Font Size

SCREEN

Cpanel
Νέα σε τίτλους:

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ» ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ.

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ» ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ.

Όπως έχει γίνει κατανοητό από προηγούμενα κείμενα η Οικονομία και η Πολιτική είναι δύο αλληλοεπιδρούσες σφαίρες. Η Πολιτική (καθ)ορίζει τις συνθήκες της Οικονομικής Δραστηριότητας ενώ η δεύτερη υφίσταται και αποτυπώνει τις επιπτώσεις (θετικές και αρνητικές) των αποφάσεων της πρώτης. Η Οικονομική Δραστηριότητα αν και διαμορφώνεται από την Δημοσιονομική Πολιτική ωστόσο προηγήθηκε χρονικά αυτής. Παρά την από τότε αλληλένδετη σχέση τους η μια είναι διαφορετική από την άλλη όχι μόνο τυπικά αλλά και ουσιαστικά. Γιατί η Οικονομική Δραστηριότητα προϋποθέτει την απόφαση του εμπόρου/επιχειρηματία ν' αναλάβει μια συγκεκριμένη δράση προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Δηλαδή, ο έμπορος/επιχειρηματίας αποφασίζει αρχικά να δραστηριοποιηθεί σ’ ένα συγκεκριμένο Τομέα επιλέγοντας έναν Κλάδο και ασκώντας ένα επάγγελμα. Μπορεί επιπλέον να επιλέξει αν θα δραστηριοποιείται μόνον στο εσωτερικό ή και στο εξωτερικό. Τέλος μπορεί να επιλέξει αν θ’ ασκήσει το συγκεκριμένο επάγγελμα μόνος του ή μαζί μ’ άλλους συστήνοντας για τον σκοπό αυτό την κατάλληλη νομική μορφή εταιρείας. Όλες οι προηγούμενες αποφάσεις αφορούν το Οικονομικό πεδίο.

Ο έμπορος/επιχειρηματίας μας σε τακτά χρονικά διαστήματα αποτιμά λογιστικά την πορεία της επιχείρησης του και εκτιμά τις μελλοντικές προοπτικές της. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που αλλάζουν οι συνθήκες της Οικονομικής Δραστηριότητας είτε εξ’ αιτίας αυξομειώσεων της προσφοράς ή της ζήτησης ή ακόμα και λόγω της εισαγωγής νέων τεχνικών και τεχνολογιών ο έμπορος/επιχειρηματίας μας οφείλει να επανεξετάσει την κατάσταση. Ακόμα περισσότερο όταν η Κυβέρνηση τροποποιεί την Δημοσιονομική Πολιτική της είτε αυξάνοντας ή μειώνοντας φόρους και τέλη, είτε εισάγοντας νέους ή σπανιότερα καταργώντας κάποιους.

Άρα όταν εξετάζουμε το Φορολογικό καθεστώς και την επίδραση του στην Οικονομική Δραστηριότητα αναφερόμαστε στην Δημοσιονομική και όχι στην Οικονομική Πολιτική της Κυβέρνησης άσχετα αν αυτή επηρεάζει άμεσα την δεύτερη. Γιατί αντικείμενο της Οικονομικής Πολιτικής είναι το «τι», «πόσο» «πως» και «που» θα παραχθεί και όχι το ύψος των φόρων και των τελών. Φυσικά η Οικονομική Πολιτική (καθ)ορίζεται και από φαινομενικά άσχετες μ’ αυτή πολιτικές αποφάσεις. Για παράδειγμα η νομιμοποίηση της «φαρμακευτικής κάνναβης» οδηγεί είτε στην εισαγωγή της είτε στην εγχώρια παραγωγή της.

Στην πρώτη περίπτωση και αναλόγως της χώρας εισαγωγής επιβάλλονται ή όχι δασμοί και τέλη που επιβαρύνουν ην τιμή διάθεσης της. Στην δεύτερη περίπτωση η Κυβέρνηση είτε ρυθμίζει από ην αρχή το πλαίσιο παραγωγής και διάθεσης («πόσο» και «πώς») είτε το αφήνει στην «αυτορρύθμιση» της ίδιας της «αγοράς». Επιπρόσθετα θα μπορούσε ν’ αποφασίσει επιδοτήσεις προκειμένου να ενισχύσει αρχικά την παραγωγή και την φθηνότερη διάθεση της στην κατανάλωση.

