα λεφτά για να καλυφθεί η κυκλοφορία του νέου νομίσματος (της Νέας Δραχμής). Κάποιοι από εσάς ίσως να πιστέψατε για μια στιγμή ότι «αυτοί κάτι έχουν πράγματι επεξεργαστεί» (κάποιοι πιθανόν να το πιστεύετε ακόμα). Όμως στην ουσία του το υποτιθέμενο σχέδιο εκτός Ευρώ και ειδικά όσον αφορά την λειτουργία της «εγχώριας αγοράς» είναι μια μπαρούφα και θα εξελιχθεί σε Αρμαγεδδώνα ειδικά αν εφαρμοστεί πλήρως στην παρούσα συγκυρία και χωρίς να έχει γίνει οποιαδήποτε προετοιμασία.

Ο κύριος λόγος για τον οποίο το σχέδιο είναι «μπαρούφα» (και ας μην το έχει επεξεργαστεί ο Βαρουφάκης) είναι ότι στο βασικότερο ζήτημα που αφορά την νομισματική κυκλοφορία κάνει ήδη την πρώτη και σοβαρή «παραχώρηση». Υπενθυμίζω ότι υποτίθεται πως το σχέδιο αυτό μιλά για την Ελλάδα εκτός της Ζώνης του Ευρώ και την επιστροφή στην Δραχμή. Ωστόσο επειδή η Νέα Δραχμή δεν θα πρέπει να έχει μόνο συλλεκτική αξία θα πρέπει η κυκλοφορία της να εγγυάται (καλύπτεται) από την ύπαρξη συναλλαγματικών διαθεσίμων σε σκληρό νόμισμα. Στο σημείο αυτό το σχέδιο κάνει λόγο για χρήση των ποσοτήτων του Ευρώ που υπάρχουν σ’ όλη την Χώρα. Είναι τουλάχιστον οξύμωρο να μιλάμε για τα πλεονεκτήματα του «Εθνικού Νομίσματος» το οποίο όμως για να έχει συναλλακτική αξία θα πρέπει να χρησιμοποιεί για «κάλυψη» του το νόμισμα που θ’ άφηνε πίσω της η Ελλάδα! Τότε προς τι ο κόπος «να βγούμε από το Ευρώ»; Υποτίθεται πως το κέρδος είναι η μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα (αυτό όμως το έχουμε αναλύσει σε προηγούμενα κείμενα μας). Τελειώνοντας με τον κύριο λόγο για τον οποίο το σχέδιο είναι μια «μπαρούφα» θα προχωρήσουμε αποδεικνύοντας το ίδιο πράγμα μέσω μιας αλληγορίας.

Έστω ότι:

  • Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αντιστοιχούν σε μια αυτοκινητοβιομηχανία «ΕΥΡΩ».
  • Οι χώρες της Ζώνης του Ευρώ είναι οι εξουσιοδοτημένοι αντιπρόσωποι της οι οποίοι εκτός από υπηρεσίες τεχνικής υποστήριξης (service) έχουν και το δικαίωμα να πουλάνε τα μοντέλα της αυτοκινητοβιομηχανίας.
  • Οι χώρες εκτός της Ζώνης του Ευρώ αντιστοιχούν σε εξουσιοδοτημένα συνεργεία τα οποία μπορούν μόνο να προσφέρουν υπηρεσίες τεχνικής υποστήριξης (service).

Με βάση τα παραπάνω η Ελλάδα αντιστοιχεί σ’ έναν από τους εξουσιοδοτημένους αντιπροσώπους της αυτοκινητοβιομηχανίας μας. Όπως και κάθε άλλος από τους αντιπροσώπους είναι αναγκασμένη ν’ αγοράζει συγκεκριμένες ποσότητες από κάθε μοντέλο τα οποία εξοφλεί μ’ επιταγές που είναι πληρωτέες πολλούς μήνες μετά (μεταχρονολογημένες). Αυτό σημαίνει ότι τ’ αυτοκίνητα ενώ βρίσκονται στις εγκαταστάσεις του αντιπροσώπου δεν είναι δικά του μέχρι να εξοφληθούν οι αντίστοιχες επιταγές.

