Ένα τέτοιο δυσώδες ώρες-ώρες ξεκατίνιασμα είναι αυτό μεταξύ των Αλέξη Κούγια και Κυριάκου Θωμαΐδη. Ο μεν πρώτος εκπροσωπεί τα συμφέροντα Μαρινάκη, ενώ ο δε δεύτερος υπεραμύνεται αυτών του Σαββίδη. Και για τους δύο λόγω επαγγέλματος αυτό που κάνουν δεν είναι ντροπή▪ δουλειά είναι. Επιπλέον τόσο για έναν δικηγόρο όσο και για έναν δημοσιογράφο η αλλαγή απόψεων δεν είναι το ίδιο αξιοκατάκριτη όσο π.χ. για έναν πολιτικό. Ειδικά, όμως, ο δημοσιογράφος αντί να κάνει μια επιπέδου Κομανέτσι κωλοτούμπα μπορεί πολύ απλά να σταματήσει ν’ ασχολείται με κάποιες υποθέσεις που αφορούν τον νυν εργοδότη του υπερθεματίζοντας σε άλλες για να καλύψει το κενό. Στο κάτω-κάτω το κοινό θα επιλέξει να πιστέψει αυτό που ταιριάζει περισσότερο στην αρχική του τοποθέτηση απορρίπτοντας τα υπόλοιπα ως «σκευυωρία».
Δεδομένων τόσο του βίου καθενός από τους δύο πρωταγωνιστές όσο και της εκατέρωθεν γνώσης του παρασκηνίου δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία για την ορθότητα των αποκαλύψεων τους. Ο μεν Κούγιας προσπαθεί να πλήξει ηθικά τον Θωμαΐδη προσπαθώντας ν’ αποδομήσει όσα γράφει, ενώ ο δε Θωμαΐδης μπορεί πολύ εύκολα να «κουρδίσει» τον Αλέξη απλά και μόνο αναφερόμενος στο παρελθόν. Και οι δύο δουλεύουν για τ’ αφεντικά τους (ο Κούγιας για τον «εντολέα» του). Και οι δύο έχουν με κάποιο τρόπο στο παρελθόν στραφεί εναντίον των σημερινών «πελατών» τους (ο Αλέξης αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος εναντίον του Βαγγέλη για τα «στημένα»).
Δεδομένου ότι οι εκατέρωθεν αποκαλύψεις (προσωπικού και όχι μόνο περιεχομένου) εντάσσονται στην επικοινωνιακή διαχείριση της διαμάχης των δύο Γαύρων η ουσιαστική συμβολή τους στο τελικό αποτέλεσμα είναι από μηδαμινή ως αμφίβολη. Σε κάθε περίπτωση η συμβολή τους στην «ρύπανση» της ποδοσφαιρικής και όχι μόνο επικαιρότητας (λες και το χρειαζόμασταν και αυτό) είναι μεγάλη. Αν δεν επρόκειτο για «φυσικά πρόσωπα» αλλά για εταιρείες («νομικά πρόσωπα») π.χ. εξορυκτικές, θα έπρεπε αυτές με την ολοκλήρωση των εργασιών τους ν’ αναλάβουν το κόστος της αποκατάστασης των ζημιών που προκάλεσε η δραστηριότητα τους.
Δυστυχώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση ΔΕΝ μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι αντίστοιχο. Η μπόχα και τα στίγματα που θα μείνουν σ’ όσους περιλαμβάνονταν στις ανακοινώσεις θα μας συντροφεύει για πολύ καιρό. Το χειρότερο της συγκεκριμένης σύγκρουσης μεταξύ των δύο είναι η ασύμμετρη ενσυναίσθηση της προσωπικής τους ευθύνης. Απ’ όσα έχω διαβάσει ο μεν Κυριάκος χρησιμοποιεί το παρελθόν του Αλέξη την ίδια στιγμή που ο τελευταίος εμπλέκει μια σειρά από πρόσωπα. Ανεξάρτητα από το αν τα πρόσωπα αυτά εμπλέκονται δικαίως (επειδή έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με το παρασκήνιο ή/και τον Κυριάκο) τα «χτυπήματα κάτω από τη ζώνη» για κάποιους απ’ αυτούς αποτελούν προσπάθειες ηθικής εξόντωσης τους.
Είναι κατανοητό ότι πολύ δύσκολα μπορεί μια Επιτροπή Δεοντολογίας (είτε της Ε.Σ.Η.Ε.Α. είτε του Δ.Σ.Α.) να βρει άκρη μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό αντεγκλήσεων, αλλά κάποτε πρέπει να γίνει το πρώτο βήμα. Βέβαια, με τον ρυθμό που κινούνται οι σχετικές διαδικασίες στην Ελλάδα οι δυό τους θα έχουν φιλιώσει και ο Κυριάκος θα έχει καλεσμένο του τον Αλέξη μέχρι να βγάλουν οι Επιτροπές Δεοντολογίας πόρισμα. Μέχρι τότε, όμως, τι κάνουμε οι υπόλοιποι;
01 Μάη 2020
«πανταχού παρόντες».