Στην περίπτωση της «φαρμακευτικής κάνναβης» η καθαρά Οικονομική απόφαση της Κυβέρνησης ολοκληρώνεται στο σημείο αυτό. Ωστόσο, πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως η Δημοσιονομική Πολιτική μπορεί να μεταβληθεί κάποτε σε Οικονομική. Αυτό συμβαίνει όταν η εγχώρια παραγωγή ενός προϊόντος καθίσταται εξ’ αιτίας της υψηλής φορολογίας και του κόστους παραγωγής του ασύμφορη σε σχέση με την εισαγωγή του. Σε τέτοιες περιπτώσεις και αν η φορολογία ή το κόστος παραγωγής δεν μειωθούν ο έμπορος/επιχειρηματίας -αν επιθυμεί να συνεχίσει ν’ ασκεί το ίδιο επάγγελμα- έχει μοναδική επιλογή την φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή.

Αφορμή του παρόντος κειμένου είναι η επίκαιρη λόγω της αναζωπύρωσης του εκλογικού κλίματος της ανακοίνωσης στην περσυνή Δ.Ε.Θ. των «οικονομικών μέτρων» της Ν.Δ. όταν αυτή αναλάβει την εξουσία. Δεδομένου ότι η οικονομική συγκυρία ελάχιστα έχει διαφοροποιηθεί από τότε, όπως επίσης και του χαρακτήρα των μέτρων αυτά συνεχίζουν να είναι το ίδιο επίκαιρα όπως τότε, οπότε και έχει νόημα να τα σχολιάσουμε.

Διαβάζοντας την εν λόγω λίστα όπως αυτή δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο (βλέπε εδώ) προκύπτει πως όλα τα μέτρα που θα λάβει όταν έρθει στην εξουσία είναι φορολογικού και όχι οικονομικού χαρακτήρα. Πρόκειται στην ουσία για μειώσεις διαφόρων φορολογικών συντελεστών μέσω της οποίας υποτίθεται ότι θ’ αυξηθεί το Α.Ε.Π. και θα τονωθεί η Οικονομική Δραστηριότητα. Πριν προχωρήσουμε σε σχολιασμό των συγκεκριμένων μέτρων πρέπει να σημειώσουμε ότι μπορεί Οικονομική Δραστηριότητα να είναι τόσο η παραγωγή και η εμπορία (στο εσωτερικό και το εξωτερικό) όσο και η λιανική πώληση των εισαγομένων προϊόντων, αλλά δεν έχουν τις ίδιες επιπτώσεις σ’ αυτή. Είναι προφανές πως το καλύτερο δυνατό σενάριο είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κάλυψη των αναγκών της αγοράς από την εγχώρια παραγωγή.

Προσοχή! Είναι άλλο να «παράγεται και να συσκευάζεται» ένα είδος στην Ελλάδα και διαφορετικό να «συσκευάζεται» μόνον εδώ. Την σύγχυση στο σημείο αυτό επιτείνει η χρήση του «γραμμωτού κώδικα» (bar code). Ένας παρατηρητικός καταναλωτής διαβάζοντας τις ετικέτες των προϊόντων που αγοράζει θα δει ότι υπάρχει για παράδειγμα «βούτυρο αγελάδας» (λίγο) το οποίο «παράγεται και συσκευάζεται» στην Ελλάδα και (περισσότερο) που μόνο «συσκευάζεται» στην Χώρα μας. Και τα δύο καθ’ όσον διατίθενται από Ελληνικές εταιρείες έχουν bar code που αρχίζει από «520». Επιπλέον τα προϊόντα που διατίθενται στα LIDL ακόμα και αυτά που «παράγονται και συσκευάζονται» εδώ ΔΕΝ έχουν bar code «520» αλλά «204». Συνεπώς το μόνο κριτήριο «Ελληνικότητας» ενός προϊόντος είναι το «παρασκευάζει και συσκευάζεται στην Ελλάδα» («produced and packed in Greece» για τους Ελληνάρες).

