Τέλος δεν θ’ ασχοληθούμε με όσα γράφτηκαν σε ΑΕΚ365 και «ΩΡΑ», γιατί λόγω της μεγάλης αναγνωσιμότητας του το πρώτο και της μοναδικότητας του το δεύτερο ασχολούνται «εργολαβικά» με το συγκεκριμένο ζήτημα (όπως και με άλλα παρόμοια άλλωστε) «απαντώντας» (σ’ ένα ιδιότυπο «διάλογο») στην «άλλη πλευρά».
Αυτό που πρέπει να έχουμε υπόψη μετά από τέτοιες συνεντεύξεις στίς οποίες όσα λέγονται/καταγγέλονται έχουν συγκεκριμένο αποδέκτη είναι ότι αποτελούν ευκαιρίες για συσπείρωση γύρω από τον «Αρχηγό» όπως και διευκολύνουν την σύμπηξη (δημιουργία) συμμαχιών για την ανατροπή του καταγγελόμενου (κάθε φορά) καθεστώτος. Ωστόσο αν στην πορεία τα πράγματα δεν εξελιχθούν σύμφωνα με τις προσδοκίες είτε των οπαδών, είτε των συμμάχων (οι οποίοι συμμάχησαν για να αποκτήσουν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα) καθώς το σύστημα βρίσκει τις νέες του ισορροπίες τ’ αποτελέσματα αποδεικνύονται εφήμερα.
Θ’ ασχοληθούμε όμως με μιά παρεξήγηση/παρανόηση η οποία γίνεται μονίμως και από παληά. Πρόκειται για την άποψη που έχει επικρατήσει ότι το να βλέπει κανείς 22 μαντράχαλους συν τους διαιτητές, τους προπονητές και τους αναπληρωματικούς να πασχίζουν να ελένξουν μιά μπάλα είναι αθλητισμός. Προφανώς όσοι το θεωρούν αθλητισμό δεν αναφέρονται μόνο σ’ αυτούς εντός του αγωνιστικού χώρου (και σε γειτνίαση μ’ αυτόν) αλλά και στους υπόλοιπους συμμετέχοντες (ακόμη και στους θεατές). Ωστόσο η κατάσταση για όσους είναι στις εξέδρες ελάχιστα έχεις αλλάξει από τον καιρό των παραστάσεων στο Κολοσσαίο.
Διαβάζοντας κανείς την ανακοίνωση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (βλέπε εδώ) για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτή γράφτηκε από παιδί του Γυμνασίου μέλους της μαθητικής οργάνωσης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Άσε που την χρονική στιγμή που επέλεξαν να την βγάλουν (τόσο καιρό ασχολείται ο Θωμαϊδης με το θέμα της «εγκληματικής οργάνωσης» τώρα βγάζουν ανακοίνωση;) δίνουν το δικαίωμα σε κάποιους να υπαινίσσονται συμψηφισμό.
Πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητό ότι αυτό που αποκαλείται «επαγγελματικός αθλητισμός» αποτελεί στην ουσία έναν ακόμη κλάδο της οικονομικής δραστηριότητας, στον οποίο πρέπει οι Κρατικές Αρχές ν’ ασκούν με συνέπεια τον προβλεπόμενο έλεγχο τροποποιώντας λίγο (αλλά ουσιαστικά) το θεσμικό πλαίσιο όχι μόνο για τις Π.Α.Ε. & Κ.Α.Ε. μόνο αλλά για όλες τις Α.Ε. Αντί για οποιαδήποτε πρόταση η ανακοίνωση ανακυκλώνει ωραία και ελαφρώς αιχμηρά λόγια, χωρίς να καταλήγει σε κάποιο προκείμενο (πρόταση). Πετά τέλος το «μπαλάκι» στους «φορείς των υπόλοιπων αθλημάτων» οι οποίοι λειτουργώντας εντός του ίδιου διεφθαρμένου πελατειακού συστήματος και στη προσπάθεια τους να συνεχίσουν να παραμένουν στη θέση τους («πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι») συναλλάσσονται (άμεσα ή έμμεσα) με τα ίδια «επιχειρηματικά συμφέροντα» που καταγγέλλονται στην ανακοίνωση.
