Aetofolia

ΚΟΝΤΟΝΙΑΔΑ - ΡΑΨΩΔΙΑ Β’
(ΟΠΟΙΟΣ ΒΑΡΙΕΤΑΙ ΝΑ ΖΥΜΩΣΕΙ ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ ΚΟΣΚΙΝΙΖΕΙ)

Την προηγούμενη εβδομάδα ο watcher_007 έβαλε τον Σταύρο Κοντονή στο στόχαστρο του για όσα θα μπορούσε (και θα έπρεπε) κατά την γνώμη του και την κείμενη νομοθεσία να έχει ήδη κάνει για ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Πιθανόν και αυτός (όπως και κάποιοι ακόμα) ν’ ανήκουν σ’ αυτούς που παίρνουν ακόμη στα σοβαρά (τουλάχιστον στην αρχή) τους πολιτικούς παραχωρώντας τους «το δικαίωμα της αμφιβολίας». Πιθανόν ακόμη και να παίρνουν στα σοβαρά όσα γράφονται στα Φ.Ε.Κ. (δηλαδή τους νόμους). Σίγουρα ο Υπουργός θα μπορούσε να επικαλεστεί αρκετές δικαιολογίες γιατί δεν ασχολήθηκε με τις καταγγελίες που είχαν έλθει σε γνώση του.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ
(ΤΟ ΓΑΝΤΖΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)

(Σημείωση: Το κείμενο που ακολουθεί είναι αυτό που ο «Αποδυτηριάκιας» θα ονόμαζε «σεντόνι». Μετά την προειδοποίηση αυτή ο αναγνώστης προχωρά με δική του ευθύνη και δεν έχει δικαίωμα αποζημίωσης από τον διαχειριστή αυτής της ιστοσελίδας.)

Το τελευταίο 18μηνο καθημερινά έρχονται στο προσκήνιο ιστορίες οι οποίες αποδεικνύουν το ποιόν των κυβερνώντων μας. Είτε σ’ επίπεδο διαχείρισης της καθημερινότητας (διακυβέρνηση) είτε σ’ επίπεδο δηλώσεων έχουν αποτύχει οικτρά, εκτός ίσως από την μπουρδολογία με την χρήση «Αριστερής» ορολογίας (που τόσο καλά γνωρίζουν) μπας και ξεγελάσουν τη συνείδηση τους ή ακόμα καλύτερα κανέναν αδαή ψηφοφόρο. Με τον τρόπο που επικοινωνούν ακόμα και την πιο απλή ιδέα, ακόμα και την πιο τεκμηριωμένη και δουλεμένη πρόταση καταφέρνουν να προκαλέσουν τον οίκτο (για την τύχη της Χώρας) και την θυμηδία (κοροϊδία) των πολιτών. Όπως φαίνεται ο Σεφερλής θα ’χει υλικό για τρεις επιθεωρήσεις φέτος και όχι μόνο για το Δελφινάριο.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΠΛΗΡΟΡΟΦΟΡΗΣΗΣ» ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ
(ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ)

Σύμφωνα με την ετυμολογία της η «προπαγάνδα» είναι η διάδοση ενός μηνύματος ή μιας θεωρίας έτσι ώστε αυτή να γίνει γνωστή σε ευρύ κύκλο (να διαδωθεί). Με τον καιρό η «προπαγάνδα» απέκτησε αρνητικό περιεχόμενο ταυτιζόμενη στην ουσία με την διαφήμιση (η οποία ως επικοινωνιακή τεχνική υπερτονίζει τα θετικά ενός προϊόντος ή μιας ιδέας ώστε να το διαδώσει). Προφανώς και όταν προπαγανδίζεις μια ιδέα αναφέρεσαι μόνον σ’ αυτήν αποφεύγοντας την αναφορά σε οτιδήποτε άλλο εκτός αν μια τέτοια αναφορά κρίνεται συμφέρουσα για την επιτυχία της προπαγάνδας.