Ας δούμε. όμως τώρα, τα «οικονομικά μέτρα» της Ν.Δ. όπως αυτά παρουσιάστηκαν στην περσυνή (2017) Δ.Ε.Θ. Όπως σημειώσαμε και προηγουμένως δεδομένου ότι η οικονομική συγκυρία ελάχιστα έχει μεταβληθεί δεν αναμένεται αυτά να διαφοροποιηθούν σημαντικά (ή και καθόλου). Τα μέτρα περιλαμβάνουν:

  • μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα από το 3,5% στο 2% του ΑΕΠ.
  • Καθιέρωση αρχικού συντελεστή στην κλίμακα εισοδήματος 9% για εισόδημα έως 10.000 από 22% που ισχυει σήμερα. Μια τέτοια παρέμβαση θα ωφελήσει κατά κύριο λόγο εκείνους που δηλώνουν χαμηλό εισόδημα δηλαδή χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους και κάποιους ελεύθερους επαγγελματίες.
  • Μείωση φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων από 29% που είναι σήμερα σε 20%. Το μέτρο αυτό θα επιτρέψει σε όλων των ειδών τις επιχειρήσεις να δουν αύξηση των καθαρών κερδών τους.Μείωση του συντελεστή φορολόγησης των μερισμάτων κατά 10% οπότε από 15% που είναι σήμερα, να κλειδώσει στο 5%. Αθροιστικά, με αυτούς τους τρόπους ο συνολικός φορολογικός συντελεστής των κερδών των επιχειρήσεων από 39,65% που είναι σήμερα θα υποχωρήσει στο 24%.
  • Μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% σε μια διετία. Ειδικότερα, αυτό σημαίνει ότι από 3,3 δισ που καλούνται να πληρώσουν κάθε χρόνο οι φορολογούμενοι, το συνολικό ποσό είσπραξης θα μειωθεί στα 2,2 δισ ευρώ.
  • Σταδιακή μείωση των συντελεστών ΦΠΑ με καθιέρωση δυο συντελεστών. Ο κοινός συντελεστής θα μειωθεί από το 24% στο 22% και ο μειωμένος από το 13% στο 11%. Την ίδια ώρα, προβλέπεται κατάργηση του υπερμειωμένου συντελεστή 6%.
  • Σταδιακή κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης.
  • Αύξηση αποσβέσεων επιχειρήσεων.
  • Μεταφορά ζημιών για μια δεκαετία.
  • Μείωση ασφαλιστικών εισφορών.

Εκτός της μείωσης του στόχου για «πρωτογενές πλεόνασμα» ο οποίος επί της ουσίας είναι προϋπόθεση για την εφαρμογή των υπολοίπων όλα τα προτεινόμενα μέτρα είανι φορολογικής υφής. Συγκεκριμένα:

