Aetofolia

ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΑ ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑΤΑ
(ΠΟΥ ΩΣΤΟΣΟ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ)

Είναι απολύτως λογικό ότι μετά την αποχώρηση του μπασκετικού Γαύρου από την Α1 το «ισοζύγιο δύναμης» θ’ άλλαζε άρδην. Βέβαια, την πρωτοκαθεδρία θα συνέχιζε να την έχει ο Π.Α.Ο., αλλά η έλλειψη δεύτερου θα οδηγούσε δυο-τρείς ομάδες ν’ ανταγωνιστούν μεταξύ τους. Όλα αυτά ενδιαφέρουν άμεσα και τον ίδιο τον Γαύρο, ο οποίος αν και όταν το αποφασίσει η ιδιοκτησία του θα επανέλθει σε μια κατηγορία η οποία για κάμποσα χρόνια (δύο το λιγότερο) θα έχει πορευθεί χωρίς αυτόν. Με την επάνοδο του θα πρέπει να έχει μια ομάδα τουλάχιστον τόσο δυνατή όσο την στιγμή της αποχώρησης του, η οποία και να διαθέτει τουλάχιστον 6 Έλληνες. Έτσι κάθε άλλο αδιάφορα για τους Γαύρους είναι όσα θα συμβούν στην Α1. Γι’ αυτό και έχουν μπει σε μια διαδικασία καθημερινού σχολιασμού (και επανασχολιασμού) των πάντων.

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
(ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΤΕΣΤ ΤΟΥΣ;)

Ξεκινά η εβδομάδα που θα κρίνει το μέλλον του Ελληνικού Ποδοσφαίρου στις Ευρωπαϊκές Διοργανώσεις. Αυτή και η επόμενη είναι οι δύο εβδομάδες στις οποίες θ’ αγωνιστούν οπωσδήποτε και οι 5 εκπρόσωποι μας. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι δύο Γαύροι ακόμη και αν αποκλειστούν θα συνεχίσουν στον επόμενο γύρο (πλέι-οφ) του EUROPA. Από την άλλη για τον Ατρόμητο, τον Άρη και την Α.Ε.Κ. αυτά τα δύο παιχνίδια είναι όπως λένε και οι Ελληνάρες do or die. Σε κάθε περίπτωση η πιθανή αποτυχία δεν έχει και για τους τρείς τους την ίδια βαρύτητα. Από την άλλη κάθε νίκη (περισσότερο από την ισοπαλία) θα δίνει ελπίδες ότι το Ελληνικό Ποδόσφαιρο θα κρατηθεί για μια ακόμη χρονιά πάνω από την επιφάνεια. Γιατί έτσι και χάσουμε το «δεύτερο εισιτήριο για το CL» φανταστείτε τι έχει να γίνει μεταξύ Α.Ε.Κ. «Γαύρου του Βορρά», και «γνήσιου Γαύρου» τουλάχιστον σ’ επίπεδο «γιουσουφιών».

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ
(ΡΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕΝΑ;)

Οι μεγάλες επαγγελματικές κατηγορίες είναι μόνον για όσους τις αντέχουν οικονομικά. Ωστόσο, κάθε τόσο συμμετέχουν για όσο αντέξουν οικονομικά ομάδες από διάφορα μέρη της Ελλάδας μόνο και μόνο για να νοιώσουν για ένα-δύο χρόνια (ή περισσότερα σε κάποιες περιπτώσεις) την χαρά της συμμετοχής μαζί με τις παραδοσιακές δυνάμεις κάθε αθλήματος στην «μεγάλη κατηγορία». Προφανώς, τα προ Ύφεσης χρόνια η συμμετοχή τέτοιων ομάδων ήταν ευκολότερη καθώς το χρήμα ήταν φθηνότερο και υπήρχαν αρκετοί πρόθυμοι χορηγοί (κάποιοι ντόπιοι) που ενίσχυαν οικονομικά την ομάδα. Αλλοίμονο, τα τελευταία χρόνια που οι ιδιωτικές χορηγίες κόπηκαν μαχαίρι» τα Χρέη έπνιξαν κυριολεκτικά τους ιδιοκτήτες των ομάδων «αναγκάζοντας» τους να ρίξουν τις ομάδες τους σε χαμηλότερες κατηγορίες όπου τα Έξοδα είναι λιγότερα και οι απαιτήσεις μικρότερες.