Οι αντιπρόσωποι έχουν εισόδημα την προμήθεια από τις πωλήσεις των αυτοκινήτων καθώς και την διαφορά από την τιμολόγηση των υπηρεσιών τεχνικής υποστήριξης (service) σε σχέση με το κόστος των ανταλλακτικών. Με τις δυο αυτές πηγές εσόδων θα πρέπει να καλύπτουν το κόστος λειτουργίας τους και ν’ αποκομίζουν και κάποιο κέρδος για την ιδιοκτησία τους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ως μέτοχοι/ιδιοκτήτες νοούνται θεωρητικά όλοι οι πολίτες της Χώρας, αν και στην πράξη και εξαιτίας της «κοινωνικής πυραμίδας» το μερίδιο στα κέρδη των ανώτερων τάξεων είναι σημαντικά μεγαλύτερο.

Έστω τώρα ότι ο αντιπρόσωπος Ελλάδα είναι σε μυστικές διαπραγματεύσεις με άλλη αυτοκινητοβιομηχανία για την αποκλειστική αντιπροσώπευση των δικών της αυτοκινήτων. Αυτό σημαίνει ότι ο αντιπρόσωπος Ελλάδα δεν θα έχει πλέον το δικαίωμα ν’ αντιπροσωπεύει την αυτοκινητοβιομηχανία «ΕΥΡΩ». Υπό ομαλές συνθήκες θα έπρεπε να τακτοποιήσει (εκκαθαρίσει) τους λογαριασμούς της και να επιστρέψει όσα αυτοκίνητα δεν θα έχει πουλήσει μέχρι την στιγμή της αλλαγής προμηθευτή. Ενδέχεται και αναλόγως της διαπραγμάτευσης που θα κάνει με την αυτοκινητοβιομηχανία «ΕΥΡΩ» να συνεχίζει να παρέχει υπηρεσίες τεχνικής υποστήριξης (service).

Όμως η διοίκηση του αντιπρόσωπου Ελλάδα δεν θέλει να ξεκαθαρίσει με την αυτοκινητοβιομηχανία «ΕΥΡΩ» όπως πρέπει γιατί σ’ αυτή την περίπτωση δεν θα της έμεναν και πολλά πράγματα μετά την εκκαθάριση των μεταξύ τους λογαριασμών. Έτσι υπάρχει η σκέψη η καταγγελία της μεταξύ τους σύμβασης να γίνει αιφνιδιαστικά και μόνο με μια ανακοίνωση και ταυτόχρονα ο αντιπρόσωπος Ελλάδα να μην πληρώσει τις μεταχρονολογημένες επιταγές που έχει εκδώσει και οι οποίες είναι ουσιαστικά ακάλυπτες. Επίσης στις προθέσεις της διοίκησης είναι να μην επιστρέψει τα αυτοκίνητα τα οποία και μέχρι την εξόφληση τους δεν ανήκουν στον αντιπρόσωπο, αλλά να συνεχίζει να τα πωλεί κανονικά.

Η απόφαση για την τέτοια τακτική της διοίκησης του αντιπρόσωπου Ελλάδα φαίνεται να έχει την βάση της στο γεγονός ότι η νέα αυτοκινητοβιομηχανία με την οποία επιθυμεί να συνεργαστεί δεν δείχνει πρόθυμη να της δώσει κεφάλαια για αν την διευκολύνει κατά το πρώτο και μεταβατικό διάστημα. Επιπρόσθετα κάθε αντιπρόσωπους που επιθυμεί να συνεργαστεί με μια αυτοκινητοβιομηχανία πρέπει να είναι σε θέση ν’ ανταποκριθεί στις οικονομικές απαιτήσεις που θα γεννηθούν από την μεταξύ τους συνεργασία. Συνεπώς θα πρέπει να διαθέτει όχι μόνο καλό που να το πιστοποιούν αυτό.

Ωστόσο -και παρά την βούληση της διοίκησης- παραμένει ακόμη αμφίβολο αν θα κλείσει συμβόλαιο (και με ποια) με άλλη αυτοκινητοβιομηχανία. Υπάρχει δε ο φόβος πως αν προχωρήσει σε καταγγελία της υφιστάμενης σύμβασης συνεργασίας και επειδή δεν φαίνεται από τις υπόλοιπες αυτοκινητοβιομηχανίες ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο τέλος ο αντιπρόσωπος Ελλάδα θα καταλήξει να συνεργάζεται ευκαιριακά με όποια αυτοκινητοβιομηχανία τύχει, μια εξέλιξη η οποία θα οδηγούσε σίγουρα σε απώλεια μεριδίων αγοράς και υποβάθμιση της θέσης του στην αγορά.