  • Προτείνεται μείωση του εισαγωγικού φορολογικού συντελεστή για τα Φυσικά Πρόσωπα (μισθωτοί, συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες). Ωστόσο, από την στιγμή που δεν γίνεται λόγος για το πλήθος των κλιμακίων και τους συντελεστές τους καθώς και για την ύπαρξη αφορολογήτου και το ύψος του ΔΕΝ έχει νόημα να το σχολιάσουμε περαιτέρω. Τόσο για το ζήτημα αυτό όσο και για το ύψος του συντελεστή Φ.Π.Α. μπορείτε να διαβάσετε (εδώ).
  • Το δύο επόμενα μέτρα είναι αλληλένδετα τουλάχιστον όταν οι επιχειρήσεις αποδίδουν μέρισμα από τα λογιστικά τους κέρδη. Από τη μια ποροτείνεται μείωση του φορολογικού συντελεστή για τα Νομικά Πρόσωπα από το 29% το 20% και αποό την άλλη προτείνεται μείωση της φορολόγησης των μερισμάτων από το 15% στο 5%. Αφήνοντας για την ώρα το πολύπλοκο ζήτημα της φορολόγησης των επιχειρήσεων, έχει νόημα να σχολιάσουμε την φορολόγηση των μερισμάτων στην πηγή τους. Τα τελευταία χρόνια τα μερίσματα όπως και τα κέρδη από ατομικές επιχειρήσεις δεν φορολογούνται ως εισόδημα των Φυσικών Προσώπων αλλά φορολογούνται στην πηγή, δηλαδή την επιχείρηση και αποδίδονται «καθαρά» στους μετόχους/εταίρους οι οποίοι τα συμπεριλαμβάνουν στην φορολογική τους δήλωση. Από κει και πέρα το ζήτημα είναι αν αυτού του τύπου τα εισοδήματα πρέπει να φορολογούνται με τον μικρότερο δυνατό συντελεστή σε σχέση με τον μισθωτό και τον ελεύθερο επαγγελματία. Είναι «ηθικό» και «δίκαιο» ειδικά από φορολογικής άποψης να φορολογούνται οι «εισοδηματίες» από μερίσματα λιγότερο απ’ αυτούς που εισπράττουν ενοίκια; Τι «μήνυμα» δίνει μια κυβέρνηση με μια τέτοια ρύθμιση;    
  • Η μείωση του ΕΝ.Φ.Ι.Α. είναι μια «πιασάρικη» υπόσχεση καθώς ο συγκεκριμένος φόρος πλήττει το σύνολο των φορολογουμένων. Ωστόσο, το ζήτημα είναι πιο σύνθετο καθώς η μείωση μπορεί είτε να προκληθεί μέσω της μείωσης του συντελεστή είτε με την μείωση των αντικειμενικών αξιών. Η δεύτερη επιλογή πιθανόν να είναι και η λιγότερο επιθυμητή μιας και βάσει των αντικειμενικών αξιών υπολογίζονται ο Φόρος Κληρονομιάς, αλλά και οι Φόροι Μεταβίβασης (πώλησης, γονικής παροχής).
  • Άλλο ένα «πιασάρικο» θέμα είναι τόσο η μείωση όσο και το πλήθος των συντελεστών Φ.Π.Α. Στο συγκεκριμένο ζήτημα οι προθέσεις δεν είναι αρκετές καθώς όπως και σε κάθε φορολογική αλλαγή κυρίαρχη σημασία έχει το ύψος των αναμενόμενων φορολογικών εσόδων μετά την αλλαγή. Λόγω της «τεχνικότητας» του ζητήματος είναι δυνατόν να μειωθούν οι συντελεστές αλλά τα έσοδα ν’ αυξηθούν όχι μόνον από την αύξηση της κατανάλωσης (λόγω αυξημένου διαθέσιμου εισοδήματος) αλλά κυρίως λόγω της μετάταξης ειδών και υπηρεσιών από τον κατώτερο στον ανώτερο συντελεστή. Συνεπώς ούτε γι’ αυτό το ζήτημα μπορούν να ειπωθούν προκαταβολικά πολλά.
  • Η κατάργηση της «Εισφοράς Αλληλεγγύης» είναι μια αυτονόητη υποχρέωση της Κυβέρνησης καθώς αυτή η εισφορά έχει (θεωρητικά) «έκτακτο χαρακτήρα». Γι’ αυτό και ονομάσηκε «εισφορά» και όχι «φόρος». Δεδομένου ότι αποτελεί μια σημαντική πηγή εσόδου η κατάργηση θα γίνει μέσω της σταδιακής μείωσης του συντελεστή ή του ποσού πάνω από το οποίο επιβάλλεται.
  • «Απόσβεση» είναι ο ετήσιος καταλογισμός στα Έξοδα μιας επιχείρησης ποσού το οποίο έχει δαπανηθεί από αυτή προκειμένου αυτό ν’ ανακτηθεί. Καθώς τα Έξοδα συμψηφίζουν τον Τζίρο (Πωλήσεις) μειώνουν τον Φόρο Εισοδήματος τον οποίο προκαταβολικά έχει πληρώσει η επιχείρηση τις προηγούμενες Χρήσεις. Συνεπώς για ν’ ανακτηθούν τα χρήματα της επένδυσης που αποσβένεται πρέπει να υπάρχουν Κέρδη μεγαλύτερα ή ίσα του ποσού της απόσβεσης. «Αύξηση των αποσβέσεων» σημαίνει μείωση του χρονικού ορίου στο οποίο φορολογικά αποσβένεται μια επένδυση. Αυτό πρακτικά με τη σειρά του σημαίνει μειωμένα (όταν προκύπτουν) φορολογικά έσοδα για τις πρώτες μετά την αλλαγή Χρήσεις, τα οποία όμως σταδιακά θ’ αυξηθούν στις επόμενες (αφού η επένδυση θα έχει αποσβεστεί νωρίτερα). Ωστόσο, το συγκεκριμένο μέτρο για ν’ αποδώσει θα πρέπει αφ’ ενός να υπάρχουν Κέρδη και αφ’ ετέρου να συνδυαστεί με το επόμενο.
  • Με το ισχύον φορολογικό καθεστώς μια επιχείρηση έχει μια 5ετία μέσα στην οποία μπορεί να συμψηφίσει τις Ζημιές της με Κέρδη. Μετά την 5ετία το δικαίωμα αυτό χάνεται και για την Εφορία η εταιρεία έχει Κέρδη (εκτός αν συνεχίσει να είναι ζημιογόνα) την ίδια στιγμή που για τους μετόχους της είναι ζημιογόνος. Συνεπώς η αύξηση του διαστήματος αυτού από 5 σε 10 χρόνια ενώ θα διευκολύνει τις επιχειρήσεις ν’ ανακτήσουν τόσο τις επενδύσεις τους μέσω των αποσβέσεων όσο και να πληρώσουν λιγότερο Φ.Ε. (και άρα προκατοβολή φόρου) ενισχύοντας έτσι ισόποσα την ρευστότητα τους. Ήδη ανάλογο μέτρο ισχύει για τις τράπεζες προκειμένου αυτές ν’ απορροφήσουν φορολογικά το «κούρεμα» των ομολόγων που κατείχαν. Στην περίπτωση τους το διάστημα είναι η 20ετία.
  • Τέλος, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών είναι άλλο ένα αγαπημένο θέμα για το οποίο όμως ισχύουν όσα σημειώθηκαν παραπάνω για τον Φ.Ε. των Φυσικών Προσώπων, τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. και τον Φ.Π.Α. Είναι μια τόσο γενικόλογη πρόταση που αν δεν εξειδικευτεί και δεν συνεκτιμηθεί με το φορολογικό αλλά κυρίως το ασφαλιστικό πλαίσιο στο οποίο τοποθετείται δεν έχει νόημα να σχολιαστεί.

Συμπερασματικά, όλα τα παραπάνω μέτρα ΔΕΝ είναι οικονομικού αλλά μόνον φορολογικού χαρακτήρα. Παρ’ όλα αυτά μέσω της θεωρητικής ελάφρυνσης (μέχρι να συγκεκριμενοποιηθούν δεν θα είμαστε σε θέση να είμαστε σίγουροι γι’ αυτό) που επιφέρουν θα προκύψει αύξηση της ρευστότητας, η οποία θα οδηγήσει σε μείωση των χρεών ατόμων και επιχειρήσεων είτε απευθείας είτε έμμεσα μέσω της αύξησης της κατανάλωσης. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι η αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας δεν θα είναι τέτοια που να δημιουργήσει την αίσθηση της οικονομικής μεγέθυνσης. Για τον σκοπό αυτό θα χρειαστεί να ληφθούν και οικονομικού χαρακτήρα αποφάσεις. Αποφάσεις για την εκτέλεση των οποίων, δυστυχώς, δεν είναι υπεύθυνη μόνον η εκάστοτε Κυβέρνηση και ο οποίες αφορούν τόσο το τι θα πρέπει να παράγει και σε ποιές ποσότητες στο εξής η Χώρα όσο και στην χρηματόδότηση των προϊόντων και υπηρεσιών αυτών.

 

31 Μάρτη 2018
παρατηρητήριο.

Διαβάστηκε 3850 φορές
 
 
   
Βρίσκεστε εδώ: Αρχική Χρονολόγιο ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ» ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ.