Aetofolia

ΕΣΥ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΕΣ ΣΥ.ΡΙΖ.Α ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΞΕΦΤΙΛΑΣ ΟΣΟ ΣΕ ΘΕΩΡΟΥΝ;
(ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ Ή ΥΠΟΤΑΓΗ;)

Όλοι μας έχουμε βρεθεί στην θέση να επιλέξουμε αν θα «υψώσουμε το ανάστημα» μας ή αν θα «καταπιούμε την περηφάνια μας». Το διακύβευμα είναι άλλοτε η δουλειά μας ή η καριέρα μας ή ο φόβος της απώλειας του/της συντρόφου μας. Είτε οικονομικός είτε ερωτικός ο λόγος, ο μηχανισμός με τον οποίο εκβιάζεται η απόφαση μας είναι παντού και πάντα ο ίδιος. Όταν έρθει εκείνη η ώρα (της απόφασης) καθένας μας συμπεριφέρεται αναλόγως του χαρακτήρα του, η διαμόρφωση του οποίου σχετίζεται με το πώς βλέπει καθένας μας τον εαυτό του. Η «εικόνα» που έχουμε για τον εαυτό μας αντανακλά και στην συμπεριφορά των άλλων απέναντι μας. Αν μας θεωρούν «πολύ καλό παιδί» τότε είναι αναμενόμενο να είναι περισσότερο πιεστικοί απέναντι μας γνωρίζοντας ότι είναι πιθανότερο να υποχωρήσουμε (να τους κάνουμε το χατίρι) παρά ν’ αποκρούσουμε τις απαιτήσεις τους.

ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΙΑΣ «ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ»
(ΕΝΑ «ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑΚΟ» ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ)

Υπάρχει ένα παληό ρητό σύμφωνα με το οποίο: «Άμα πετύχει η μαλακία, τύφλα να ’χει το γαμήσι». Αντίστοιχα θα μπορούσαμε να πούμε ότι όταν ο «Αποδυτηριάκιας» έχει όρεξη και κυρίως όταν θέλει να γράψει ένα κείμενο (και όχι να πετά την μπάλα στην εξέδρα για να μην τα βάλει με κάποιους) δεν έχει το ταίρι του. Ο μόνος που τον ξεπερνούσε ήταν ο μακαρίτης Μπαζίνας. Το κείμενο που ακολουθεί (βλέπε εδώ) θα έπρεπε να διαβαστεί απ’ όλους μας με την δέουσα προσοχή πριν πάμε ακόμη μια φορά τα τελευταία χρόνια στην κάλπη.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΟΝ
(«ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΩ ΝΑ ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ»)

Ένα όμορφο πρόσωπο προδιαθέτει θετικά όσους το συναναστρέφονται και ακόμη περισσότερο αν είναι χαμογελαστό. Ένα μονίμως χαμογελαστό πρόσωπο μπορεί κάτω από την επιφάνεια να κρύβει έναν ανόητο που αγνοώντας το μέγεθος της ανοησίας του χαμογελά αυτάρεσκα νομίζοντας τον εαυτό του για σπουδαίο. Γενικά ένα τέτοιου είδους πρόβλημα δεν είναι ούτε μεγάλο ούτε σπουδαίο όταν μπορείς ν’ αποφύγεις την συναναστροφή μ’ ένα τέτοιο πρόσωπο. Το πρόβλημα ξεκινά όταν αυτό το πρόσωπο κατέχει δημόσιο αξίωμα και μάλιστα από τα πλέον σοβαρά όπως π.χ. αυτό του Πρωθυπουργού.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥ.ΡΙΖ.ΑΙΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΝ
(Η ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ»)

Το κείμενο που ακολουθεί γράφεται με απόλυτα καλοπροαίρετη διάθεση, αφού αυτός ο οποίος θέλει να βγάλει κάποιον από την άγνοια του αποκλείεται να είναι κακοπροαίρετος (εκτός αν αυτός που ζεί μέσα στην άγνοια δηλώνει «τρελός» οπότε ισχύει το «άσε τον τρελό στην τρέλα του και μη τον συνεφέρεις»). Αφορμή για το κείμενο αυτό -την ανάγκη του οποίου είχα από καιρό διαγνώσει- αποτέλεσαν τα δυο αναδημοσιευμένα κείμενα που ακολουθούν. Προτού μπούμε στην ουσία πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι κατανοώ τους λόγους που ώθησαν τους συγγραφείς αυτών των κειμένων να τα γράψουν. Η ουσία όσων εκφράζονται στα κείμενα αυτά με βρίσκει κατ’ αρχήν σύμφωνο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι συγγραφείς τους δεν βρίσκονται σε πλάνη τόσο σχετικά με το τι μπορεί να κατορθωθεί στην συγκυρία αυτή όσο και με το πόσο εφαρμόσιμα στην πράξη είναι αυτά που διατυμπανίζει η Αριστερά εδώ και δεκαετίες.