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ΜΕ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ, ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
(ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΛΑΛΑΚΕΣ)

Οι άνω των 40 είναι σε θέση να θυμούνται πολύ καλά τις καθημερινές σειρές στον ΑΝΤ1 με την υπογραφή του Νίκου Φώσκολου. Οι περισσότεροι τις έβρισκαν υπερβολικές. Ο ίδιος ο Φώσκολος είχε παραδεχθεί (προς τιμήν του) ότι ο τρόπος με τον οποίο δομούσε τις ιστορίες του ήταν ουσιαστικά αντιγραφή (ξεπατικοτούρα) των Αρχαίων τραγικών ποιητών. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι ωστόσο κάποιες φορές η πραγματικότητα ήταν πιο προωθημένη από τον Φώσκολο. Έτσι προοδευτικά (σιγά-σιγά) επεκράτησε η άποψη πως ότι βλέπουμε στην μεγάλη οθόνη και στο «χαζοκούτι» είναι «βγαλμένο από τη ζωή» (κατ’ αντιστοιχία του «δουλεμένου στην προπόνηση»). Πολλές φορές οι συσχετίσεις που αποδεικνύουν τα προηγούμενα είναι μπροστά στα μάτια μας γι’ αυτό και δεν τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία.

ΟΤΑΝ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΙΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ
(ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ;)

Η εξουσία για να σταθεί -από την πρώτη κιόλας μέρα- έχει ανάγκη την νομιμοποίηση η οποία παρέχεται άμεσα μέσω της θετικής ανταπόκρισης του λαού και έμμεσα μέσω της ανοχής/αδιαφορίας του. Η «νομιμοποίηση» έχει τόσο νομική όσο και ηθική βάση. Διέπεται από ένα πλέγμα νομικών κανόνων οι οποίοι τουλάχιστον στην θεωρία ισχύουν σ’ όλες τις περιπτώσεις. Αν οι νομικοί κανόνες είναι (υποτίθεται) δεσμευτικοί καθ’ όσον γραμμένοι, οι ηθικοί παρ’ ότι είναι άγραφοι δεν είναι για τον λόγο αυτό λιγότερο δεσμευτικοί.

ΕΣΥ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΕΣ ΣΥ.ΡΙΖ.Α ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΞΕΦΤΙΛΑΣ ΟΣΟ ΣΕ ΘΕΩΡΟΥΝ;
(ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ Ή ΥΠΟΤΑΓΗ;)

Όλοι μας έχουμε βρεθεί στην θέση να επιλέξουμε αν θα «υψώσουμε το ανάστημα» μας ή αν θα «καταπιούμε την περηφάνια μας». Το διακύβευμα είναι άλλοτε η δουλειά μας ή η καριέρα μας ή ο φόβος της απώλειας του/της συντρόφου μας. Είτε οικονομικός είτε ερωτικός ο λόγος, ο μηχανισμός με τον οποίο εκβιάζεται η απόφαση μας είναι παντού και πάντα ο ίδιος. Όταν έρθει εκείνη η ώρα (της απόφασης) καθένας μας συμπεριφέρεται αναλόγως του χαρακτήρα του, η διαμόρφωση του οποίου σχετίζεται με το πώς βλέπει καθένας μας τον εαυτό του. Η «εικόνα» που έχουμε για τον εαυτό μας αντανακλά και στην συμπεριφορά των άλλων απέναντι μας. Αν μας θεωρούν «πολύ καλό παιδί» τότε είναι αναμενόμενο να είναι περισσότερο πιεστικοί απέναντι μας γνωρίζοντας ότι είναι πιθανότερο να υποχωρήσουμε (να τους κάνουμε το χατίρι) παρά ν’ αποκρούσουμε τις απαιτήσεις τους.

ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΙΑΣ «ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ»
(ΕΝΑ «ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑΚΟ» ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ)

Υπάρχει ένα παληό ρητό σύμφωνα με το οποίο: «Άμα πετύχει η μαλακία, τύφλα να ’χει το γαμήσι». Αντίστοιχα θα μπορούσαμε να πούμε ότι όταν ο «Αποδυτηριάκιας» έχει όρεξη και κυρίως όταν θέλει να γράψει ένα κείμενο (και όχι να πετά την μπάλα στην εξέδρα για να μην τα βάλει με κάποιους) δεν έχει το ταίρι του. Ο μόνος που τον ξεπερνούσε ήταν ο μακαρίτης Μπαζίνας. Το κείμενο που ακολουθεί (βλέπε εδώ) θα έπρεπε να διαβαστεί απ’ όλους μας με την δέουσα προσοχή πριν πάμε ακόμη μια φορά τα τελευταία χρόνια στην κάλπη.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥ.ΡΙΖ.ΑΙΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΝ
(Η ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ»)