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ
(ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΙ Ο ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟΣ ΓΑΥΡΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΦΤΙΛΙΣΟΥΝ;)

Το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος στη ζωή του είναι να θεωρεί τα πράγματα και τους ανθρώπους δεδομένα. Είναι γιατί αρνείται ότι αυτά που έχει την άλλη μέρα μπορεί να εξαφανιστούν. Έτσι, όταν συμβεί η απροσδόκητη αλλαγή κάνει ότι μπορεί για να επιστρέψει στα προηγούμενα. Κυρίως το επιδιώκει γιατί νομίζει ότι ΔΕΝ μπορεί να ζήσει χωρίς αυτά. Έχουμε μάθει να θεωρούμε κεκτημένα αυτά που μας περιστοίχιζαν όταν γεννηθήκαμε. Στην πορεία επειδή οι γονείς μας κάνουν ότι νομίζουν πως είναι καλύτερο για εμάς μαθαίνουμε να θεωρούμε «φυσικά» και «παντοτινά» όσα αυτοί μας προσφέρουν. Τελικά, η στάση μας καθορίζεται από τα βιώματα μας.

ΟΙ «ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΝΤΕΣ» ΔΙΑΟΛΙΖΟΝΤΑΙ ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΑΜΕ Τ’ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ
(ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ «ΕΚΠΑΡΑΘΥΡΩΝΕΙ» Ο ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟ & ΣΙΑ;)

Αν και το γνωρίζουμε από καιρό, ωστόσο κάθε φορά συγκλονιζόμαστε. Η Ελλάδα είναι μια χώρα μαγική. Σ’ αυτή όλα μπορούν να συμβούν, ακόμα και όσα απαγορεύονται. Το χειρότερο είναι πως κάθε τέτοια προσπάθεια μένει ατιμώρητη, μόνο και μόνο για να έχουν την ευκαιρία να το επιχειρήσουν ξανά. Όσοι -υποτίθεται- ότι προασπίζονται το «Δημόσιο Συμφέρον» περιορίζονται στο να «τρίξουν τα δόντια» και να «πατήσουν πόδι». Μέχρι εκεί. Πολύ σπάνια επιδιώκουν ν’ απομακρύνουν και να «ουδετεροποιήσουν» όσους κάνουν τα πάντα για να κάνουν τα χατίρια των αφεντικών τους. Ένα από τα χειρότερα που μπορούν να συμβούν στην Ελλάδα είναι ότι στην «χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας» ΟΛΟΙ είναι σε θέση να νομοθετήσουν και το επιχειρούν με κάθε δυνατό τρόπο.

«ΠΕΤΑΕΙ ΛΕΥΚΗ ΠΕΤΣΕΤΑ» Η «ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ»;
(ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΠΑΙΚΤΗ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΤΑΥΤΙΣΤΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;)

Στον αστερισμό του «Επαγγελματικού Αθλητισμού» ΟΛΑ έχουν να κάνουν με τις πωλήσεις. Πωλήσεις προϊόντων όπως οι φανέλες των παικτών. Παικτών με τους οποίους το marketing (η «Ρητορική» του Αριστοτέλη) καλεί τους οπαδούς να ταυτιστούν. Θα ήταν τέλειο αν αυτή η ταύτιση μπορούσε να γίνει με κάθε παίκτη της ομάδας. Προφανώς αυτό ΔΕΝ είναι κατορθωτό. Έτσι αν δεν ξεχωρίζουν ένας-δύο παίκτες από τους υπόλοιπους (προκειμένου να τους προωθήσει περαιτέρω το marketing) τον ρόλο αυτό αναλαμβάνουν τα Μ.Μ.Ε. της ομάδας. Τα οποία δημιουργούν και προωθούν την εικόνα του «φυσικού αρχηγού» της ομάδας. Όταν έπαιζε ο Ντέμης ήταν το απόλυτο ποδοσφαιρικό είδωλο για τους οπαδούς, οι οποίοι αγόραζαν σε μεγάλους αριθμούς την φανέλα του. Σε κάθε περίπτωση ο οπαδός αισθάνεται την ανάγκη να στοιχίζεται πίσω από έναν «ηγέτη». Και όταν εν υπάρχει τέτοιος από τους παίκτες, ταυτίζεται με τον ιδιοκτήτη.

ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
(ΟΙ ΧΟΡΗΓΙΕΣ ΤΩΝ «ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ»)

Την περασμένη Παρασκευή η «αντικειμενική» πλην όμως Γαύρικων αποχρώσεων ιστοσελίδα www.to10.gr μας ενημέρωνε με μεγάλη της χαρά ότι η στοιχηματική εταιρεία που εκτός από χορηγός του Ε.Σ.Α.Κ.Ε. ήταν χορηγός και στην Α.Ε.Κ. αποχωρούσε από την «Βασίλισσα». Συνεπώς, ο συντάκτης συμπέραινε ότι η Α.Ε.Κ. θα υφίστατο μια οικονομική ζημιά ύψους 600.000 Ευρώ (το ποσό της χορηγίας). Είναι προφανές πόσο λάθος και παράλογο ήταν το συγκεκριμένο συμπέρασμα, το οποίο άλλωστε προβλήθηκε μόνο και μόνο για να προκαλέσει πανικό (όσο ήταν δυνατόν και για όσο χρόνο γινόταν). Γιατί αν κάτσει κάποιος και σκεφτεί λογικά στην περίπτωση της αποχώρησης της στοιχηματικής εταιρείας από την «Βασίλισσα» η ζημιά, αν προέκυπτε, θα ήταν ίση με την διαφορά ανάμεσα στην δική της χορηγία και στην νέα που θα έβρισκε.

ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΠΙΑΝΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ UEFA
(ΑΛΛΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ)

Κάθε Καλοκαίρι τα ίδια. Κάθε χρόνο αυτή την περίοδο κάθονται τα κάθε χρώματος «γιουσουφάκια» και μετράνε πόσους βαθμούς απέχει η Ελλάδα από την 15η θέση της UEFA (μη τυχόν και από 5 γίνουν 4 οι «Ευρωπαίοι» και δεν βγαίνουν 2 στο CL), αλλά και τις παραπάνω και υπολογίζουν αν προλαβαίνουμε για κάτι καλύτερο (για ποιο λόγο άραγε;). Κάθε χρόνο από το πρώτο παιχνίδι Ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη μέχρι και το τελευταίο κάθονται οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι και μετράνε την διαφορά όπως οι έφηβοι μετράνε μέρα τη μέρα αν μεγάλωσε ο ανδρισμός τους. Αν έμεναν μέχρι εκεί θα ήταν καλά. Όμως, δεν μένουν εκεί και εκτός της μέτρησης της διαφοράς μεταφέρουν τον προβληματισμό και τον φόβο τους για το μέλλον του Ελληνικού Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου όσο αυτό στην βαθμολογία της UEFA αγκομαχά κάθε χρόνο να κρατηθεί πάνω από την προνομιούχο 15η θέση.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥΣ, ΟΙ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΝ.Φ.Ι.Α., ΤΟ «ΕΓΚΛΗΜΑ» ΤΗΣ Δ.Ε.Η. ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΛΟΓΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ Ε.Ρ.Τ. ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.

