Aetofolia

ΚΟΝΤΟΝΙΑΔΑ – ΡΑΨΩΔΙΑ Υ’
(Η ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΒΑΡΟΜΕΤΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ)

Στη ζωή αλλά κυρίως στην πολιτική σχεδόν ποτέ δύο άτομα δεν θα καταλήξουν στο ίδιο συμπέρασμα για το ίδιο γεγονός. Όχι επειδή διαφωνούν σχετικά με το ίδιο το γεγονός, αλλά γιατί επιλέγουν να το ερμηνεύσουν με διαφορετικό τρόπο. Έτσι αναλόγως του πολιτικού, κοινωνικού, μορφωτικού υποβάθρου μας επιλέγουμε μια από πολλές ερμηνείες παράγοντας τελικά ένα πλήθος απόψεων για όλα τα γούστα. Μέχρι στιγμής οι γνώμες για την αξία του Σταύρου Κοντονή διίστανται.

ΠΩΣ ΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΕΓΙΝΑΝ Η ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
(ΟΤΑΝ ΠΑΣ ΓΙΑ «ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΛΠΑ» ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ «ΜΑΣΤΟΡΑΣ»)

Όταν οι Κυβερνήσεις βρίσκονται σε πολιτικό αδιέξοδο βγάζουν την μεταρρυθμιστική τους φορεσιά και «τα βάζουν με Θεούς και Δαίμονες». Θυμόμαστε όλοι μας πριν από την παρούσα Κυβέρνηση τον Καραμανλή (ανηψιό) να επαναλαμβάνει συχνά-πυκνά (χωρίς να το κάνει ποτέ πράξη) ότι θα «επανιδρύσει το Κράτος». Μετά όμως σκέφτηκε ότι μόνον όσοι δεν έκαναν τίποτα ως πολιτικοί (με την εξαίρεση του θειού του) επιλέγονται για Πρόεδροι της Δημοκρατίας, οπότε και εγκατέλειψε εγκαίρως τον στόχο του αυτόν (της επανίδρυσης του Κράτους). Η παρούσα, όμως, Κυβέρνηση καθότι «Αριστερή» ήταν ασυγκράτητη. Έτσι στην πολιτική της ατζέντα ενέταξε και «την ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου» (τηλεοπτικές άδειες) και «την αναθεώρηση του Συντάγματος» και «την αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος». Ωστόσο η γραμμή που χωρίζει τον πολιτικό θρίαμβο από την πολιτική καταστροφή είναι πολύ λεπτή και γι’ αυτό δυσδιάκριτη τις περισσότερες φορές.

ΚΟΝΤΟΝΙΑΔΑ – ΡΑΨΩΔΙΑ Μ’
(ΚΟΝΤΟΝΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ASSET ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ)

«Κοντά στον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα» λέει η λαϊκή παροιμία. Αυτό δεν θα μπορούσε να ισχύει περισσότερο για μια Κυβέρνηση σαν την σημερινή η οποία βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και ενός από τους πλέον πετυχημένους Υπουργούς της (για να μην πώ τον μόνο πετυχημένο). Επειδή κάποιοι μπορεί να «χαθήκατε στην μετάφραση» θα σας το ξεδιαλύνω: στον ρόλο της «γλάστρας» είναι η Κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α – ΑΝ.ΕΛ. και αυτόν του «βασιλικού» ο (υπο)Υπουργός στον οποίο είναι αφιερωμένο η Ραψωδία του Έπους που διαβάζετε.

ΚΟΝΤΟΝΙΑΔΑ - ΡΑΨΩΔΙΑ Β’
(ΟΠΟΙΟΣ ΒΑΡΙΕΤΑΙ ΝΑ ΖΥΜΩΣΕΙ ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ ΚΟΣΚΙΝΙΖΕΙ)

Την προηγούμενη εβδομάδα ο watcher_007 έβαλε τον Σταύρο Κοντονή στο στόχαστρο του για όσα θα μπορούσε (και θα έπρεπε) κατά την γνώμη του και την κείμενη νομοθεσία να έχει ήδη κάνει για ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Πιθανόν και αυτός (όπως και κάποιοι ακόμα) ν’ ανήκουν σ’ αυτούς που παίρνουν ακόμη στα σοβαρά (τουλάχιστον στην αρχή) τους πολιτικούς παραχωρώντας τους «το δικαίωμα της αμφιβολίας». Πιθανόν ακόμη και να παίρνουν στα σοβαρά όσα γράφονται στα Φ.Ε.Κ. (δηλαδή τους νόμους). Σίγουρα ο Υπουργός θα μπορούσε να επικαλεστεί αρκετές δικαιολογίες γιατί δεν ασχολήθηκε με τις καταγγελίες που είχαν έλθει σε γνώση του.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΠΛΗΡΟΡΟΦΟΡΗΣΗΣ» ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ
(ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ)

Σύμφωνα με την ετυμολογία της η «προπαγάνδα» είναι η διάδοση ενός μηνύματος ή μιας θεωρίας έτσι ώστε αυτή να γίνει γνωστή σε ευρύ κύκλο (να διαδωθεί). Με τον καιρό η «προπαγάνδα» απέκτησε αρνητικό περιεχόμενο ταυτιζόμενη στην ουσία με την διαφήμιση (η οποία ως επικοινωνιακή τεχνική υπερτονίζει τα θετικά ενός προϊόντος ή μιας ιδέας ώστε να το διαδώσει). Προφανώς και όταν προπαγανδίζεις μια ιδέα αναφέρεσαι μόνον σ’ αυτήν αποφεύγοντας την αναφορά σε οτιδήποτε άλλο εκτός αν μια τέτοια αναφορά κρίνεται συμφέρουσα για την επιτυχία της προπαγάνδας.