Το κείμενο που ακολουθεί γράφεται με απόλυτα καλοπροαίρετη διάθεση, αφού αυτός ο οποίος θέλει να βγάλει κάποιον από την άγνοια του αποκλείεται να είναι κακοπροαίρετος (εκτός αν αυτός που ζεί μέσα στην άγνοια δηλώνει «τρελός» οπότε ισχύει το «άσε τον τρελό στην τρέλα του και μη τον συνεφέρεις»). Αφορμή για το κείμενο αυτό -την ανάγκη του οποίου είχα από καιρό διαγνώσει- αποτέλεσαν τα δυο αναδημοσιευμένα κείμενα που ακολουθούν. Προτού μπούμε στην ουσία πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι κατανοώ τους λόγους που ώθησαν τους συγγραφείς αυτών των κειμένων να τα γράψουν. Η ουσία όσων εκφράζονται στα κείμενα αυτά με βρίσκει κατ’ αρχήν σύμφωνο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι συγγραφείς τους δεν βρίσκονται σε πλάνη τόσο σχετικά με το τι μπορεί να κατορθωθεί στην συγκυρία αυτή όσο και με το πόσο εφαρμόσιμα στην πράξη είναι αυτά που διατυμπανίζει η Αριστερά εδώ και δεκαετίες.

ΟΤΑΝ Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ΠΑΘΑΙΝΕΙ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
(ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑ ΤΟΥ ‘50 Ή ΣΤΗΝ Ε.Σ.Σ.Δ.)

Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει γίνει πλέον φανερό σ’ όλους ότι τα προβλήματα συνοχής (ιδεολογικής και οργανωτικής) του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τα πληρώνει η Χώρα. Η ηγεσία του νόμιζε ότι θα μπορούσε να προχωρήσει ομαλά στην ενσωμάτωση και την ομογενοποίηση των τάσεων σταδιακά σαν να ξεφλουδίζεις ένα κρεμμύδι, μετεξελίσσοντας την «πλατφόρμα κομμάτων και τάσεων» σε «κανονικό κόμμα». Όλη αυτή την διαδικασία η ηγετική ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επεδίωξαν να την ολοκληρώσουν χωρίς να στάξει ούτε μια σταγόνα αίμα (διαγραφές ή/και διάσπαση). Η εξέλιξη όμως της διαπραγμάτευσης διέψευσε τις ελπίδες/εκτιμήσεις της ηγεσίας του και τώρα για να βγεί από την δύσκολη θέση κάνει για άλλη μια φορά ότι ξέρει να κάνει καλύτερα. Πετά την μπάλα στην εξέδρα αποφασίζοντας την διεξαγωγή συνεδρίου για ν’ αποφασίσει άραγε για ποιο θέμα; Την ιδεολογική του ταυτότητα; Την σχέση του με την κοινωνία (αν θα την καθοδηγεί ή αν θα καθοδηγείται από αυτή); Κάτι άλλο; Ή για όλα αυτά μαζί;

ΤΙ ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ ΨΗΦΙΣΕ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΕ «ΌΧΙ» ΣΤΙΣ 5 ΙΟΥΛΗ 2015
(ΨΕΥΔΟ-ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΈΚΟ)

Καθημερινά αναρωτιόμαστε για το «πραγματικό» νόημα όσων γίνονται τόσο από εμάς όσο και από τους άλλους γύρω μας. Τις περισσότερες φορές δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε με ακρίβεια γιατί κάποιος έκανε κάτι (ενώ θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο ή να μην κάνει απολύτως τίποτα) και περιμένουμε το κίνητρο να μας αποκαλυφθεί με το πέρασμα του χρόνου. Κάποιες φορές «πονοκεφαλιάζουμε» προσπαθώντας να «βγάλουμε άκρη» είτε γιατί δεν αντέχουμε να περιμένουμε, είτε γιατί πρέπει να έχουμε αυτή την πληροφορία για να πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις. Το πρόβλημα εντείνεται όταν λόγω της αλληλεπίδρασης μεταξύ διαφορετικών και ξεχωριστών (φαινομενικά) πεδίων απαιτείται περισυλλογή για να εκτιμηθούν στο σύνολο τους οι επιπτώσεις (αποτελέσματα) μιας πράξης.