Με βάση τα παραπάνω εσείς τι πιστεύετε; Θα τα κατάφερνε η διοίκηση του αντιπροσώπου Ελλάδα ή όχι; Πόσο «νόμιμη» θα ήταν η χρήση των αυτοκινήτων της αυτοκινητοβιομηχανίας «ΕΥΡΩ» για την χρηματοδότηση της συνεργασίας με μια άλλη αυτοκινητοβιομηχανία; Τι εντύπωση θα προκαλούσε αυτή η ενέργεια στους πελάτες (παρόντες και μελλοντικούς) του αντιπρόσωπου Ελλάδα ειδικά όταν η αυτοκινητοβιομηχανία «ΕΥΡΩ» θα προχωρούσε στη χρήση κάθε μέσου τόσο για να διεκδικήσει τα δικαιώματα της όσο και για να κάνει γνωστή την διακοπή της μεταξύ τους συνεργασίας; Πως θα μπορούσε ο αντιπρόσωπος Ελλάδα να παρέχει υπηρεσίες υψηλού επιπέδου (ακόμη και αν τον εμπιστεύονταν οι πελάτες του γι’ αυτό) όταν θα ήταν αποκλεισμένος από τις απευθείας πωλήσεις γνήσιων ανταλλακτικών των οποίων η με άλλους τρόπους απόκτηση θα στοίχιζε πολύ παραπάνω από τον επίσημο τιμοκατάλογο της αυτοκινητοβιομηχανίας;

Βέβαια μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι ο αντιπρόσωπος Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει ότι κάνουν ήδη στην πράξη κάποιοι οι οποίοι ανοίγουν σε κάθε γειτονιά συνεργείο αυτοκινήτων παρέχοντας υπηρεσίες service και βάζοντας στην πινακίδα τους τις μάρκες για τις οποίες είναι δήθεν εξουσιοδοτημένοι (στην καλύτερη περίπτωση έχουν παρακολουθήσει κάποιο σχετικό σεμινάριο). Αυτή η λύση όμως είναι μια λύση επιβίωσης και σίγουρα δεν εξασφαλίζει τα έσοδα που απαιτούνται για να συντηρηθεί η έκθεση του αντιπροσώπου, οι πωλητές, οι μηχανικοί, οι γραμματείς και το λοιπό προσωπικό.

Αν σ’ όλα τα παραπάνω συνυπολογίσετε ότι οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες της ιστορίας μας έχουν χωρίσει με γεωγραφικούς όρους την αγορά μεταξύ τους και πως δεν επιθυμούν να παραβιάσουν (για την ώρα) τις μεταξύ τους συμφωνίες, τότε έχετε την πλήρη εικόνα του αδιεξόδου που αντιμετωπίζει η διοίκηση του αντιπρόσωπου. Η σχεδιαζόμενη μετάβαση θα μπορούσε να έχει επιτυχές αποτέλεσμα, μόνο αν προέκυπτε σαν το τελικό προϊόν μιας επιχειρηματικής απόφασης η οποία έχει από καιρό ωριμάσει. Στην περίπτωση αυτή θα έπρεπε να έχει προηγηθεί προετοιμασία για την μετάβαση αυτή, να έχουν εκπονηθεί σχέδια διαχείρισης των κρίσεων που θα προέκυπταν και να έχει υπολογιστεί το κόστος της μετάβασης το οποίο είναι τόσο μεσοπρόθεσμο όσο και μακροπρόθεσμο. Επίσης θα έπρεπε να έχει εκπονηθεί σχέδιο επικοινωνιακής αντιμετώπισης της μετάβασης του οποίου κύριος στόχος θα ήταν αρχικά η απώλεια όσο λιγότερων πελατών και μεριδίου αγοράς και στη συνέχεια η αύξηση του κύκλου εργασιών του αντιπρόσωπου Ελλάδα.               

