Aetofolia

ΠΕΡΙ «ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ», «ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ» & «ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ»
(ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ)

Η παρούσα Κυβέρνηση επένδυσε για την άνοδο της στην Εξουσία περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στο μίσος και τον διχασμό. Μπορεί σε σχέση με την «επίσημη» («ορθόδοξη») Αριστερά (που εργολαβικά την εκφράζει το Κ.Κ.Ε.) να μην θεωρείται «Αριστερή», αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν κουβαλά στις αποσκευές της ΟΛΕΣ τις ιδεοληψίες και τα κόμπλεξ της μήτρας από την οποία προέρχεται. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. από την στιγμή που γιγαντωνόταν δημοσκοπικά συμπεριφερόταν με περισσή αλαζονεία θεωρώντας ότι η «Ιστορία» (στην ουσία το εκλογικό σώμα) του «χρώσταγε» κάτι.

ΟΤΑΝ ΤΑ «ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ» ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΓΗΠΕΔΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ Α.Ε.Κ.
(Η ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ Α.Ε.Κ. & ΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ ΜΑΣ)

Δεν περιμένατε εμάς για να καταλάβετε ότι σχετικά με το γηπεδικό πρόβλημα της «ενιαίας Α.Ε.Κ.» έχει πέσει πολλή κοροϊδία. Δεν χρειάζεται, επίσης, πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι το γήπεδο της Α.Ε.Κ. είναι ένα πρώτης τάξεως ζήτημα για πολιτική προβολή και σπέκουλα. Είτε μιλάμε για την συγκυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ. - Ν.Δ. (που πέρασε το άρθρο 42) είτε για την συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. όλοι τους υποστηρίζουν το «δίκαιο αίτημα» της Α.Ε.Κ. για γήπεδο στην «φυσική της έδρα» και «σκίζονται» να την βοηθήσουν όπως (και όσο) μπορούν.

ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ Η ΞΕΤΣΙΠΩΣΙΑ
(Ε.Π.Ο. & ΟΡΙΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ)

Συμβαίνει πολλές φορές στη ζωή να ταυτίζουμε τον εαυτό μας μ’ έναν συγκεκριμένο χώρο. Να εξαρτούμε τις εξελίξεις σ’ αυτόν από την δική μας τύχη. Όπως είπε και ο Λουί «το Κράτος είμαστε εμείς» (με την προϋπόθεση ότι έχουμε μια σημαντική θέση). Τότε μπορούμε να λέμε ότι μας καπνίσει μόνο και μόνο γιατί είμαστε σε θέση να το κάνουμε. Αυτή η δυνατότητα στην Χώρα μας έχει αναχθεί σε υποχρέωση.

ΤΕΛΙΚΑ Ο «ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ» ΔΕΝ ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΝΤΟΝΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΤΩΧΕΥΣΗ
(ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ;)

Την προηγούμενη Τετάρτη 21 Δεκέμβρη 2016 είχαμε γράψει σχετικά με μια από τις διατάξεις του «Πτωχευτικού Κώδικα» τον οποίο υπέγραφε ο Σταύρος Κοντονής ως Υπουργός Δικαιοσύνης (βλέπε εδώ). Συγκεκριμένα είχαμε αναφερθεί στο άρθρο 56Α’ το οποίο προέβλεπε την μείωση της παραγραφής για αναπλήρωση ελλείμματος από την 20ετία που ισχύει γενικά στην 10ετία. Η συγκεκριμένη διάταξη είχε (όχι χωρίς λόγο) θεωρηθεί «ύποπτη» όχι μόνο από εμάς, αλλά κυρίως απ’ όσους έδωσαν αγώνα για ν’ αποσυρθεί.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑ «ΠΕΡΙΕΡΓΗ» ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ «ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ»
(ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ Σ’ ΟΣΟΥΣ ΕΙΧΑΝ ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ)

Ούτε δίμηνο δεν έχει περάσει από τη στιγμή (5 Νοέμβρη) που ο Σταύρος Κοντονής ανέλαβε το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Από το Υφυπουργείο Αθλητισμού αποχώρησε ως «επιτυχημένος» και ως εκ τούτου οι απαιτήσεις στη νέα του θέση είναι μεγάλες. Στο νέο του πόστο θα χρεωθεί (για κακό) ή θα πιστωθεί (για καλό) τις εξελίξεις στις ποδοσφαιρικές υποθέσεις που απασχολούν την περίοδο αυτή την Θέμιδα.

ΟΤΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
(ΣΚΑΡΩΝΕΙ ΣΤΟ ΠΟΔΑΡΙ ΜΙΑ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ)

Η Ελλάδα είναι μια πολύ ιδιαίτερη χώρα όπου όλοι μπορούν να περνάνε καλά αρκεί να μην έχουν «περίεργες» απαιτήσεις. Για παράδειγμα έχεις το δικαίωμα (κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι υποχρέωση) να παρανομείς. Όσο μεγαλύτερη δε η παρανομία, τόσο πιο απίθανη η τιμωρία, ειδικά αν έχεις κάποιον ισχυρό να σε προστατεύει (για χάρη του οποίου εσύ θα λερώνεις μονίμως τα χέρια και τη συνείδηση σου). Αν τύχει όμως και έχεις τίποτα περίεργες αντιλήψεις/απαιτήσεις οι οποίες τους χαλάνε τη ζαχαρένια (τις δουλειές των μεγάλων και ισχυρών) τότε θεωρείσαι «Δημόσιος Κίνδυνος» και γίνεσαι δακτυλοδεικτούμενος.