ΠΕΡΙ «ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ» ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
(ΟΤΑΝ Η «ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ» ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ «ΟΠΛΟ»)

Σημείωση: Η συζήτηση που αρχικά ήταν προγραμματισμένη για την Τρίτη 22 Μάρτη μεταφέρθηκε για τις 29 εξ' αιτίας των βομβιστικών επιθέσεων στις Βρυξέλλες).

Γίνεται σήμερα (Τρίτη 22 Μάρτη 2016) προ Ημερησίας Διατάξεως συζήτηση στην Βουλή για την «Διαφθορά» αλλά το πιό ενδιαφέρον είναι ότι αυτή την συζήτηση δεν την προκάλεσε η Αντιπολίτευση αλλά η Κυβέρνηση. Στην μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων οι προ Ημερησίας Διατάξεως συζητήσεις προκαλούνται από την Αντιπολίτευση όταν αυτή νοιώθει ότι μπορεί να στριμώξει την Κυβέρνηση (και άρα ν’ αντλήσει πολιτικά οφέλη). Έτσι όταν αυτή προκαλείται από την Κυβέρνηση είναι είδηση.

ΠΕΡΙ «ΗΛΙΘΙΩΝ» ΚΑΙ «ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ»
(ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ)

«Δουλειά δεν είχε ο Διάολος και γάμαγε τα παιδιά του» λέει μια παραγνωρισμένη παροιμία. Στη σημερινή Ελλάδα η οποία συζητά μιά «ηλίθια» (σκοπίμως) δομημένη πρόταση για το Ασφαλιστικό της Σύστημα ανέκυψαν αίφνης δυο «μεγάλα ζητήματα». Το ένα έχει να κάνει με το κλείσιμο των θυρών 13 14 (μη διάθεση εισιτηρίων γι’ αυτές) της «Λεωφόρου». Το δεύτερο με τον τρόπο που μίλησε ο Σόιμπλε στον Τσίπρα στο Ετήσιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός στην Ελβετία (στο οποίο κάποτε γίνονταν επαφές για την αποκλιμάκωση της Ελληνο-Τουρκικής έντασης).

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ» ΤΟΥ ΦΙΛΗ
(ΚΑΙ ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΑΝΑΚΙΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ)

Στην Ελλάδα προκειμένου να μην ασχοληθούμε σοβαρά με τα φλέγοντα ζητήματα (η επίλυση των οποίων απαιτεί ρήξεις) αναζητούμε κάτι που θα μας αποπροσανατολίσει από αυτά και θ’ ανοίξει έναν κύκλο φαγωμάρας και έντονων διαξιφισμών (οι οποίοι συνοδεύονται από τις απαραίτητες ιδεολογικές κορώνες). Οι δηλώσεις Φίλη ήταν η θρυαλλίδα που άνοιξε τον τελευταίο κύκλο φαγωμάρας. Εντάσσονται στην μακρά παράδοση της Αριστεράς η οποία κατά περιόδους έχει υποστηρίξει «αιρετικές» απόψεις για πλήθος ζητημάτων.

Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: ΨΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟΣ ΩΣ ΗΓΕΤΗΣ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
(ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΙΑΝΕΤΑΙ ΚΟΡΟΪΔΟ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΤΟ ΘΕΛΕΙ)

Αυτή την περίοδο ο Α. Τσίπρας αποτελεί ειδικά για τους Αριστερούς «την πηγή όλων των κακών». Κάποιοι θεωρούν ότι αποδείχτηκε «λίγος» για την δουλειά, ενώ κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι έλεγε εν γνώσει του ψέματα για ν’ ανέβει στην εξουσία. Οι μέχρι χθές υποστηρικτές του ισχυρίζονται ότι ψεύδεται τώρα και πως πριν έλεγε σωστά και αληθινά πράγματα. Όσοι μέχρι χθές τον κατηγορούσαν για λαϊκισμό υποστηρίζουν ότι τώρα λέει σωστά και αληθινά πράγματα ενώ πριν ψευδόταν. Δεδομένου ότι και οι δυο απόψεις είναι ταυτόχρονα «σωστές» (αφού κάθε πλευρά χρησιμοποιεί τα δικά της μέτρα και σταθμά) δεν έχει ουσιαστική σημασία να μπούμε στην διαδικασία να βρούμε ποιος έχει δίκιο. Ωστόσο το συμπέρασμα είναι και στις δύο περιπτώσεις σωστό: «Ο Τσίπρας είναι και ψεύτης και λίγος (ανεπαρκής) ως ηγέτης».

ΟΤΑΝ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΙΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ
(ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ;)

Η εξουσία για να σταθεί -από την πρώτη κιόλας μέρα- έχει ανάγκη την νομιμοποίηση η οποία παρέχεται άμεσα μέσω της θετικής ανταπόκρισης του λαού και έμμεσα μέσω της ανοχής/αδιαφορίας του. Η «νομιμοποίηση» έχει τόσο νομική όσο και ηθική βάση. Διέπεται από ένα πλέγμα νομικών κανόνων οι οποίοι τουλάχιστον στην θεωρία ισχύουν σ’ όλες τις περιπτώσεις. Αν οι νομικοί κανόνες είναι (υποτίθεται) δεσμευτικοί καθ’ όσον γραμμένοι, οι ηθικοί παρ’ ότι είναι άγραφοι δεν είναι για τον λόγο αυτό λιγότερο δεσμευτικοί.