Font Size

SCREEN

Cpanel

ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο. ΟΤΑΝ ΟΠΑΔΟΙ ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ Π.Α.Ε.

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο. ΟΤΑΝ ΟΠΑΔΟΙ ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ Π.Α.Ε.

Υπάρχουν λίγοι (κυρίως οι φτασμένοι και με μεγάλη εμπειρία) αθλητικοί δημοσιογράφοι που να μπορούν να γράψουν ένα άρθρο της προκοπής (που ν’ αξίζει τον χρόνο να το διαβάσεις), πόσο μάλλον μιά ανάλυση. Τότε ακόμα και αν διαισθητικά προσεγγίζουν σωστά την πραγματικότητα δεν είναι όμως σίγουρο ότι θα καταφέρουν ν’ αναδείξουν το θέμα επαρκώς. Εκτός της κατάρτησης τους (η οποία μπορεί να είναι ελλειπής σχετικά με το ζήτημα που διαπραγματεύονται) υπάρχει και ένα ακόμη εμπόδιο που σχετίζεται με το πώς κάνεις μια ανάλυση ενδιαφέρουσα για τον «πολύ κόσμο». Έτσι στην προσπάθεια τους να κάνουν το κείμενο τους ενδιαφέρον από τη μια πλευρά και «εύπεπτο» από την άλλη ξεκινούν τις «εκπτώσεις» οι οποίες πάντα επηρεάζουν την ποιότητα της ανάλυσης και αν ξεφύγουν από τον άμεσο έλεγχο του αρθρογράφου το κείμενο του καταντά «ανωφελές ανάγνωσμα».

Ωστόσο υπάρχει ένας «σίγουρος τρόπος» και να μην χαθεί ο έλεγχος αλλά και το κείμενο να είναι ενδιαφέρον για τον «μέσο αναγνώστη» (αν υπήρξε ποτέ τέτοιος). Ο τρόπος αυτός είναι να γράψεις την ανάλυση στην βάση των αποτελεσμάτων (με αφορμή) μιας δημοσκόπησης. Δεν έχει καμία σημασία αν η δημοσκόπηση αυτή είναι αληθινή ή φανταστική. Ούτε έχει επίσης σημασία αν έγινε με επιστημονικό ή μπακαλίστικο τρόπο. Το ζήτημα είναι τα ευρήματα (αποτελέσματα) της να είναι αληθοφανή και λίγο (ακόμη και αν είναι πολύ λίγο) ως πολύ αναμενόμενα. Στο κάτω-κάτω μαζί με την ανάλυση πάει και η διατύπωση της γνώμης/προτροπής του αρθρογράφου, η οποία διατυπώνεται με αφορμή τα συγκεκριμένα ευρήματα της συγκεκριμένης (αληθινής ή φανταστικής) δημοσκόπησης η οποία έγινε είτε με επιστημονικό είτε με μπακαλίστικο τρόπο. Το ενδιαφέρον πάντα με τέτοια κείμενα είναι η πρόταση του αρθρογράφου και ειδικότερα αν αυτή απευθύνεται μόνο σε μια πλευρά ή και σε περισσότερες. Ενδιαφέρει επίσης αν αυτά που προτείνει ενοχλούν κάποιους (και αν ναι ποιούς) οι οποίοι έχουν βολευτεί με μια συγκεκριμένη κατάσταση, δηλαδή αν απαιτούν από κάποιους ν’ αλλάξουν (να γίνουν καλύτεροι απ’ ότι είναι).

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση είναι αυτή που αλιεύσαμε από την ιστοσελίδα www.sdna.gr και η οποία υπογράφεται από τον Σταμάτη Γαρρή (βλέπε εδώ). Αφορά το παρόν και το μέλλον της «Παναθηναϊκής Συμμαχίας». Δεδομένου ότι εμείς από την πρώτη μέρα που «βγήκαμε στον αέρα» ασχολούμαστε σοβαρά με το ιδιοκτησιακό μοντέλο που έχει προκριθεί από τους ιδιοκτήτες των Π.Α.Ε. για το κοντυνό τουλάχιστον μέλλον, θεωρούμε «υποχρέωση» μας να σχολιάσουμε αυτό το κείμενο αλλά και να ξεκαθαρίσουμε για μια ακόμη φορά κάποια πράγματα.  