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ (ΜΕΡΟΣ Α’)
(Α.Ε.Κ. & ΕΛΛΑΔΑ ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ)

Προσοχή! Το παρακάτω κείμενο περιέχει σοκαριστικές αναλογίες οι οποίες μπορεί να είναι επικίνδυνες για όσους δεν έχουν ευρύτητα πνεύματος. Συνεπώς καθένας σας είναι υπεύθυνος για το αποτέλεσμα που μπορεί να έχει σ’ αυτόν η ανάγνωση του κειμένου που ακολουθεί. Σημειώνουμε ότι συγγραφέας του είναι ένας γνωστός-άγνωστος ο οποίος για την περίσταση υπογράφει ως ψευδοΠλούταρχος προφανώς γιατί θέλει να παραπέμψει στο αντίστοιχο έργο του Αρχαίου Έλληνα συγγραφέα.)

ΜΕΡΟΣ Α’. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ;

Όσα συμβαίνουν τα τελευταία 6 χρόνια στην Ελλάδα μας έχουν ανησυχητική ομοιότητα με όσα συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν στην Α.Ε.Κ. Αν κάποιος πάρει την απαιτούμενη από τα πράγματα απόσταση (αποστασιοποιηθεί) τότε θα βγάλει ανατριχιαστικά συμπεράσματα τα οποία για όσους δεν έχουν χρόνο συνοψίζονται στα εξής:

Η ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ
(ΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΦΕΛΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΝΑΝΟΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ)

Μια παληά διαφήμιση μας ενημέρωνε ότι: «Ο άνδρας ξεχωρίζει για δυο πράγματα. Το ένα είναι η κολόνια του». Ο πολιτικός άνδρας ξεχωρίζει (ή θα έπρεπε να ξεχωρίζει) για το γεγονός ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν. Πως γίνεται όμως αυτό στην πράξη όταν αυτές δεν μπορούν να εκτιμηθούν αντικειμενικά; Τι σημαίνει πρακτικά η φράση: «Αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν» όταν την εκστομίζει ένας προπονητής και ένας πολιτικός; Ποιος είναι περισσότερο «υπεύθυνος» αυτός που αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του παραιτείται (για να διευκολύνει την εκτόνωση της δημιουργηθείσας κατάστασης) ή αυτός που δεν «αποδρά από τις ευθύνες του» και παραμένει;

ΤΙ ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ ΨΗΦΙΣΕ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΕ «ΌΧΙ» ΣΤΙΣ 5 ΙΟΥΛΗ 2015
(ΨΕΥΔΟ-ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΈΚΟ)

Καθημερινά αναρωτιόμαστε για το «πραγματικό» νόημα όσων γίνονται τόσο από εμάς όσο και από τους άλλους γύρω μας. Τις περισσότερες φορές δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε με ακρίβεια γιατί κάποιος έκανε κάτι (ενώ θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο ή να μην κάνει απολύτως τίποτα) και περιμένουμε το κίνητρο να μας αποκαλυφθεί με το πέρασμα του χρόνου. Κάποιες φορές «πονοκεφαλιάζουμε» προσπαθώντας να «βγάλουμε άκρη» είτε γιατί δεν αντέχουμε να περιμένουμε, είτε γιατί πρέπει να έχουμε αυτή την πληροφορία για να πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις. Το πρόβλημα εντείνεται όταν λόγω της αλληλεπίδρασης μεταξύ διαφορετικών και ξεχωριστών (φαινομενικά) πεδίων απαιτείται περισυλλογή για να εκτιμηθούν στο σύνολο τους οι επιπτώσεις (αποτελέσματα) μιας πράξης.

«ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»: ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΜΟΡΑΛΙΣΜΟΣ, ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ Ή ΣΚΟΠΙΜΗ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ;
(Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΑΝ ΤΟ «ΘΕΣΜΟΝΙΟ»)

Το σημαντικότερο κομμάτι της σημερινής κυβέρνησης (ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) είναι θεωρητικά μια ενδιαφέρουσα από οργανωτικής και πολιτικής άποψης περίπτωση. Υποτίθεται ότι είναι μια πλατφόρμα στην οποία συμμετείχαν ως πρόσφατα κόμματα και οργανώσεις διατηρώντας την οργανωτική τους αυτοτέλεια (συνιστώσες). Αυτού του τύπου η λειτουργία αποδείχτηκε στην πράξη πολλές φορές προβληματική, καθώς ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποτύγχανε ως πολιτικός φορέας να εκφράσει ενιαίες πολιτικές θέσεις. Τα κείμενα των κεντρικών συλλογικών διαδικασιών του καταντούσαν εγκυκλοπαίδειες ή λεξικά τα οποία για κάθε λήμμα περιέχουν πάνω από ένα κείμενα/προσεγγίσεις. Όλα αυτά τον καθιστούσαν ανίκανο να μορφώσει μια συγκεκριμένη πολιτική προσωπικότητα με την οποία και να μπορεί να ταυτιστεί από το εκλογικό σώμα. Θύμιζε (και θυμίζει ακόμα) κάμπινγκ στην έκταση του οποίου υπάρχουν προκαθορισμένοι χώροι για να στήσει καθένας (ανάλογα με το εισόδημα του) είτε το αντίσκηνο, είτε το τροχόσπιτο, είτε την τροχοβίλα του. Κάθε πελάτης του κάμπινγκ είναι ελεύθερος όχι μόνο να διαμορφώσει τον περιβάλλοντα χώρο του (ειδικά όταν διαμένει μόνιμα), αλλά και να επιδιώξει να επιβάλλει τις απόψεις του στους υπόλοιπους πελάτες.

ΣΧΕΔΟΝ ΤΡΙΑ ΣΤΑ ΤΡΙΑ & ΑΛΛΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
(Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ Κ.Α.Τ. ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟΝ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΟ)

Ο ρόλος του Κ.Α.Τ. στην εκλογική νίκη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (ΣΧΕΔΟΝ ΤΡΙΑ ΣΤΑ ΤΡΙΑ).

Υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι θα καταλόγιζαν στις επιτυχίες του Κ.Α.Τ. μέρος της μεγάλης νίκης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και άλλοι τόσοι σαν αποτυχία του την μη επίτευξη αυτοδυναμίας (καταραμένες 15.001 ψήφοι). Σίγουρα μετά τη διπλή του επιτυχία με την εκλογή των Δούρου-Βασιλόπουλου (έστω και την δεύτερη Κυριακή) κάποιοι είχαν κακομάθει και υπολόγιζαν στην βοήθεια του ΑΕΚ365 και της «ΩΡΑΣ» για την αυτοδυναμία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ας πρόσεχαν. Τώρα λόγω κακού υπολογισμού πέφτουν στην ανάγκη του Καμμένου που είναι ΑΝεξάρτητος ΈΛληνας για να μην τους «πάρει το ποτάμι».  

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕ ΤΟ ΔΟΛΛΑΡΙΟ Ή ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΡΟΥΒΛΙ;
(Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ)

Η ταινία με τον Γ. Κωνσταντίνου είναι εκτός από διασκεδαστική και ενδεικτική του τι κάνει κανείς για να επιζήσει. Είναι επίσης ενδεικτική (αλλά και εξόχως διδακτική) αφού δείχνει την εξάρτηση των οικονομιών που βασίζονται κυρίως στην παροχή υπηρεσιών (όπως τα κορίτσια της Τρούμπας) από τα δανεικά (τα λεφτά των ναυτών του Έκτου Στόλου).

Η σημερινή πραγματικότητα που βιώνουμε ως Χώρα σίγουρα δεν είναι ούτε ευχάριστη ούτε και διασκεδαστική. Ωστόσο η ανάγκη για δανεικά παραμένει η ίδια. Ακόμη κάτι που είναι κοινό στην ταινία και την σημερινή κατάσταση είναι ότι οι πολίτες της Χώρας όπως και η κοπέλα (Νίκη Λινάρδου) που ερωτεύεται ο Γ. Κωνσταντίνου παρά την ανάγκη τους για λεφτά θέλουν να νοιώθουν παράλληλα και αξιοπρεπείς. Η αξιοπρέπεια είναι η «λέξη κλειδί», η επιδίωξη της οποίας έχει οδηγήσει πολλούς σε αδιέξοδες και λάθος (εκ του αποτελέσματος) επιλογές.