Ο Τσεζάρε Μπεκαρία έζησε κατά την διάρκεια της Ιταλικής Αναγέννησης και έγραψε ένα δοκίμιο «Περί εγκλημάτων και ποινών». Στο βιβλίο του υποστήριζε πως η ύπαρξη εξοντωτικών, αλλά αβέβαιων στην επιβολή τους (πιθανών) ποινών δεν απέτρεπε το έγκλημα. Γι’ αυτό εκτός απ’ όσα πρότεινε για την κατάσταση των φυλακών, υποστήριξε πως καλύτερα αποτελέσματα θα έχουμε με μια μικρή και βέβαιη ποινή παρά με μια μεγάλη και πιθανή. Πολλές φορές, ωστόσο, ο κόσμος εγκληματεί επειδή δεν έχει άλλη επιλογή. Επειδή οι συνθήκες τον οδηγούν προς τα εκεί. Κάθε Καλοκαίρι κατακλυζόμαστε από ιστορίες εποχικής φοροδιαφυγής. Ακούμε για ιδιοκτήτες που «ήρθαν στα χέρια» με τους ελεγκτές του Υπουργείου Οικονομικών και για υπάλληλους που έτρεχαν να κρυφτούν γιατί εργάζονταν ανασφάλιστοι.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΕΤΙΝΗΣ «ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ»
(ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ Θ’ ΑΝΤΕΞΕΙ ΝΑ ΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΣΑΚΟΤΑ;)

Δεν είναι ότι ο Λαρεντζάκης δεν είναι ο καλύτερος από τους Έλληνες που δέχονται να παίζουν στην Ελλάδα. Δεν είναι ότι ακόμα και αν παρέμενε δεν θα μπορούσε η «Βασίλισσα» να τα περιμένει όλα απ’ αυτόν. Ούτε καν ότι γύρω και πάνω σ’ αυτόν (και τον Σάκοτα) θα μπορούσε η «Βασίλισσα» να «χτίσει» την νέα «Ελληνική» (λόγω του αναγκαίου οικονομικού συμμαζέματος) ομάδα της. Όχι, δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά που μας κάνουν να αισθανόμαστε πικραμένοι και απογοητευμένοι. Όταν 10 μέρες πριν γράφαμε αυτό το κείμενο γνωρίζαμε το οικονομικό αδιέξοδο της Κ.Α.Ε. (όταν δημοσιευτούν οι 2 τελευταίοι Ισολογισμοί θα έχουμε και τις αποδείξεις). Συνεπώς, δεν πέσαμε και από τα σύννεφα απ’ όσα έγιναν γνωστά σχετικά με την φυγή του Γιαννούλη Λαρεντζάκη.

ΟΤΑΝ ΖΟΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ UEFA
(ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ «4 ΜΕΓΑΛΩΝ» ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 3ΕΤΙΑ)

Ζούμε -υποτίθεται- σε μια «ελεύθερη» (σ’ αντίθεση με την «κατευθυνόμενη») οικονομία. Επειδή, όμως, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της «ελεύθερης» και της «ελευθεριάζουσας» (ασύδοτης) οικονομίας είναι ιδιαιτέρως λεπτή η πολιτική εξουσία αποφάσισε να θέσει κανόνες. Κανόνες, οι οποίοι τουλάχιστον θεωρητικά επιδιώκουν να διατηρήσουν αφ’ ενός και αφ’ ετέρου να ενισχύσουν τον ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων. Γιατί, θεωρητικά τουλάχιστον, η πολιτική εξουσία επιδιώκει η οικονομική δραστηριότητα να διαμοιράζεται σε πολλούς και όχι να συγκεντρώνεται σε λίγους (όσο κι αν στην πράξη αυτό καταστρατηγείται). Θέτει -λοιπόν- αντικειμενικά κριτήρια, η εφαρμογή των οποίων κάποτε δυσκολεύει την ζωή των επιχειρηματιών. Των επιχειρηματιών οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους (οικονομικούς και προσωπικής προβολής) ασχολούνται και με το «Επαγγελματικό Ποδόσφαιρο».