ΟΤΑΝ Η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ «ΑΠΕΙΛΕΙ» ΟΤΙ ΘΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ
(ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΒΑΔΙΖΕΙ -ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ- ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΝΤΟΝΗ)

Η «πρώτη φορά Αριστερά» είναι μια επώδυνη και τραυματική εμπειρία τόσο για το κυβερνών κόμμα όσο και για εμάς τους κυβερνωμένους. Για τον μεν ΣΥ.ΡΙΖ.Α. η κυβερνητική του θητεία σηματοδότησε το τέλος των ψευδαισθήσεων σχετικά με την εφαρμογή στην πράξη μιάς «Αριστερής» (και γι’ αυτό ουσιωδώς διαφορετικής) πολιτικής. Το γεγονός ότι κάποιοι δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμη και ζούν με την ελπίδα να γυρίσουν το παιχνίδι στο μέλλον, ενώ κάποιοι άλλοι συνεχίζουν σ’ επίπεδο ρητορείας να λένε τα ίδια δεν αλλάζει στην ουσία και πολλά.

ΚΟΝΤΟΝΙΑΔΑ – ΡΑΨΩΔΙΑ Ω’
(ΚΟΝΤΟΝΗΣ – Η ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ)

Θεωρήθηκε (απ’ όσους είχαν λόγο να τον αποθεώνουν) ως ο πλέον επιτυχημένος Υπουργός της Κυβέρνησης. Η επιτυχία του ήταν τέτοια ώστε ο Πρωθυπουργός τον τίμησε προβιβάζοντας τον σε Υπουργό (από Υφυπουργό) μεταθέτοντας τον στο Δικαιοσύνης (προφανώς για να έχει και εκεί την ίδια επιτυχία). Όπως είδαμε σε προηγούμενα κείμενα ο Σταύρος Κοντονής είχε συντάξει κανά-δυό νομοθετήματα με τα οποία υποτίθεται ότι έβαζε σε τάξη τα του Αθλητισμού, ενώ εκκρεμούσε η σύνταξη του νέου «Αθλητικού Νόμου».

ΚΟΝΤΟΝΙΑΔΑ – ΡΑΨΩΔΙΑ Ψ’
(ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟ «ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΝΟΜΟ» ΤΟΥ ΚΟΝΤΟΝΗ)

Όπως σημειώσαμε σε προηγούμενη ραψωδία το σημαντικότερο για έναν πολιτικό είναι ν’ αφήσει πίσω του κάτι που θ’ «αντέξει» στον χρόνο. Στην περίπτωση του πρώην (υπο)Υπουργού Αθλητισμού και νυν Υπουργού Δικαιοσύνης αυτό που αφήνει πίσω του είναι δυό-τρία νομοθετήματα. Το πρώτο από αυτά αφορούσε τους τακτικούς δικαστές στην Ε.Π.Ο., το ηλεκτρονικό εισιτήριο καθώς και ποινές για όσους μέσω του Τύπου και του διαδικτύου ενθαρρύνουν, παροτρύνουν, υποκινούν ή επιδοκιμάζουν επεισόδια, ρατσιστικές συμπεριφορές κ.λ.π. (άρθρο 1 παρ. 5, Ν. 4326/2015).

ΚΟΝΤΟΝΙΑΔΑ – ΡΑΨΩΔΙΑ Χ’
(ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΔΟΥΛΕΥΕ Ο ΚΟΝΤΟΝΗΣ ΩΣ (ΥΠΟ)ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ;)

Η μεγαλύτερη φιλοδοξία που μπορεί να έχει καθένας μας είναι ν’ αφήσει κάτι πίσω του, έτσι ώστε όταν αποτραβηχτεί από το προσκήνιο να τον θυμούνται με ευγνωμοσύνη («καλά που υπήρξε κι αυτός»). Την ίδια ακριβώς φιλοδοξία έχουν και οι πολιτικοί οποιασδήποτε βαθμίδας, το πέρασμα των οποίων από «θέσεις ευθύνης» είναι (τις περισσότερες φορές) σημαντικά συντομότερο από την καριέρα ενός στελέχους του ιδιωτικού τομέα. Έτσι ενώ για τους απλούς ανθρώπους αρκεί να μεγαλώσουν «καλά παιδιά» οι πολιτικοί φιλοδοξούν ν’ αφήσουν πίσω τους κάποιο «πνευματικό παιδί» (νόμο), το οποίο θ’ αφήσει εποχή.