Δυστυχώς, όμως, κάθε Διοίκηση είναι δέσμια της υστεροφημίας της καθώς θεωρεί ότι είναι «επιτυχημένη». Γι’ αυτό και κάθε Διοίκηση που σέβεται τον εαυτό της διεκδικεί την επανεκλογή της. Προφανώς, το ίδιο θα γίνει και με τις επερχόμενες εκλογές της Ε.Π.Ο. Δυστυχώς, για το δύσμοιρο Ελληνικό Ποδόσφαιρο καμία αλλαγή (προς το καλύτερο) στον τρόπο εκλογής δεν αναμένεται. Οπότε…
Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως χάνεται μια μεγάλη και ιστορική ευκαιρία. Μια ευκαιρία που ξοδεύεται εξ’ αιτίας της απροθυμίας των UEFA & FIFA ν’ αφήσουν πίσω τους μια κατάσταση πολύ καλύτερη απ’ αυτή που ανέλαβαν να «εξυγιάνουν». Βέβαια, για να το καταφέρουν αυτό χρειάστηκαν την αγαστή συνεργασία των ντόπιων (Κοντονής & ΣΥ.ΡΙΖ.Α.), οι οποίοι είχαν αναλάβει να κάνουν όλη την απαραίτητη «αγγαρεία». Όχι, γιατί χρειαζόταν για να βάλουν το πόδι τους οι Διεθνείς Ομοσπονδίες, αλλά για να δικαιολογηθεί το όλο εγχείρημα στους «ιθαγενείς».
Αν, όμως, όλα τα προηγούμενα ήταν άσχημα το πιο αποκαρδιωτικό είναι πως ΔΕΝ υπάρχει ποιοτικό στελεχιακό δυναμικό (που να έχει μείνει απρόσβλητο απ’ όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν, αλλά και σήμερα) στο οποίο να εμπιστευτεί κάποιος από δω και πέρα την Διοίκηση του Ελληνικού Ποδοσφαίρου. Ακόμη και η συζήτηση για κάποιους από τους παίκτες της Πρωταθλήτριας Ευρώπης δεν γίνεται επί της ουσίας. Ελάχιστοι από αυτούς θα μπορούσαν να τα καταφέρουν στα διοικητικά. Ακόμη περισσότερο όταν θα περιστοιχίζονται απ’ αυτούς που κάνουν κουμάντο μέχρι σήμερα. Ωστόσο, οι παίκτες της Πρωταθλήτριας Ευρώπης αποτελούν μια κάποια λύση για την «βιτρίνα» της Ε.Π.Ο. Μόνο για εκεί τους προορίζουν.
24 Οκτώβρη 2019
«πανταχού παρόντες».