Υπήρξε όμως και άλλη μια άξια λόγου ανακοίνωση σχετικά με το θέμα. Ήταν αυτή του Κ.Κ.Ε. η οποία ήταν πιο συγκεκριμένη ως προς τις πολιτικές του επιδιώξεις όπως επίσης και πλήρης προτάσεων (βλέπε εδώ) ανεξάρτητα αν αυτές είναι εφαρμόσιμες ή όχι. Έτσι κι’ αλλιώς όπως το ίδιο το Κ.Κ.Ε. μεθόδευσε τόσα χρόνια την δράση του είναι απολύτως αδύνατον να «έρθει στα πράγματα» (μόνο του ή με συμμάχους) για να αναγκαστεί να εφαρμόσει όσα προτείνει. Με λίγα λόγια το Κ.Κ.Ε. βασικά προτείνει την πλήρη κατάργηση του «επαγγελματικού πλαισίου» του αθλητισμού και την πληρωμή όλων των χρεών προς το Δημόσιο. Ενδιαφέρουσα ωστόσο είναι η τελευταία φράση της ανακοίνωσης την οποία και παραθέτουμε αυτούσια:
«Για να αποτελεί το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός δικαίωμα της νεολαίας και του λαού χρειάζονται ριζικές αλλαγές προς όφελος του λαού».
Θα μας ενδιέφερε να μας εξηγήσουν πώς θα γίνουν στην πράξη κατορθωτές αυτές οι αλλαγές σήμερα και όχι μακροπρόθεσμα όταν όλοι θα είμαστε νεκροί (όπως έλεγε και ο Κέυνς).
Οι λοιπές «δημοκρατικές δυνάμεις» προφανώς και δεν θέλουν να ενοχλήσουν την εκλογική τους πελατεία και δεν θα περίμενε κανείς κάτι περισσότερο από αόριστες και γενικόλογες τοποθετήσεις. Η στάση του «βλέποντας και κάνοντας» αποτελεί το αντίστοιχο της «διαχείρισης κινδύνων» στην πολιτική. Η εκτίμηση πίσω από την στάση αυτή είναι ότι συμφέρει περισσότερο να καθαρίσεις μετά την εκδήλωση της καταστροφής, παρά να λάβεις κάποια δυσάρεστα για τους «πελάτες» σου μέτρα πριν. Άλλωστε πάντα υπάρχουν κάποιοι «αποδιοπομπαίοι τράγοι» για κάθε περίσταση…
Υ.Γ.1. Η «κάθαρση» (από την Ε.Π.Ο., τη SUPERLEAGUEκαι τις Π.Α.Ε.) είναι μιά συνεχής και μερικές φορές επίπονη διαδικασία η οποία συνεχίζεται και μετά την ανατροπή του προηγούμενου «καθεστώτος» (και την «εκκαθάριση» των υποθέσεων του) στο μέλλον όταν θ’ αρχίσει να λειτουργεί το νέο και «αδιάβλητο σύστημα». Βασίζεται στην «διαφάνεια» η οποία και θα πρέπει κάθε στιγμή να πιστοποιείται, προκειμένου αυτοί που στήριξαν την προσπάθεια της «κάθαρσης» να συνεχίσουν να στηρίζουν και το νέο «ξεκίνημα». Η διαφάνεια με τη σειρά της απαιτεί την ύπαρξη και λειτουργία συτημάτων ελέγχου τόσο εντός του συστήματος όσο και εκτός. Τα πρώτα θα ελέγχουν και τα δεύτερα ελέγχωντας την μεθοδολογία και κάνοντας ενδεικτικούς ελέγχους θα πιστοποιούν τα πρώτα. Τέλος η αποτελεσματικότητα των συστημάτων ελέγχου (ειδικά αυτών εντός του συστήματος) εξασφαλίζεται μόνο αν αυτά στελεχώνονται από πραγματικά ελεύθερους και αδέσμευτους ως πρός την λειτουργία τους χαρακτήρες.
Για εμάς που θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε για την εφαρμογή στην πράξη αυτών των συστημάτων είναι αυτονόητο ότι σε λίγο καιρό θα πρέπει τόσο η Π.Α.Ε., Κ.Α.Ε., Ερασιτεχνική όσο και οποιαδήποτε άλλη σχετική με την Α.Ε.Κ. δομή να υπόκειται (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σ’ αυτά). Ελπίζουμε ο «Τίγρης» να κατανοεί πλήρως αυτή την ανάγκη και να προχωρήσει στ’ αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή του εσωτερικού ελέγχου, διασφαλίζοντας έτσι ότι το «πάρτυ» του παρελθόντος δεν θα επαναληφθεί ποτέ ξανά.
Υ.Γ.2. Την περίοδο του «Ψυχρού Πολέμου» είχαμε να προσβλέπουμε για έμπνευση και προστασία στον εκάστοτε Αμερικάνό Πρόεδρο, ο οποίος λάμβανε τιμητικά και το προσωνύμιο του «Ηγέτη του Ελεύθερου Κόσμου» για ν’ αντιδιαστέλλεται ως πρός τον Γ.Γ. του Κ.Κ.Σ.Ε. που ηγούνταν του «Σιδηρούν Παραπετάσματος» (εξαιτίας του «Τείχους του Βερολίνου»).
Σήμερα μετά το τέλος(;) του «Ψυχρού Πολέμου» και της Ε.Σ.Σ.Δ. τον ρόλο του Αμερικανού Προέδρου (τουλάχιστον στα καθ’ ημάς και ειδικά στα ποδοσφαιρικά πράγματα) πήρε ο Δ. Μελισσανίδης (βλέπε εδώ). Το καλύτερο πάντως του κειμένου αυτού ήταν η παράθεση των σχολίων σχετικά με τα όσα είπε ο Μελισσανίδης. Το ενδιαφέρον όμως θα είναι να δούμε όταν βγαίνοντας από τη μέση ο Γαύρος αρχίσει ο τσακωμός των υπολοίπων για το πάπλωμα να δούμε τι θα γράφουν οι ίδιοι για τον Μελισσανίδη.
Φυσικά δεν πιστέψαμε έστω και για μιά στιγμή πως το κείμενο του Κ.Κ. θα μπορούσε να ήταν αυτό που λέμε «κατά παραγγελία». Προφανώς αποτελεί μια υπερβολή (από τις πολλές άλλωστε), η οποία όμως περισσότερο προκαλεί θυμηδία και δίνει αφορμή για πειραχτικά σχόλια παρά καταφέρνει οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα. Το θέμα όπως το βλέπουμε από την σκοπιά που «παρατηρούμε» όσα συμβαίνουν είναι: Αφού δεν έχει συναίσθηση των υπερβολών που κάνει (και άρα δεν συμμαζεύεται από μόνος του) θα τον συμμαζέψει κανείς άλλος για να μην μας «παίρνουν στο ψιλό» μερικοί-μερικοί χωρίς να υπάρχει λόγος;
Σημείωση: Την επόμενη μέρα ο Κ.Κ. επανήλθε μ' ένα ακόμη κείμενο ο τίτλος του οποίου μας διαβεβαίωνε ότι: «Το ποδόσφαιρο θα νικήσει. Και μετά θα νικάει ο καλύτερος». Το μόνο που δεν έχει γράψει είναι το περίφημο (αν και παραγνωρισμένο σύνθημα): «Η μόνη λύση είναι ο ΛΑ.Ο.Σ. να κυβερνήσει».
25 Νοέμβρη 2014.
παρατηρητήριο