Κατ’ αρχήν στο κείμενο αυτό γίνεται λόγος για δύο φαινομενικά μόνο διαφορετικά πράγματα. Το ένα είναι οι απαιτήσεις των οπαδών από τον εκάστοτε ιδιοκτήτη της Π.Α.Ε. για το οποίο έχουμε γράψει σχετικά (βλέπε εδώ & εδώ). Το δεύτερο είναι το «σωστό» ιδιοκτησιακό μοντέλο για τις Π.Α.Ε., για το οποίο έχουμε επίσης γράψει πολλές φορές (βλέπε εδώ & εδώ).

Όσον αφορά τις απαιτήσεις των οπαδών η ανάλυση του Σταμάτη Γαρρή δεν μας έκανε σε κάτι σοφότερους (όχι ότι δεν το περιμέναμε). Το πολύ-πολύ ν’ απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι οι οπαδοί όλων των ομάδων έχουν τις ίδιες απαιτήσεις από τους ιδιοκτήτες τους. Οι απαιτήσεις αυτές συγκεφαλαιώνονται στο «ξόδευε εσύ και εγώ θα σ’ αποθεώνω, αλλιώς θα σε κράζω». Το μότο αυτό κωδικοποιεί επίσης και την διαφορά που αναγνωρίζουν οι οπαδοί ότι υπάρχει μεταξύ τους και του ιδιοκτήτη. Η διαφορά αυτή είναι εισοδηματικού τύπου, ενώ κάποιοι θα την χαρακτήριζαν ταξική. Σύμφωνα με τους οπαδούς: «ο ιδιοκτήτης έχει λεφτά (του περισσεύουν, αλλιώς δεν θα έμπαινε στην ομάδα) και οφείλει να τα ξοδεύει για το καλό της ομάδας, ενώ εμείς (οι οπαδοί) δεν έχουμε (δεν μας περισσεύουν παρά μόνο για το εισιτήριο και αυτό όχι πάντα) για να συμμετάσχουμε στα ιδιοκτησιακά γαϊτανάκια σας». Αυτά σχετικά με τις απαιτήσεις των οπαδών οι οποίες αν θα έπρεπε να τις απαριθμήσουμε θα ξεκίναγαν από το μεγάλο και σύγχρονο γήπεδο και θα έφταναν μέχρι την ανάγκη ακριβών μεταγραφών για να γίνει η ομάδα μεγάλη και διεθνώς ανταγωνιστική, να φτάσει δηλαδή εκεί που της αξίζει.

Σχετικά όμως με το «σωστό» ιδιοκτησιακό μοντέλο τα πράγματα περιπλέκονται. Από το 1978 ως σήμερα το ιδιοκτησιακό μοντέλο που γνωρίσαμε ήταν αυτό του μετόχου-φυσικού προσώπου. Από την εμπλοκή της ENIC στην Α.Ε.Κ. έχουμε τον μέτοχο-νομικό πρόσωπο. Η τάση αυτή ενισχύεται τα τελευταία χρόνια καθώς π[ροτιμάται όλο και περισσότερο να εμφανίζονται σαν μέτοχοι-ιδιοκτήτες νομικά και όχι φυσικά πρόσωπα. (Προσοχή! Όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα κείμενα μας οι υπεράκτιες (off shore) εταιρείες είναι στην ουσία προσωπικές και γι’ αυτό αναφέρονται πάντα οι μέτοχοι τους και ο διαχειριστής τους). Η νομοθεσία στο ζήτημα αυτό δεν θέτει κάποιον περιορισμό, αρκεί να εμφανίζεται κάποιο φυσικό πρόσωπο το οποίο να δρά για λογαρισμό του μετόχου-νομικού προσώπου. Έτσι κι’ αλλιώς οποιοσδήποτε περιορισμός θα ενέγειρε ενδεχομένως ζητήματα συμβατότητας με το Κοινοτικό Δίκαιο (το οποίο και υπερισχύει του αντίστοιχου Εθνικού).    

Η νομική μορφή που προτιμάται μέχρι στιγμής είναι το Σωματείο. Ως «παρατηρητές» έχουμε εκφραστεί σταθερά υπέρ του «κοινωνικού ελέγχου» των Π.Α.Ε. & Κ.Α.Ε. Θεωρούμε ότι αυτός μπορεί (και πρέπει) να επιτευχθεί στα πλαίσια της νομοθεσίας περί Α.Ε. και μάλιστα των εισιγμένων στο Χρηματιστήριο και όχι στα πλαίσια που θέτει το νομικό πλαίσιο σχετικά με τα Σωματεία. Η επιλογή αυτή είναι μονόδρομος -όσο και αν φαίνεται σε κάποιους ρομαντικούς αριστερούς ότι ο θεσμός των Σωματείων και η πύκνωση τους με μέλη θα μπορούσε να είναι η λύση στο πρόβλημα- κυρίως γιατί η νομοθεσία περί Α.Ε. είναι δεδομένη, ισχυρή και άκαμπτη ενώ οι Α.Ε. άπαξ και ενταχθούν σ’ αυτό το πλαίσιο δεν μπορούν να ελεγχθούν/ποδηγετηθούν τόσο αποτελεσματικά όσο τα Σωματεία μέσω των Γ.Σ. τους. Η νομική μορφή του Σωματείου προτιμάται και για φορολογικούς λόγους, οι οποίοι δεν είναι απαραιτήτως κακοί και επιλήψιμοι.

Όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν η νομική μορφή από μόνη της δεν εξασφαλίζει και την σωστή λειτουργία του οργανισμού. Είναι αποτελεσματική μόνο και τόσο όσο ενδιαφέρονται και συμμετέχουν ενεργά τα μέλη της. Όπως και η Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία η οποία λειτούργησε αποτελεσματικά το πολύ τα πρώτα 80 χρόνια με την πάροδο του χρόνου και όσο τα μέλη χάνουν το ενδιαφέρον τους η κατάσταση διολισθαίνει όλο και περισσότερο μέχρι που ο οργανισμός (και η λειτουργία του) απαξιώνεται εντελώς. Αν για να είναι κάποιοι ιδεολογικά συνεπείς αποφασίσουν να γυρίσουμε στην εποχή της ομάδας-Σωματείου ή να επιτραπεί η εκ παραλλήλου λειτουργίας τους (Α.Ε. & Σωματείου) τότε θα πρέπει να εξασφαλίσουν ότι οι υποχρεώσεις του Σωματείου από άποψης Λογιστικής παρακολούθησης και ελέγχου θα είναι οι ίδιες μ’ αυτές της Α.Ε., ενώ θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για φαινόμενα πλήρους ελέγχου των Σωματείων, αφού όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των μελών τόσο ευκολότερα αυτά ελέγχονται από τους οικονομικά δυνατούς την ίδια στιγμή που οποιαδήποτε αλλαγή απαιτεί μεγάλες και συμπαγείς (μπετόν) πλειοψηφίες. Επίσης πρέπει όλοι μας να θυμόμαστε ότι ο τρόπος οργάνωσης και διοίκησης των Ισπανικών ομάδων-Σωματείων δεν τα προφύλαξε ούτε από τον εκτροχιασμό των εξόδων και χρεών τους, ούτε και από φαινόμενα κακοδιοίκησης.

Πρέπει επίσης να σημειώσουμε και το εξής:

Τα όποια επικοινωνιακά τεχνάσματα διαρκούν λίγο. Το μόνο που μπορεί να πείσει κάποιον είναι καθαρά και σταράτα λόγια σχετικά με τις προθέσεις και τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας-εταιρείας. Μόνον ο συλλογισμός που μπορεί να εκφραστεί με σαφήνεια και η ορθότητα του μπορεί να ελεγχθεί μπορεί να πείσει. Καλό (αλλά όχι απαραίτητο) θα ήταν να συνοδεύεται και από νούμερα. Το σημαντικότερο είναι η ύπαρξη συγκεκριμένου συστήματος διοίκησης το οποίο να είναι απλό και κατανοητό απ’ όλους, αφού ακόμη και αν όλα είναι προϋπολογισμένα και κοστολογημένα είναι τόσο απρόβλεπτη η πραγματικότητα που σχεδόν πάντα τα νούμερα δεν επιβεβαιώνονται.  

