Έλα, όμως, που όσοι έκαναν λόγο περί παραίτησης είχαν τελικά δίκιο. Μαθαίνουμε, πλέον, πως η υπόθεση ΔΕΝ θα εκδικαστεί στο CAS και πως αντίθετα κατατέθηκε «υπόμνημα» της Π.Α.Ε. στον Πρόεδρο του Άρειου Πάγου. Το «υπόμνημα» αποκάλυψε η δικαστική συντάκτης του ΣΚΑΪ Μαίρη Μπενέα μέσω του blog της (βλέπε εδώ).
Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο του «υπομνήματος» και ακριβώς εξ’ αιτίας του τίθεται ένα ζήτημα ουσίας το οποίο αφορά τον τρόπο που κάποιος διεκδικεί την δικαίωση του. Κατ’ αρχάς τίποτα δεν απέκλειε την αποστολή «υπομνήματος» και την δικαίωση της Α.Ε.Κ. μέσω του CAS. Το γεγονός ότι ΔΕΝ έγιναν και τα δύο δίνει την εντύπωση μιας ομάδας η οποία ΔΕΝ πιστεύει στην δικαίωση που διεκδικούσε. Γιατί σε βάθος χρόνου είναι η έκφραση της απόλυτης ηλιθιότητας η μη διεκδίκηση και της παραμικρής πιθανότητας να «πέσει» μια λανθασμένη δικαστική απόφαση.
Από την άλλη και με δεδομένο ότι η υπόθεση ΔΕΝ θα εκδικαστεί στο CAS το «υπόμνημα» στον Πρόεδρο του Α.Π. δίνει την θυμίζει έντονα το «Θα το πω στον μπαμπά μου.». Ειλικρινά, υπάρχει κάποιος στην Π.Α.Ε. που να νομίζει ότι με την κίνηση αυτή αλλάζει κάτι; Μήπως εξ’ αιτίας του «υπομνήματος» η καταδίκη της Α.Ε.Κ. πάψει να δημιουργεί δεδικασμένο; Αν υπάρχει κάποιος που να πιστεύει κάτι τέτοιο, τότε υπάρχει πρόβλημα με τα στελέχη της Π.Α.Ε. Αν όχι, τότε το «υπόμνημα» παίρνει τις πραγματικές του διαστάσεις, αυτές δηλαδή μιας «κίνησης εντυπωσιασμού» και τίποτα περισσότερο.
Στο σημείο αυτό έχει νόημα να κάνουμε τη σύγκριση μεταξύ της «Α.Ε.Κ. του Διοικητικού Ηγέτη» και των «πουθενάδων». Στη μια περίπτωση η «Α.Ε.Κ. του Διοικητικού Ηγέτη» είτε χάνει δικαστικά τις υποθέσεις, είτε δεν τις πάει μέχρι τέλους αρκούμενη σε ανούσιες «κινήσεις εντυπωσιασμού». Από την άλλη οι «πουθενάδες» με συνέπεια διεκδίκησαν την δικαστική δικαίωση των απόψεων τους κερδίζοντας τις δικές τους δίκες. Επιπλέον, σ’ αντίθεση με το «υπόμνημα» της «Π.Α.Ε. του Διοικητικού Ηγέτη» αρκεί να πάει στους σωστούς αποδέκτες και από υπόμνημα-αίτημα για διενέργεια ελέγχου να ξεδιπλωθεί σ’ όλη της τη μεγαλοπρέπεια μια Τακτική Ανάκριση για κακούργημα. Και αυτό ανεξάρτητα από τις προθέσεις οποιουδήποτε κρατικού λειτουργού που θέλει να το «θάψει».
Η τέτοια διαφορά δεν οφείλεται σε διαφορά ευφυίας, αλλά σε διαφορά ήθους▪ αφού οι μεν ΔΕΝ πιστεύουν στο δίκιο των διεκδικήσεων τους σ’ αντίθεση με τους δε που όχι μόνο πιστεύουν αλλά και κόντρα σ’ όλους το διεκδικούν όχι για τους εαυτούς τους, αλλά για την κακομοίρα (όπως την κατάντησαν) «Μάνα Α.Ε.Κ.».
29 Μάρτη 2019
«πανταχού παρόντες».