Στο τέλος ο αντιπρόσωπος Ελλάδα θα κατέληγε στην καλύτερη περίπτωση μια εταιρεία με «σημαία ευκαιρίας» ένα πειρατικό καράβι το οποίο θ’ αρμένιζε «κατά βούληση» και αν κάποτε τύχαινε να βρεί καμιά καλή προσφορά συνεργασίας με κάποιο Κράτος τότε θα μεταβαλλόταν σε κουρσάρικο που θα έκανε ότι και πριν αλλά τούτη την φορά για λογαριασμό κάποιου άλλου χρησιμοποιώντας την σημαία του και υπό την προστασία του.

Ο λόγος για τον οποίο το «σχέδιο της Αριστερής Πλατφόρμας» δεν αποκαλύπτεται παρά μόνο εν μέρει είναι γιατί κανένας απ’ όσους θα το άκουγαν/διάβαζαν δεν θα το ήθελαν παρά μόνο αν ήταν αναγκασμένοι («με το πιστόλι στον κρόταφο»). Αυτό συμβαίνει γιατί τα σχέδια αυτού του τύπου είναι «η τελευταία/ύστατη επιλογή» και γι’ αυτό πρέπει να δουν το φώς της μέρας μόνον όταν η καταστροφή είναι δεδομένη (ολοκληρωμένη), οι ελπίδες έχουν στερέψει/εξανεμιστεί και «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς». Οι ομάδες που τα επεξεργάζονται ακόμη και αν έχουν τις καλύτερες των προθέσεων μοιάζουν με τις αντίστοιχες φανατικά θρησκευόμενες οι οποίες αν τους δινόταν η ευκαιρία θα βοηθούσαν με έργα και λόγια να έρθει γρηγορότερα «το πλήρωμα του χρόνου» προκειμένου να εκπληρωθούν οι προφητείες στις οποίες πιστεύουν.     

Επίσης αν και όταν δοθεί όλο το «σχέδιο» στην δημοσιότητα θα φανεί ξεκάθαρα ότι η επιτυχία του εξαρτάται από πολλές επιφανειακά εύλογες προϋποθέσεις η εκπλήρωση των οποίων εξαρτάται με τη σειρά της από πολλούς άλλους παράγοντες ανεξάρτητους από την θέληση και την επιρροή της Χώρας μας. Θα ήταν σαν να έπρεπε να φέρνουμε συνέχεια «εξάρες» την ώρα που ο αντίπαλος θα έφερνε «άσους» ή «ασόδυο». Δεν θα πρέπει δε να ξεχνάμε πως ακόμη και σε μονοκομματικά καθεστώτα η επιτυχία των 5ετών προγραμμάτων ποτέ δεν υπήρξε απόλυτη. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει πώς ότι σχεδιάζουμε στο χαρτί δεν αναμένεται να επιτευχθεί και στην πράξη έτσι όπως είναι σχεδιασμένο. Όταν λοιπόν τα πράγματα είναι οριακά και αντίστοιχα οριακές είναι και οι προβλέψεις θα ήταν λάθος ν’ αναμένουμε υψηλό ποσοστό επιτυχίας στην πράξη. Άλλωστε όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα κείμενα της σειράς η αποτυχία των προβλέψεων που κάνουν οι οικονομολόγοι έχει να κάνει με το γεγονός ότι η Οικονομία είναι κάτι ζωντανό. Είναι το σύνολο της δραστηριότητας (ή της μη δραστηριότητας) των ατόμων είτε μεμονωμένα είτε ως συλλογικότητες και για τον λόγο αυτό επηρεάζεται από την ψυχολογία τους η οποία επηρεάζει ευθέως τις αποφάσεις τους για κατανάλωση, αποταμίευση κ.λ.π. Επειδή υποτίθεται ότι τα σχέδια που εκπονούν οι «σοφοί περί τα οικονομικά» δεν υπολογίζουν την ψυχολογία των ατόμων ως παράμετρο (και μάλιστα βασική) είναι καταδικασμένα ν’ αποτύχουν όταν εφαρμόζονται στην πράξη (ή «να επιτύχουν εν μέρει», όπως λένε όσοι προσπαθούν να «χρυσώσουν το χάπι»).    

 

Η «κρυφή» πλευρά του σχέδιου Βαρουφάκη.

