Από την άποψη της κοινωνίας το συνέδριο αυτό (όπως και οποιαδήποτε άλλη εσωτερική του διαδικασία/δοκιμασία) είναι το ίδιο ενδιαφέρον αλλά την ίδια στιγμή το ίδιο αδιάφορο.
Είναι ενδιαφέρον γιατί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι ο κύριος κορμός της κυβέρνησης και όπως φαίνεται η πλειοψηφία του θ’ ακολουθήσει τον Τσίπρα και θα συνεχίσει ν’ αποτελεί την κυβερνητική πλειοψηφία μετά τις εκλογές που αναμένεται να γίνουν κάποια στιγμή το Φθινόπωρο. Συνεπώς κάθε εξέλιξη στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα έχει επιπτώσεις (αν και απροσδιόριστες) στην εκλογική του καταγραφή και την διαμόρφωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Είναι αδιάφορο γιατί το πολύ-πολύ το συνέδριο αυτό να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα τα οποία έπρεπε να είχαν ξεκαθαριστεί από καιρό. Είναι αδιάφορο επειδή το κόμμα μπορεί να επιλέξει να συνεχίσει ν’ αυταπατάται σχετικά με το «τι μπορεί και πρέπει να γίνει» την στιγμή που η διαχείριση της εξουσίας στην πράξη είναι κάτι διαφορετικό. Είναι αδιάφορο επειδή ο ψηφοφόρος έχει προεξοφλήσει ότι δεν πρόκειται παρά τα όσα λένε να ρισκάρουν να χάσουν την εξουσία (για την οποία τόσο αγωνίστηκαν). Το πολύ-πολύ για να μπορούν να κοιμηθούν ήσυχοι να πάρουν μια «γενναία απόφαση» (με πολλούς αστερίσκους) η οποία να «χρυσώνει το χάπι» για όσους δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι θα συνεχίσουν ν’ ακολουθούν τον Τσίπρα για να μην χάσουν την μάσα που συνοδεύει την κατάληψη της εξουσίας.
Είναι εν τέλει αδιάφορο επειδή δεν βρισκόμαστε ούτε στην Ουγγαρία της δεκαετίας του ’50 (όταν με την μέθοδο της «σαλαμοποίησης» το Κ.Κ. Ουγγαρίας απαλλασσόταν από έναν-έναν τους κυβερνητικούς του εταίρους) ούτε στην Ε.Σ.Σ.Δ. που το Κόμμα ήταν το Κράτος. Ακόμη και τότε όμως και μετά τα πρώτα χρόνια δεν ήταν το Κόμμα που αποφάσιζε για το Κράτος (όλους μας) αλλά το Κράτος που προετοίμαζε τις αποφάσεις που θα επικύρωνε το Κόμμα.
Εμείς το μόνο που τους ευχόμαστε (και έμμεσα το ευχόμαστε και σ’ όλους μας) είναι να πάρουν καμιά «κανονική απόφαση» (μετεξελισσόμενοι σε «κανονικό» κόμμα) και όχι του τύπου «το όπλο παρά πόδα», η οποία είναι μεν παρηγοριά στον άρρωστο κρατώντας (υποτίθεται) ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα αλλά ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο δεν είναι «κανονική» (χρήσιμη) απόφαση.
Καλή αντάμωση στο Συνέδριο…
Υ.Γ.1. Από την θέση «παρά πόδα» υπάρχουν 4 (αν δεν ξεχνάμε καμία) επιλογές:
- Το «επ’ ώμου».
- Το «παρουσιάστε».
- Το «ανά χείρας».
- Το «αποθέσατε».
Η πείρα μας διδάσκει ότι η πληθώρα επιλογών δεν είναι κατ’ ανάγκη καλή. Μπορεί (και αρκετές φορές το κάνει) ν’ αποπροσανατολίσει τόσο που στο τέλος να οδηγήσει στην αδράνεια.
Υ.Γ.2. Κατά διαβολική σύμπτωση(;) υπάρχουν κάποιοι και στην Α.Ε.Κ. που νομίζουν ότι μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις για το μέλλον της «ενιαίας Α.Ε.Κ.» γιατί «αυτοί» είναι η Α.Ε.Κ. (όπως η Κωνσταντοπούλου είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α) Το κακό είναι ότι αυτό δυστυχώς ισχύει μέχρι τώρα και θα συνεχίσει να ισχύει όσο εμείς οι υπόλοιποι τους αφήνουμε να συνεχίσουν να το κάνουν.
31 Αυγούστου 2015
παρατηρητήριο.
