Ο τρόπος με τον οποίο μπήκε η Α.Ε.Κ. στο παιχνίδι ήταν διπλά ο ενδεδειγμένος. Όχι μόνο επειδή έπρεπε να κερδίσει οπωσδήποτε το παιχνίδι (ακόμα και αν οι ελπίδες πρόκρισης της είναι περιορισμένες), αλλά κυρίως επειδή το ποδοσφαιρικό μέγεθος του αντιπάλου ΔΕΝ δικαιολογούσε καμία άλλη προσέγγιση. Η ανωτερότητα της Α.Ε.Κ. του Καρέρα (που δεν ταξίδεψε λόγω ασθένειας) έναντι της Ζόρια από την μέση και μπροστά της επέτρεψε να κλείσει το α’ ημίχρονο προηγούμενη με 2-0 μεταβάλλοντας έτσι (λόγω της διαφοράς δυναμικότητας) το β’ ημίχρονο σε «τυπική διαδικασία».
Χωρίς ν’ αδιαφορήσει στο β’ ημίχρονο και ελέγχοντας τον ρυθμό του παιχνιδιού κατάφερε να βρει δύο ακόμη τέρματα (δεχόμενη, όμως, ένα). Έτσι, τελικά, μπόρεσε με ευκολία να φύγει με τους 3β. από την Ουκρανία προδιαθέτοντας όλους μας για μια νέα επικράτηση στον επαναληπτικό στο Ο.Α.Κ.Α.
Σε κάθε περίπτωση η νίκη αυτή σε συνδυασμό με την ευκολία με την οποία ήρθε ΔΕΝ πρέπει να μας κάνει να «πετάμε στα ουράνια». Όχι μόνο γιατί η ΖΟΡΙΑ μόνο ζόρια δεν έβαλε στην Α.Ε.Κ., αλλά γιατί σε 2-3 φάσεις ακόμα και μ’ έναν αντίπαλο όπως οι Ουκρανοί φάνηκαν οι αμυντικές (ποιοτικές) αδυναμίες της. Αδυναμίες οι οποίες πρέπει να διορθωθούν/καλυφθούν αν θέλει αυτή η ομάδα να έχει μέλλον σ’ Ευρώπη και Ελλάδα.
Μετά την διακοπή για τις Εθνικές ομάδες η Α.Ε.Κ. εκκινώντας από το βράδυ της 26ης Νοέμβρη καλείται έναντι της Ευρωπαϊκής της Ιστορίας να διεκδικήσει ότι καλύτερο και περισσότερο μπορεί. Τα 3 χθεσινοβραδινά γκολ δημιουργούν μια σχετικά βαριά παρακαταθήκη για 2 νίκες στα 2 υπολειπόμενα εντός έδρας παιχνίδια της.
06 Νοέμβρη 2020
«πανταχού παρόντες».