Στο προηγούμενο κείμενο μας (βλέπε εδώ) όπου και κάναμε λόγο για το «σχέδιο Βαρουφάκη» το οποίο παρουσιάσαμε/αναλύσαμε χρησιμοποιώντας μόνο όσες από τις πληροφορίες προέκυπταν από το ίδιο. Το σημαντικότερο ζήτημα που θέτει το «σχέδιο Βαρουφάκη» είναι κατά πόσον ένα Κράτος μπορεί (έχει το δικαίωμα) να εκχωρήσει κάποιες από τις βασικότερες λειτουργίες του όπως η έκδοση χρήματος (έστω και ηλεκτρονικού) σε ιδιώτες. Δεν θα πρέπει να μας αποπροσανατολίζει το γεγονός ότι όλα αυτά θα γίνονταν μέσω μιας μεγάλης κρατικής επιχείρησης και ότι αυτή η λειτουργία/δραστηριότητα θα γινόταν δήθεν με πλήρη συμμόρφωση κάποιας Οδηγίας της Ε.Ε., ενώ θα εποπτευόταν από την Τράπεζα της Ελλάδας. Το σχέδιο το είχε επεξεργαστεί ξένη ιδιωτική εταιρεία και αυτή θα το εφάρμοζε. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η συγκεκριμένη εταιρεία (η οποία θα δρούσε υπό το κέλυφος μιας Ελληνικής κρατικής εταιρείας) θ’ αποκτούσε πρόσβαση σ’ ευαίσθητα οικονομικής φύσης στοιχεία όλων των Ελλήνων.

Αν αυτή είναι μα «γκρίζα» (ή «σκοτεινή» αν προτιμάτε) πλευρά του σχεδίου, υπάρχει μια ακόμη πιο «σκοτεινή» κατά την γνώμη μου. Αυτή είναι ότι μετά την εφαρμογή αυτού του σχεδίου (με το οποίο θα εισαγόταν στην καθημερινότητα μας ένα παράλληλο και υποτιμημένο νόμισμα) η έξοδος από το Ευρώ δεν θα ήταν μακρυά. Η εισαγωγή της EUDR μαζί μ’ όλα τα προβλήματα και τις προκλήσεις που θα την συνόδευαν δεν θα ήταν μακρυά (από τεχνικής τουλάχιστον άποψης) από «την έξοδο από το Ευρώ» και την «επιστροφή στην Δραχμή». Στο κάτω-κάτω έχουν υπάρξει σενάρια για την μετάβαση από το Ευρώ στην Δραχμή (τα οποία και έχουμε παρουσιάσει/σχολιάσει) στα οποία προβλεπόταν η μετατροπή όλων των αξιών σε Ευρώ σε Δραχμές με μια αρχική ισοτιμία 1:1. Η ισοτιμία αυτή θ’ άλλαζε μόνον με ανακοίνωση της κυβέρνησης και θα ήταν για όλους δεσμευτική για το διάστημα που δεν θα υπήρχε ελεύθερη διαπραγμάτευση της «Νέας Δραχμής» στις αγορές συναλλάγματος.

Συνεπώς το «σχέδιο Βαρουφάκη» αν και εφ’ όσον εφαρμοζόταν θα παρείχε την γέφυρα για την εφαρμογή του «σχεδίου της Αριστερής Πλατφόρμας». Στο κάτω-κάτω και το «σχέδιο της Αριστερής Πλατφόρμας» κάτι ανάλογο θα προέβλεπε για την μεταβατική περίοδο που θ’ ακολουθούσε την ρήξη με την «Τρόϊκα». Βλέπουμε λοιπόν πόσο εύκολα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο κάτι που έχει σχεδιαστεί/λειτουργεί για κάποιον άλλο σκοπό, δίνοντας τελικά την εντύπωση ότι μπορεί να υπήρξε μια συνεργασία/συμπαιγνία εκεί που πράγματι δεν υπήρξε ποτέ.         

Στο επόμενο κείμενο μας θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε τι θα σήμαινε η «εκκαθάριση των λογαριασμών» μεταξύ Ελλάδας και Ε.Ε. και τι θα σήμαινε αυτό για την οικονομία της Χώρας μας.

 

17 Αυγούστου 2015
παρατηρητής 1.

Διαβάστηκε 4945 φορές
 
 
   
Βρίσκεστε εδώ: Αρχική Χρονολόγιο ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ «ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ» ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ Η «ΚΡΥΦΗ» ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ «ΣΧΕΔΙΟΥ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ».