Οι επιπτώσεις στα Δημόσια Έσοδα από τη μη υποψηφιότητα (και άρα τη μη εκλογή) της Μυρσίνης Λοΐζου.
Η Μυρσίνη Λοΐζου είχε την ατυχία να είναι κόρη ενός διάσημου μπαμπά. Είχε επίσης την ατυχία να είναι (ή να θεωρεί ότι είναι) θεματοφύλακας της πνευματικής δημιουργίας του πατέρα της, την οποία και κάνει ότι μπορεί για να κρατήσει αμόλυντη. Έτσι, δεδομένου ότι τόσο ως «Αριστερή» όσο και ως κληρονόμος του πατέρα της διακρίνεται από αυξημένη ευαισθησία έσπευσε ν’ απαγορεύσει στο «Μνημονιακό ΠΑ.ΣΟ.Κ.» την χρήση του «Καλημέρα ήλιε» στις κομματικές του εκδηλώσεις. Πολλοί θα έλεγαν ότι όποιος είναι τόσο «ευαίσθητος» κινδυνεύει να είναι και «αφελής». «Αφελής» με την έννοια ότι δεν παίρνει χαμπάρι πως εισπράττει χρήματα που δεν δικαιούται. Έτσι κι αλλιώς σχεδόν όλοι μας έχουμε υπάρξει συνδικαιούχοι σε τραπεζικό λογαριασμό με έναν από τους γονείς μας. Άρα, θα μπορούσαμε και εμείς να την «πατήσουμε» ειδικά αν δεν μπαίναμε ποτέ στον κόπο ν’ αναρωτηθούμε γιατί δεν τελειώνουν τα λεφτά του τραπεζικού μας λογαριασμού.
Ωστόσο, εδώ ενδιαφέρει μόνον η οικονομική και όχι η ηθική διάσταση των εκκρεμών υποθέσεων της Μυρσίνης, οι οποίες πιθανώς της στέρησαν την εκλογή της στο Στρασβούργο. Εδώ, ενδιαφέρουν οι επιπτώσεις στα Δημόσια Έσοδα από την μη εκλογή της στο Ευρωκοινοβούλιο. Σύμφωνα με όσα είναι γνωστά η Μυρσίνη εισέπραξε παρανόμως συντάξεις ύψους 52.000 Ευρώ τα οποία με τους τόκους υπερημερίας έχουν φτάσει τα 94.000. Επίσης, έγινε γνωστό ότι βρίσκεται στα δικαστήρια για οφειλές στο Δημόσιο ύψους 180.000 από επιχειρηματική δραστηριότητα που διατηρούσε μαζί με τον πρώην σύζυγο της. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που είχε επιχείρηση στ’ όνομα της χωρίς καλά-καλά να το γνωρίζει.
Συνεπώς, το Δημόσιο με την γενικότερη έννοια έχει απ’ αυτήν συνολικές απαιτήσεις περίπου 274.000 Ευρώ. Από το σημείο αυτό αρχίζουν οι αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις για τα Δημόσια Έσοδα. Αν υποθέσουμε ότι ένας σκληρά εργαζόμενος Ευρωβουλευτής μπορεί να προσδοκά σε συνολικά 16.800 Ευρώ ανά μήνα (βλέπε εδώ) τότε με μια απλή διαίρεση βρίσκουμε πως αν η Μυρσίνη κράταγε για τον εαυτό της τα μισά λεφτά σε περίπου 33 μήνες θα είχε ξεπληρώσει τα χρέη της στο Δημόσιο. Πιστεύω, πως είναι προφανής η οικονομική ζημιά για το Δημόσιο από την εξαιτίας των δύο αυτών υποθέσεων μη υποψηφιότητα και άρα την μη εκλογή στο Στρασβούργο της Μυρσίνης. Δυστυχώς, δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί η ζημιά στο brand name του πατέρα της, το οποίο όπως και να το κάνουμε είναι το κύριο (αν όχι το μόνο) προσόν της.
Η ποδοσφαιρική αναδιάρθρωση και η αδειοδότηση από την Ε.Π.Ο.
Όσοι κατοικούμε στην Ελλάδα την τελευταία τετραετία δεν έχουμε κανέναν ανάγκη για να μας καταδείξει την προχειρότητα με την οποία ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. χειρίζεται αναλόγως της συγκυρίας τα ζητήματα που ανακύπτουν. Ένα από αυτά είναι και η ποδοσφαιρική αναδιάρθρωση. Μια «αναδιάρθρωση», η οποία να και έγινε υπό την εκλογική πίεση της οικονομικής διάσωσης Π.Α.Ε. της Α’ Εθνικής (SUPER LEAGUE), ωστόσο όπως σχεδιάστηκε διαπερνά όλο το Ελληνικό Ποδόσφαιρο. Δεδομένης της προχειρότητας με την οποία η παρούσα Κυβέρνηση χειρίζεται όλα τα ζητήματα, αλλά κυρίως του προεκλογικού της χαρακτήρα φτάσαμε λίγο πριν την λήξη των πρωταθλημάτων χωρίς να είμαστε βέβαιοι αν ισχύουν (και εφαρμοστούν) τα συμπεφωνημένα.
Βασικό συστατικό της «αναδιάρθρωσης» ήταν τα τηλεοπτικά συμβόλαια με την Ε.Ρ.Τ. επτά ομάδων που το προηγούμενο Καλοκαίρι ήταν «τηλεοπτικά άστεγες». Ανεξάρτητα των όσων μπορεί κάποιος να υποστηρίξει για το ζήτημα των τηλεοπτικών συμβολαίων των επτά ομάδων, το πλέον σοβαρό είναι πως η «αναδιάρθρωση» ΔΕΝ είναι ακόμα σίγουρο ότι θα ισχύσει. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως και τα εγγυημένα τηλεοπτικά συμβόλαια που προσέφερε το προηγούμενο Καλοκαίρι η Ε.Ρ.Τ. είναι «στον αέρα» (είναι, δηλαδή, αβέβαια ως προς την εκπλήρωση τους) εφ’ όσον συνάφθηκαν στην βάση της «αναδιάρθρωσης».
Όπως, έχουμε πολλές φορές επισημάνει ΔΕΝ υπάρχει μεγαλύτερος εχθρός της οικονομικής δραστηριότητας από την αβεβαιότητα, η οποία έτσι κι αλλιώς αποτελεί μια σημαντική παράμετρο για όλες τις επιχειρήσεις. Δεδομένου ότι αυτά τα τηλεοπτικά συμβόλαια έχουν συναφθεί με το Κράτος και άρα η εκπλήρωση τους δεν τίθεται υπό κανονικές συνθήκες σε αμφιβολία, το γεγονός ότι η «αναδιάρθρωση» δεν έχει ακόμη συντελεστεί είναι τουλάχιστον ενοχλητικό. Είναι ενοχλητικό, γιατί ακυρώνει στην πράξη τον ελεγκτικό-ρυθμιστικό ρόλο θεσμών όπως η Ε.Π.Ο. και η Ε.Ε.Α. οι οποίες υποτίθεται ότι ελέγχουν-αδειοδοτούν τις Π.Α.Ε. Πως είναι δυνατόν να πιθανολογήσουν την οικονομική βιωσιμότητα των Π.Α.Ε. (στη βάση των δικαιολογητικών που τους προσκομίζουν) όταν η εκπλήρωση των τηλεοπτικών συμβολαίων για την επόμενη χρονιά επτά ομάδων ΔΕΝ είναι δεδομένη; Πως είναι δυνατόν ν’ αδειοδοτηθούν επτά ομάδες όταν στην περίπτωση που δεν ολοκληρωθεί η «αναδιάρθρωση» θα τεθεί θέμα επιστροφής χρημάτων στην Ε.Ρ.Τ. που αφορούν το τρέχον Πρωτάθλημα; Τέλος, για πιο λόγο το ζήτημα τίθεται μόνο για τις δύο ομάδες οι οποίες κατά τα φαινόμενα θα κερδίσουν «Ευρωπαϊκό εισιτήριο» και όχι και για τις υπόλοιπες πέντε;
Πιθανότατα, η «αναδιάρθρωση» όπως-όπως θα ολοκληρωθεί και δεν θα χρειαστεί καμία ομάδα να επιστρέψει λεφτά στην κρατική τηλεόραση. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως οι ως τώρα χειρισμοί δεν δείχνουν προχειρότητα, η οποία με τη σειρά της έχει δημιουργήσει αβεβαιότητα σχετικά με το αν αύριο θα ισχύουν όσα συμφωνήθηκαν χθες. Και -όπως είπαμε- η αβεβαιότητα κάνει κακό στην Οικονομία.
Η τροπολογία της «αναδιάρθρωσης» που τα κάνει όλα χειρότερα.
Δεδομένου ότι η «αναδιάρθρωση» διατρέχει όλο το Ελληνικό Ποδόσφαιρο πρέπει να γίνουν κάμποσες αλλαγές. Αλλαγές προς το καλύτερο, έτσι ώστε η «αναδιάρθρωση» να έχει επιτυχία. Αλλαγές κάποιες από τις οποίες έχουν «θεσμικό» και κάποιες άλλες «οικονομικό» χαρακτήρα. Σε σχέση με τις τελευταίες εντόπισα κάποιες που μου φαίνονται ακατανόητες εφ’ όσον από την Κυβέρνηση επιδιώκεται η βελτίωση του Ελληνικού Ποδοσφαίρου μέσω της «αναδιάρθρωσης» του.
Σύμφωνα με την τροπολογία που κατέθεσε ο Γ. Βασιλειάδης και την οποία αναδημοσιεύει η Μαίρη Μπενέα στο blog της (βλέπε εδώ) η Κυβέρνηση τροποποιεί το άρθρο 109 του Ν. 2725/1999 καθορίζοντας τα νέα ελάχιστα ποσά Μετοχικού Κεφαλαίου ανάλογα με την κατηγορία στην οποία συμμετάσχει μια Π.Α.Ε.
Πριν αναφέρω τα ελάχιστα ποσά οφείλω να σημειώσω ότι ειδικά το ιδρυτικό Μετοχικό Κεφάλαιο μιας εταιρείας (εκτός των «εισφορών σε είδος») αποτελεί το Ταμείο της (δηλαδή, τα λεφτά με τα οποία χρηματοδοτεί την δραστηριότητα της μέχρι ν’ αρχίσει ν’ αποκτά έσοδα). Οι «φωστήρες» της Κυβέρνησης αποφάσισαν ότι:
- Μια ομάδα της Α’ Εθνικής (σημερινή SUPERLEAGUE) πρέπει να έχει ελάχιστο Μ.Κ. 500 χιλιάδες Ευρώ (το μισό απ' όσο ισχύει σήμερα).
- Μια ομάδα της Β’ Εθνικής (σημερινή FOOTBALLLEAGUEκαι από του χρόνου SUPERLEAGUE 2 ή Α2 Εθνικής) πρέπει να έχει ελάχιστο Μ.Κ. 100 χιλιάδες Ευρώ (από 300 χιλιάδες σήμερα).
- Μια ομάδα της με το νέο σύστημα Β’ Εθνικής πρέπει να έχει ελάχιστο Μ.Κ. 30 χιλιάδες Ευρώ.
Από τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα το «πολιτικό» αλλά και «οικονομικό» ερώτημα της σκοπιμότητας τόσο μεγάλης μείωσης των ελάχιστων Μ.Κ. των Π.Α.Ε. Όπως και να το δούμε, με όποιο σύστημα διοργάνωσης και να το πάρουμε η μείωση είναι σκανδαλώδης.
Αν υποθέσουμε ότι η SUPER LEAGUE 2 είναι μια νέα εμβόλιμη κατηγορία, τότε γιατί το ελάχιστο Μ.Κ. για τις Π.Α.Ε. που θα συμμετέχουν σ’ αυτή πρέπει να είναι στο 1/3 αυτού που ισχύει σήμερα για την Β’ Εθνική (FOOTBALL LEAGUE);
Αφού η μελλοντική Β’ Εθνική (FOOTBALL LEAGUE) είναι η ίδια με την υφιστάμενη γιατί πρέπει το ελάχιστο Μ.Κ. να πέσει στο 1/10 του ισχύοντος;
Είμαι περίεργος αν θα ρωτήσει κάποιος τον Υφυπουργό για τον λόγο μείωσης των ελάχιστων Μ.Κ. Είμαι σχεδόν σίγουρος πως αυτός δεν έχει στα χέρια του καμία σχετική εισήγηση από κάποιον αρμόδιο φορέα. Παραδοσιακά η μείωση του ελάχιστου Μ.Κ. γινόταν προκειμένου να διευκολυνθεί η επιχειρηματικότητα. Τώρα πως θα γίνει αυτό στην περίπτωση μας όταν τα 100 χιλιάρικα της SUPER LEAGUE 2 ΔΕΝ φτάνουν για τα έξοδα προετοιμασίας και τις μισθοδοσίες (παικτών και προσωπικού συμπεριλαμβανομένων φόρων και Ι.Κ.Α.) αυτό δεν μπορώ να το σκεφτώ. Πιθανόν να μπορεί ο Υφυπουργός, ο οποίος όσο πετυχημένος κι αν ήταν ως Γ.Γ. Καταπολέμησης της Διαφθοράς, τόσο επικίνδυνος εμφανίζεται ως Υφυπουργός Αθλητισμού.
30 Μάρτη 2019
«πανταχού παρών 1».