Κλείνοντας το σημερινό μας κείμενο -το οποίο γράφτηκε με αφορμή την άκρως ενδιαφέρουσα ανάλυση του Σταμάτη Γαρρή- να ξεκαθαρίσουμε κυρίως για τους οπαδούς τα εξής:    

Όπως εσείς (οι οπαδοί) θέλετε το καλύτερο για την ομάδα σας και αναζητάτε έναν λεφτά ιδιοκτήτη που να την αγαπάει κιόλας (αν τον βρείτε ποτέ και αν υπάρχει τέτοιος) έτσι και αυτός (ο ιδιοκτήτης) θέλει να σας έχει (εσάς τους οπαδούς) συν-μέτοχους στην ομάδα. Κανείς από τους λεφτάδες δεν θέλει να είναι ο μόνος που θα «βάζει το χέρι στην τσέπη» (ο μ_____ς της παρέας). Όσο γρηγορότερα το καταλάβετε αυτό τόσο το καλύτερο για όλους μας.

Η πολυμετοχική ιδιοκτησία (και όχι το μοντέλο των Σωματείων-μετόχων) είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος «κοινωνικού ελέγχου» της ομάδας σας μέσω του οποίου μπορούν να προλαμβάνονται φαινόμενα απαξίωσης της ομάδας-εταιρείας. Η πολυμετοχική ιδιοκτησία ανεξαρτήτως ονόματος (κάποιοι την αποκαλούν «Λαϊκή Βάση» για να την απαξιώσουν) συμφέρει πρώτα και κύρια τους οπαδούς (και μετά όλους τους άλλους) των οποίων η ψυχολογία ακολουθεί τα σκαμπανεβάσματα της ομάδας τους φτιάχνοντας ή χαλώντας τη μέρα τους.

Αν με τη στάση σας επιλέξετε ν’ αφήσετες τα πράγματα να κυλούν ως έχουν, τότε διακινδυνεύετε το μέλλον της ομάδας σας αφού θα την έχετε αφήσει έρμαιο του κάθε ισχυρού οικονομικού παράγοντα και των περιπετειών του. Υπάρχει κανείς που να διανοείται το μέλλον του Ατρόμητου αν ο Σπανός πάει μέσα για λαθρεμπόριο καυσίμων; Ποιός θ’ αναλάβει σ’ αυτή την οικονομική συγκυρία τον Γαύρο αν φύγει ο Μαρινάκης;      

Η πολυμετοχική ιδιοκτησία είναι για τους οπαδούς μια ευκαιρία/δυνατότητα ελέγχου της ομάδας τους (άλλο αν θα ξαλαφρώσει κάπως και τον ιδιοκτήτη). Όπως κάθε ευκαιρία/δυνατότητα είναι στο χέρι του καθενός μας να την αρπάξει/διεκδικήσει αν το αποφασίσει καθώς δεν είναι υποχρεωμένος να το κάνει έτσι κι’ αλλιώς. Όπως όμως λένε και όσοι έχουν μεγάλη εμπειρία από τη ζωή: «Καλύτερα να μετανοιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες».

 

Υ.Γ.1. Ανεξαρτήτως του συμπεράσματος στο οποίο καταλήγει ο Σταμάτης Γαρρής η προσπάθεια του είναι αξιομνημόνευτη. Ελπίζουμε να συνεχίσει έτσι.  

Υ.Γ.2. Ίσως θα ήταν καλό κάποιοι να ξανακοιτάξουν ένα παλαιότερο κείμενο μας (βλέπε εδώ) σχετικά με τον ρόλο που θα μπορούσαν να παίξουν οι οργανωμένοι στις ομάδες τους

 

11 Μάη 2015
παρατηρητήριο.

Διαβάστηκε 5897 φορές
 
 
   
Βρίσκεστε εδώ: Αρχική Κείμενα Παρατηρητηρίου ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο. ΟΤΑΝ ΟΠΑΔΟΙ ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ Π.Α.Ε.