Η σύλληψη για το PAO FOUNDATION μπορεί να μην ήταν πρωτότυπη, αλλά σίγουρα ήταν υπερβολικά αισιόδοξη. Ειδικά στους σημερινούς καιρούς. Δεν είναι εύκολο να ζητάς από τους πλούσιους Παναθηναϊκούς να βάζουν συνολικά τουλάχιστον 10 εκ. τον χρόνο (τόσο είχε ακουστεί). Στο κάτω-κάτω δεν μπορούσε να υπολογίζει σε παραπάνω από 5 το maximum 10 επιφανείς (ίσως και κάποιους λιγότερο γνωστούς στο ευρύ κοινό) μαζί με τον ίδιο γι’ αυτή την δουλειά. Πάει να πεί πως υπολόγιζε να παίρνει σ’ ετήσια βάση από 1 ως 2 εκ. Ευρώ.
Φανταστείτε τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις των υποψήφιων χρηματοδοτών του ιδρύματος όταν θα μάθαιναν ότι τ’ αφεντικά τους θα έδιναν χρήματα που δεν θ’ απέδιδαν τίποτα (δεν θα έφερναν τίποτα πίσω) όταν αυτοί (ενδεχομένως) υφίσταντο μειώσεις στο εισόδημα τους. Όπως θα θυμούνται κάποιοι αντίστοιχο πρόβλημα με τους εργαζόμενους του είχε και ο Πέτρος Παππάς όταν τον Γενάρη του 2011 (ή μήπως του 2012) τους διαβεβαίωνε πως ΔΕΝ ΘΑ ΕΜΠΛΕΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΚ. Γι’ αυτό, άλλωστε, και δημιούργησε το αντίστοιχο AEK FOUNDATION τους SUPPORTERS.
Η χρησιμότητα αυτών των ιδρυμάτων είναι προφανής. Υπάρχουν προκειμένου να «κρύβουν» από την δημόσια θέα τους ιδιοκτήτες των Α.Α.Ε. και δευτερευόντως και για φορολογικούς λόγους (προκειμένου να εκπίπτουν του φορολογητέου εισοδήματος οι «δωρεές» προς τα «ιδρύματα». Όλα αυτά στην περίπτωση του «ενιαίου Π.Α.Ο.» ήταν μόνο και μόνο για να τον απογειώσουν, αφού όλα τα χρέη θα τ’ αναλάμβανε ο Αλαφούζος έτσι ώστε ο Γιαννακόπουλος να τον πάρει «καθαρό από Χρέη».
Μέχρι εδώ φαινόταν ότι η πρόταση ήταν μελετημένη και πως είχε κάποιες (έστω και πολύ λίγες) πιθανότητες επιτυχίας. Στο κάτω-κάτω η οικονομική επιφάνεια του πρωτεργάτη της Δ. Γιαννακόπουλου ΔΕΝ αμφισβητείτο από κανέναν. Στο σημείο αυτό επενέβη ο Καπιταλισμός και το σχέδιο πήγε κατευθείαν στο «καλάθι των αχρήστων». Το περίεργο είναι πως ΔΕΝ το είχε καταλάβει ο ίδιος ο Γιαννακόπουλος, ο οποίος έχει χρόνια στην Διοίκηση της «ΒΙΑΝΕΞ». Φαίνεται ότι ο «ρομαντισμός» τον τύφλωσε, γιατί ΔΕΝ εξηγείται αλλιώς η πίστη του ότι θα υπήρχαν άνθρωποι που θα έδιναν λεφτά για να σώσουν τον ερασιτέχνη Π.Α.Ο. (αλλά και την Π.Α.Ε.) όταν τους έρχεται φθηνότερο να φτιάξουν καινούριο σωματείο με ελαφρώς παραλλαγμένο τριφύλλι και κανείς να μην χρειαστεί να πληρώσει έστω και 1 Ευρώ. Στο κάτω-κάτω όλα έχουν την τιμή τους, η οποία πάντα καθορίζεται από την αξία του χρήματος την δεδομένη στιγμή. Δηλαδή, από τις συνθήκες που επικρατούν εκείνη την στιγμή και αναμένεται να επικρατήσουν στο προσεχές μέλλον στην «αγορά».
Από οικονομικής άποψης, λοιπόν, η προσδοκία του Δ. Γιαννακόπουλου ότι το PAO FOUNDATION θα μπορούσε να είναι η λύση στο οικονομικό αδιέξοδο (της Π.Α.Ε. και του ερασιτέχνη) ήταν από την αρχή καταδικασμένη. Όχι ότι ΔΕΝ υπάρχει καμία λύση αυτού του είδους, αλλά να ΔΕΝ είναι αυτή. Αυτά όμως προσεχώς…
27 Σεπτέμβρη 2017
παρατηρητήριο.
